(۲۰۰۸)
L. Martucci, B.Kovalerchuk

طرح مشکل تلفیقیِ ادغام/چیدمان/ترکیب تصویر و جهت در محصولات جغرافیا-فضایی با تمرکز بر جنبه آوردن راه حل به بازار تجاری

کیفی/ سناریونویسی

محصولات فضازمینی

• • لیسانس

• • نماینده انتقال فناوری و فعالیت مالکیت فکری در سازمان اختراع کننده و تعیین ارزش بالقوه مالکیت فکری جهت ثبت و حفاظت،

• • تعیین ارزش مالکیت فکری در تناسب با کشور و توجه به متفاوت بودن قابلیت پتنت شدن و اعتبار پتنت در کشورهای مختلف،

• • • گیرنده لیسانس و تعیین ارزش مالکیت فکری برای سازمان خود

    (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

Scopus-99 (S99)

(۲۰۰۳)
J. Gansa, S. Stern

ارائه چارچوب ترکیبی جهت شناسایی عوامل اصلی استراتژی تجاری سازی شرکت نوپا و کاربردهای این عوامل برای پویایی های صنعتی

کیفی/ترکیبی

شرکت های کارافرینی با فناوری پیشرفته

• • رقابتی

• • همکاری

• • دارایی مکمل تخصصی

• • قدرت منع

سیستم حفاظت از حقوق مالکیت فکری
(S4عدم وجود سیستم متعادل حفاظت از حقوق مالکیت فکری موجب کمرنگ شدن تغییرات فنی حتی در سطوح پایین توسعه اقتصادی خواهد شد. زیرا اختراعات بیشتر و نوآوری محصول که هدف بازارهای محلی است، زمانی برنگیخته و موجب منفعت خواهند شد که امکان محافظت داخلی از انواع عمده دارایی های مالکیت فکری همانند اختراع و نمانام تجاری وجود داشته باشد. علاوه بر این، سیستم حفاظت از IPR نوعی دریافت پاداش خلاقیت محسوب شده و به پذیرش ریسک بین سازمان ها و کارافرینان جدید کمک خواهد کرد. از آنجا که سرمایه‌گذاران صنایع دانشی در جستجوی رژیمی از IPR در کشورهای مختلف خواهند بود که بیشترین حفاظت را از سرمایه آنها بعمل می آورد، لازم است تا کشورها سیستم حفاظت ازIP خود را تقویت کنند. کشورهایی که با استانداردهای ضعیف سیستم حفاظتIP ادامه می دهند، وابسته به شرکت های بی کفایت تکنولوژیکال و متکی به جعل و تقلید باقی خواهند ماند. شرکت های مبتکر در اقتصادهای توسعه یافته متمایل به جهت دهی برنامه های تحقیقاتی خود به سمت محصولات و فناوری‌هایی هستند که برای آنها تقاضای جهانی بزرگی مورد انتظار است و همچنین حفاظت شده توسط سیستمIP هستند. این مطلب به این معنی خواهد بود که مقدار کم و نامتناسبی ازR&D جهانی بر نیازهای اقتصادهای در حال توسعه با درآمد پایین و حفاظت ضعیف از IPR متمرکز شده است. تلاش هایی جهت قوت بخشیدن به حفاظت از IP در کشورهای در حال توسعه مثل هند موجب القاء بیشترR&D با هدف تمرکز بر نیازهای خاص کشور خواهد شد.
شواهد نشان دهنده آن است که محافظت از حقوق مالکیت فکری می تواند فعالیت های اقتصادی بین المللی و نوآوری بومی بیشتری تولید کند. البته چنین اثرتی مشروط به شرایطی می باشد که این شرایط در میان کشورهای مختلف بسیار متفاوت بوده و اثرات مثبت سیستمIP بر فعالیت های اقتصادی در کشورهای با سیاست های مکمل و متناسب به مراتب بیشتر خواهد بود.
از آنجا که افزایش استاندارد سیستم IP و محافظت بیشتر از انواع عمده دارایی های فکری موجب افزایش تجاری سازی از طریق لیسانس و سایر قراردادهای مشابه در عرصه ملی و بین المللی به دلیل ممانعت از تقلید یا اختراع لیسانس گیرندگان حول پتنت ثبت شده خواهد شد، لازم است تا علاوه بر متقاعدسازی ذینفان در افزایش سرعت بازدهیِ سرمایه انها با وجود سیستمIP، به صاحبان نوآوری نیز نحوه‌ی انعقاد قرارداد و استخراج سود از نوآوری هایشان در فن آوری های سنتی و یا مدرن با بهره گرفتن از زیر ابزارIP و تجاری‌سازی آنها از طریق استراتژیهای ذکر شده آموزش داده شود.
Chinho Lin (S34 و همکاران (۲۰۱۰) در مطالعه خود با هدف شناسایی قابلیت های R&D به عنوان عامل اصلی رانش استراتژی تجاری سازی شرکت های نوپا، بر خلاف ادبیات پیشین رابطه معناداری بین حفاظت از مالکیت فکری و تعقیب همکاری در قابلیت‌های تحقیق و توسعه، ساخت و بازاریابی به عنوان استراتژی بهره برداری نیافتند و اینچنین نتیجه گرفتند که استراتژی واقعی برای صاحبان حقوق مالکیت فکری مشارکت در توانمندیها نمی باشد بلکه استراتژی غالب آنها، ورود به بازار محصول چه از طریق ساخت منابع خود و چه از طریق کسب شرکت های دیگر خواهد بود. Fiedlera & Welpe (S41(2010) نیز در مطالعه خود با هدف بررسی میزان اثر حقوق مالکیت فکری بر تصمیم به تعقیب استراتژی همکاری در مقابل استراتژی تجاری سازی مستقل در حوزه نانوفناوری کشور آلمان و با توجه به اهمیت مالکیت فکری، به بحث روشنی در مورد اثر حفاظت از مالکیت فکری بر انتخاب استراتژی همکاری تجاری سازی اختراعات در مطالعه خود پرداختند. به این عنوان که گرچه ادبیات پیشین حمایت کننده رابطه بین حفاظت از مالکیت فکری و تجاری سازی همکارانه می باشند، اما بطور ناباورانه ای چنین رابطه ای در نمونه شرکت های کوچک و متوسط مورد مطالعه این پژوهش یافت نشد. یافته های تحقیق نشان می‌دهد که برای شرکت های کوچک و متوسط فعال در صنعت نانوفناوری کشور آلمان: ۱) روابط معناداری بین حفاظت از مالکیت فکری و تعقیب همکاری بعنوان استراتژی بهره برداری وجود ندارد. ۲) استراتژی غالب برای صاحبان حقوق مالکیت فکری، همکاری نبوده بلکه ورود به بازار محصول از طریق ساخت منابع خود یا کسب شرکت های دیگر است. دلایل مختلفی برای این نتایج قابل توضیح است: ۱) ماهیت نوظهور نانوفناوری همراه با بازارهای نامشخص، کاربردهای نامعین و بازیگران ناشناخته، یافتن شرکای تجاری یا لیسانس مناسب فناوری خود را با دشورای مواجه ساخته است. ۲) برخلاف این واقعیت که نوآوری نانوفناوری شرکتهای بزرگ به خوبی توسط مکانیسم های مالکیت معنوی قابل محافظت می‌باشد، عدم تخصیص دفاتر ثبت اختراع در رابطه با ماهیت میان رشته ای نانوفناوری موجب تداخل پتنت ها و دعاوی بسیاری شده است. ۳) ممکن است شرکت های نواور به جای تقبل هزینه های لیسانس یا فروش زیر قیمت خود در موقعیت کنونی، تصمیم به تقویت موقعیت چانه زنی خود گرفته و به منظور ایجاد پورتفولیویی از پتنت و دارایی های مکمل مورد نیاز به جای تصمیم به لیسانس و تسهیم منافع آن تلاش کنند. ۴) شرایط مناسبی مانند قیمت های پایین و طیف وسیعی از شرکا جهت اکتساب در بازارهای نانوفناوری کشور آلمان وجود دارد که موجب جذابیت تجاری سازی از طریق اکتساب منابع مکمل در این کشور شده است. علاوه بر این شرکت هایی که دارای موقعیت قوی حفاظت از مالکیت فکری هستند، به شدت در R&D سرمایه گذاری کرده که این موضوع همچنین باعث افزایش توانایی آنها در شناسایی و جذب دارایی های مکمل بازار شده و بنابراین جذب این اطلاعات اکتساب شرکت های دیگر را با در نظر گرفتن قدرت مالی آنها منطقی می سازد. ۵) نهایتاً وجود زیاد شرکت های شیمیایی پیشرو در حوزه نانوفناوری در منطقه مورد مطالعۀ پژوهش آنها موجب توجیه خرید به جای استراتژی همکاری شده است.

از این آیه برخی از نکات زیر دریافت می گردد:
– ضرورت خوش‏خلقى، نرمش و رأفت رهبران الهى با مردم‏
– ترغیب به خوش‏خُلقى و مدارا و نکوهش از سنگدلى و خشونت، در برخوردهاى اجتماعى‏
– شکستها و سختیها، زمینه‏ساز پراکندگى جامعه از پیرامون رهبران خود، و مداراى ایشان با آنان از میان برنده آن زمینه‏هاست‏
-مشورت با مردم و شرکت دادن آنان در تصمیم‏گیریهاى اجتماعى، از وظایف رهبران اسلام‏(هاشمی رفسنجانی و دیگران،۱۳۸۵،ج۳: ۱۱۵ -۱۱۴)
۴.۲.۱۱کوتاه کردن آرزو:
واژه های «امل»،«رجا» و «تمنی »،در قرآن کریم معنای نزدیک به هم دارند. در قرآن ،دو بار واژه «أمل» به کار رفته است؛یک بار به معنای آرزوی نیکو و یک بار به معنای آرزوی نکوهیده.واژه «رجاء» و مشتقات آن هم ۲۷ بار در قرآن آمده که غالب آنها درآرزوهای نیکو به کار رفته است.به عکس،واژه «منی» و مشتقات آن ، ۲۱ بار به کار رفته که در غالب موارد،مقصود آرزوهای نکوهیده است.(ری شهری،۱۳۹۰،ج ۶: ۶۵)
آرزوی مال ریشه در سرشت انسان دارد .انسان ،ذاتاً در جستجوی کمال مطلق است و آرزوهای او حد و حصر ندارند.این خصو عیت فطری ،در حقیقت،موتور زندگی و اصلی ترین عامل پیشرفت تمدن بشر و تکامل جامعه انسانی است.جهان با آرزو بر پاست و انسان با آرزو زندگی می کند.اگر آرزو از آدمی گرفته شود،هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی دهد ،هیچ باغبانی نهال نمی نشاند،هیچ پژوهشی انجام نمی شود. هیچ کشف تازه ای در جهان علم،رخ داد و سر انجام ،جامعه بشر،هیچ حرکتی به سوی تکامل نداشت.از این رو پیامبر اکرم (ص) آرزو را رحمتی می داند که خداوند متعال به جامعه بشر ارزانی داشته است.(همان:۶۶)
تشخیص ندادن هدف زندگی،نیاز های حقیقی و آرزوهای درست ،اهمیت ندادن به زندگی جاوید ،کسالت ،ناشکیبی ،اشتغال به کارهای بیهوده و سر گر می های زیانبار ،آلودگی های اخلاقی و عملی ،و از همه مهم تر متکی نبودن بر استعدادهای خدادادی و تکیه کردن برغیر خداوند متعال در زندگی ،آفت رسیدن به آرزوها است.نخستین شرط بهره گیری از نعمت آرزو ،معرفت است.اگر کسی نداند در دنیا چه آرزوهایی عقلایی،منطقی و دست یافتنی اند عور خود را صرف خیالات و موهوماتی می کند که هیچ گاه بدانها دست نخواهد یافت.
در احادیث اسلامی ،از جهل ،حماقت ،غفلت ،آلودگی های اخلاقی و عملی ،دنیا پرستی و شقاوت به عنوان ریشه های آرزوهای باطل و نکوهیده ،معرفی شده اند.
زوال عقل و از دست رفتن بصیرت ،فراموشی زندگی پس از مرگ، قساوت قلب ،کوتاهی در انجام دادن کارهای نیک و یا فراموش کردن آنها و افتادن در دام انواع فسادها و سختی ها و ناکامی ها،به عنوان آثار و زیان های آرزو های نکوهیده مطرح گردیده اند.(همان:۷۰)
ارزش هایی از قبیل :نیکو کاری،اخلاص ،صداقت، پارسایی ،سلامت جان،بی نیازی روحی و مهم تر دستیابی به معارف شهودی و در نهایت آسایش همیشگی در بهشت جاوید،از برکات کوتاهی آرزو است از نگاه احادیث که عوامل یاد شده همگی در اعتماد سازی دارای نقش پر رنگی هستند.(همان:۷۱)
خداوند متعال در آیه ۳ سوره حجر می فرماید:
«ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ»
«بگذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو[ها] سرگرمشان کند، پس به زودى خواهند دانست‏»
۴.۲.۱۲وفاق اجتماعی
وقتی سخن از وفاق و اتحاد به میان می آید،باید محور یا محورهای آن ونیز اصول موضوعه آن را تعیین کرد.وفاق با محورها و توجه به اصول موضوعه ذیل تحقق یافتنی خواهد بود:
۱-توجه به تفاوت های فردی و اجتماعی انسان ها و قبول آنها
۲-احترام به مقررات اجتماعی مورد قبول و نصب العین قرار دادن آن
۳-رعایت حق حیات انسانی برای انسان ها به عنوان بندگان خدا

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۴-رعایت عدالت در تمامی مناسبات و روابط
۵-رعایت اصول اخلاقی و آرای محموده در روابط،و برای دیگران پسندیدن آنچه راکه برای خود پسندیده می دانیم.
۶-تکیه بر مشترکات انسانی و دینی ،و پرهیز از جدال ها و مخاصمات بی حاصل و روی آوردن به گفتگو و دعوت
۷-توجه به فطریات انسان ها که دعوت اسلام،نیز مبتنی برآن هاست.محور انس و الفت در میان انسان ها ،هماهنگی در فطریات است.
۸-تکیه بر عقلانیت در جایی که نص و اصل خدشه ناپذیر دینی مورد وفاق وجود ندارد.
۹-اتکا بر الگوهای انسانی خدشه ناپذیر .در میان مسلمانان،قرآن ،اعتصام به حبل الله را مطرح کرده است: خداوند متعال درآیه ۱۰۳ سوره آل عمران می فرماید:
«و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید: آنگاه که دشمنان [یکدیگر] بودید، پس میان دلهاى شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید؛ و بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید. این گونه، خداوند نشانه‏هاى خود را براى شما روشن مى‏کند، باشد که شما راه یابید»
در این آیه نخست دعوت به تقوا شده است تا مقدمه ای برای دعوت به سوی اتحاد باشد.در حقیقت دعوت به اتحاد بدون استمداداز یک رشته اخلاقی و عقیده ای بی اثر و یا بسیار کم اثر است،به همین دلیل در این آیه کوشش شده است تا عوامل ایجاد کننده اختلاف و پراکندگی در پرتو ایمان و تقوا تضعیف گردند،لذا افراد با ایمان را مخاطب ساخته و می گوید همگی از خدا بپرهیزید و حق تقوا و پرهیز گاری را انجام دهید.حق تقوا و پرهیزگاری این است که پیوسته اطاعت فرمان او کنی،و هیچگاه مععیت ننمایی، همواره به یاد او باشی،و او را فراموش نکنی ، ودر برابر نعمتهای او شکر گذار باشی و کفران نعمت او ننمایی.(مکارم شیرازی، ۱۳۸۲ ،ج ۳: ۲۷)
۴.۲.۱۲.۱راهکارهای وفاق اجتماعی:
-خانواده ،بستر وحدت اجتماعی:خانواده در قرآن مفهومی گسترده تر از اعضای خانواده دارد و تمامی خویشان سببی و نسبی را در بر می گیرد.به عبارتی ،می توان تا حدوی نژاد و قبیله را با حذف جهات منفی اش جزئی از خانواده به حساب آورد.با این بینش،روابط عاطفی میان افراد زیادی ایجاد می شود و مناسبات میان آنان در پرتو احساس همدلی و خویشاوندی شکل می گیرد.می توان به آیه ۵۴ سوره فرقان و ۲۱ سوره روم و ۱۸۷ بقره در رابطه با مسائل خانواده اشاره کرد.
-برادری دینی:قرآن برای ایجاد همبستگی و هم دلی مومنان از یک روش تربیتی بسیارموثر استفاده کرده است. بهره گرفتن از ابزار عاطفه،ایجاد احساس همدلی و یگانگی با برادر خواندن همه مسلمانان.خداوندمتعال در آیه ۱۰ سوره حجرات می فرماید:
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ»
«در حقیقت مؤمنان با هم برادرند، پس میان برادرانتان را سازش دهید و از خدا پروا بدارید، امید که مورد رحمت قرار گیرید»
جمله إنما المومنون إخوه که در آیه بالا آمده است یکی از شعارهای اساسی و ریشه دار اسلامی است،شعاری بسیار گیرا عمیق ،موثر و پر معنی . روی این اصل مهم اسلامی مسلمانان از هر نژادو هر قبیله،و دارای هر زبان و هر سن وسال ،با یکدیگر احساس عمیق برادری می کنند.در مراسم حج که مسلمین از همه نقاط جهان در آن کانون توحید جمع می شوند این علاقه و پیوند و همبستگی نزدیک کاملا محسوس است و صحنه ای است از تحقق عینی این قانون مهم اسلامی.(مکارم شیرازی،۱۳۸۲ ،ج۲۲: ۱۷۲)
پیامبر اکرم (ص)فرمود:
«مسلمان بر برادر مومنش سی حق دارد که برائت ذمه از آن حاصل نمی کند مگر به ادعای این حقوق یا عفو کردن برادر مسلمان او:لغزشهای او را ببخشد،در ناراحتیها نسبت به او مهربان باشد،اسرار او را پنهان دارد،اشتباهات او را جبران کند،عذر او را بپذیرد،در برابر بدگویان از او دفاع کند،همواره خیر خواه او باشد،دوستی او را پاسداری کند،پیمان او را رعایت کند،در حال مرض از او عبادت کند،در حال مرگ به تشییع او حاضر شود.دعوت او را اجابت کند،هدیه او را بپذیرد،عطای او را جزا دهد،نعمت او را شکر گوید،در یاری او بکوشد،ناموس او را حفظ کند،حاجت او را برآورد،برای خواسته اش شفاعت کند،و عطسه اش را تحیت گوید،گمشده اش را راهنمایی کند،سلامش را جواب دهد،گفته او را نیکو شمرد انعام او را خوب قرار دهد،سوگند هایش را تصدیق کند،دوستش را دوست دارد و با او دشمنی نکند،در یاری او بکوشد خواه ظالم باشد یا مظلوم: اما یاری او در حالی که ظالم باشد به این است که او را از ظلمش باز دارد،و در حالی که مظلوم است به این است که او را در گرفتن حقش کمک کند.او را در برابر حوادث تنها نگذارد ،آنچه را از نیکیها برای خود دوست دارد برای او دوست بدارد،و آنچه از بدیها برای خود نمی خواهد برای او نخواهد.(مکارم شیرازی، ۱۳۸۲،ج ۲۲: ۱۷۵ -۱۷۴)
-ولایت مومنان بر یکدیگر:«ولا» و«توالی» به این معنی است که دو یا چند چیز طوری کنار هم قرار بگیرند که بیگانه ای در میان آنان نباشد.
خداوند متعال در سوره توبه آیه ۷۱ ^[۶۷]می فرماید:
« و مردان و زنان مومن بعضی شان یاور بعضی دیگرند؛به کارهای پسندیده وا می دارند واز کارهای ناپسند باز می دارند…»
از این آیه برخی از نکات زیر دریافت می گردد:
– روح محبت ودوستى و حمایت ویارى رسانى به یکدیگر، حاکم بر جامعه مؤمنان‏
– عموم مؤمنان (زنان و مردان مؤمن) داراى نوعى ولایت و سرپرستى بر یکدیگر از جانب خداوند هستند.
– ایمان، مایه پیدایش روح دوستى و حمایت و پشتیبانى در میان اهل ایمان‏
-حسن ظن(نیکو گمانی):در قسمت حفظ آبرو و حیثیث افراد جامعه توضیح داده می شود.
-درود و سلام:خداوند متعال در سوره نورآیه ۶۱^[۶۸] می فرماید:
«…پس هرگاه به خانه‏هایى [که گفته شد] وارد شدید، به یکدیگر سلام کنید که این از جانب خدا تحیّتى مبارک و پسندیده است. این گونه، خدا آیات را براى شما بیان مى‏کند، باشد که عقل خود را به کار گیرید.»
از آیه فوق برخی از نکات زیر دریافت می گردد:
-سلام کردن به یکدیگر به هنگام ورود به خانه ها ،توصیه خداوند به همه مسلمانان
– سلام

استراتژی­ های WT

استراتژی­ های ST

تهدیدات – T

نمایشگر ۳-۲
نمایشگر ۳-۲ ماتریس SWOT
منبع: دیوید، ۱۳۸۴، ص۳۶۷
برای ساختن­یک ماتریس SWOT، ۸ مرحله به شرح زیر طی می شود:

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

فهرستی از فرصت­های محیطی تهیه می‌شود.
فهرستی از تهدیدات عمده‌ی موجود در محیط تهیه می‌گردد.
فهرستی از نقاط قوت درونی تهیه می‌شود.
فهرستی از نقاط ضعف درونی تهیه می‌گردد.
نقاط قوت درونی و فرصت­های محیطی با هم مقایسه وراهکارهای خلق شده‌ در خانه‌ی SO نوشته می‌شوند.
نقاط ضعف درونی با فرصت­های محیطی مقایسه و راهکارهای خلق شده درخانه‌ی WO نوشته می‌شوند.
نقاط قوت داخلی با تهدیدات محیطی مقایسه و راهکارهای خلق شده درخانه‌ی ST نوشته می­شوند.
نقاط ضعف داخلی با تهدیدات محیطی مقایسه و راهکارهای خلق شده در خانه‌ی WT نوشته می‌شوند.
در هر مرحله دو عامل باهم مقایسه می­شوند و هدف این نیست که بهترین استراتژی را مشخص نمود، بلکه هدف تعیین استراتژی­ های قابل اجرا می­باشد. بنابراین همه استراتژی­هایی که دراین ماتریس ارائه می­گردند، انتخاب و اجرا نخواهند شد.(دیوید، ۱۳۸۴)
۴-۵-۳-۲ مدل تجزیه و تحلیل هوفر
مدل تحلیل هوفر تحت عنوان ماتریس ارزشیابی بازار/کالا روش توسعه ­یافته مدلهای GE و BCG می­باشد. روش BCG فقط برای ترسیم نقشه اولیه SBU­ها می ­تواند کاربرد داشته باشد، در حالی که در تکنیک پیشنهادی هوفر، معلومات اضافی نیز در نظر گرفته شده است. (هچ، ۱۳۸۵)
در این روش وضعیت رقابت و مراحل عمر کالا بعنوان عوامل اصلی مورد بررسی قرار می‏گیرند. در محور افقی این ماتریس مراحل عمر محصول را که بنابر نظریه هوفر در پنج مرحله معرفی، رشد، لرزش(تکان خوردن)، بلوغ(رشد­یافتگی)و پیری و زوال خلاصه شده، نشان داده می‏شود. در محور عمودی نیز وضعیت رقابت در سه سطح قوی، متوسط و ضعیف قرار می­گیرد. این مدل مبتنی بر پارادیم پیش تدبیری(تجویزی)و رویکرد محتوایی مبتنی بر چرخه عمر محصول، در سطح صنعت، شرکت­های چند محصولی و برای محیط رقابتی کاربرد دارد. عمدتاً هدف محور بوده و در راستای تحقق رسالت و اهداف سازمان در افق بلندمدت طراحی شده‏اند. لذا بیشتر به مدلهای برنامه­ ریزی بلند مدت شباهت دارند، لیکن در محیط­های پایدار با تغییرات محیطی قابل کنترل بعنوان مدل برنامه‏ ریزی استراتژیک قابلیت‏ بکارگیری دارند. (علی احمدی، ۱۳۸۸)
۵-۵-۳-۲ مدل ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک (SPACE)
ماتریس ارزیابی اقدام و موقعیت استراتژیک­ یا ماتریس تحلیل SPACE­ یک تکنیک ویژه جهت ارزیابی میزان دانش و ادراکات در­یک برنامه استراتژیک خاص است. این تکنیک توسط افرادی چون آلن رو^[۴۶]، ریچارد میسون^[۴۷]، کری دیکل^[۴۸]، ریچارد من^[۴۹] و رابرت موکلر^[۵۰] توسعه ­یافته است. چارچوب تحلیل ارزیابی اقدام و موقعیت استراتژیک بسیار موثر است اما ابزاری شناخته شده برای توسعه و بازبینی استراتژی سازمان­ها نیست. از آن می­توان در موارد زیر استفاده کرد. (رو و همکاران، ۱۳۸۲)
از این ماتریس برای ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک استفاده می­ شود. محورهای ماتریس ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک نشان دهنده دو بعد درونی و بیرونی صنعت می­باشد.
FS: (قوت و توان مالی ) شامل نرخ بازگشت سرمایه، میزان سرمایه، میزان سرمایه در گردش، نسبتهای مالی، سهولت خروج از بازار، میزان ریسک پذیری تجارت و…
CA: (مزیت رقابتی) شامل سهم بازار، کیفیت تولیدات، دوره عمر محصول، میزان وفاداری مشتریان، ظرفیت رقابتی، دانش فنی و میزان کنترل بر منابع و توزیع کنندگان
:ES (ثبات محیط ) شامل تغییرات تکنولوژیک، روند تغییر تقاضا، نرخ تورم، قیمت محصولات رقبا، موانع ورود به بازار، فشارهای رقابتی و… .
IS: (استحکام و توان صنعت) شامل پتانسیل رشد و سود آوری، ثبات مالی، آگاهی تکنولوژیکی، سرمایه و منابع مورد استفاده و … .
از بین عوامل­یاد شده FS و CA از شاخص­ های اصلی داخلی و ES و IS از شاخص­ های خارجی می­باشند. پس از ارزیابی هریک از عوامل فوق آن­ها را به صورت کمی­تبدیل و ارزش متوسط هر گروه را محاسبه می­ شود. سپس مقادیر بدست آمده را به نمایشگر منتقل نموده و در نتیجه موقعیت استراتژیک شرکت مشخص می­ شود. بر حسب موقعیت شرکت ۴ استراتژی متصور است:
تهاجمی
۲- رقابتی
۳- محافظه کار
۴- تدافعی (اعرابی، ۱۳۸۷)
نمایشگر ۴-۲
تهاجمی­
محافظه کار
رقابتی
تدافعی
+۱
+۶
-۱
-۶
توان صنعت

برنامه‌ریزی یکی از مؤلفه‌های حیاتی و اساسی مدیریت است و از ابزارهای لازم برای ایجاد تغییر در سازمان محسوب می‌شود. در مورد برنامه‌ریزی تعاریف بسیاری وجود دارد ولی انتخاب و تدوین اهداف صحیح و همچنین شیوه‌های مناسب دستیابی به آنها در اکثر این تعاریف مشاهده می‌شود. برخی از این تعاریف عبارتند از:

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

برنامه‌ریزی عبارت است از فرایند تدوین اهداف و تصمیم‌گیری درباره چگونگی اجرای آنها (برایسون^[۷]، ۱۳۸۱).
راسل اکاف^[۸] (۱۹۷۰) سه ویژگی را برای برنامه‌ریزی بر می‌شمرد:
برنامه‌ریزی چیزی است که ما پیش از هر کاری می‌کنیم، یعنی تصمیم‌گیری مبتنی بر پیش‌بینی است.
برنامه‌ریزی هنگامی لازم است که موقعیتی که ما میل داریم در آینده بدان دست یابیم متضمن مجموعه‌ای از تصمیماتی باشد که متکی به یکدیگرند، یعنی با یک نظام تصمیم‌گیری مواجهیم.
برنامه‌ریزی فرایندی است که در جهت ایجاد یک یا چند موقعیت آتی سوق داده می‌شود که دلخواه هستند و به نظر می‌رسد روی نمی‌دهد مگر کاری صورت گیرد (کویین و همکاران^[۹]، ۱۳۸۲).
برخی از مفاهیم اساسی در برنامه‌ریزی شامل:
برنامه: روش های تفصیلی و از پیش تنظیم شده برای انجام کار یا تولید محصول و ارائه خدمات را برنامه گویند.
فعالیت: یک سلسله عملیات و خدمات مشخصی است که برای تحقق بخشیدن به هدفهای سالانه برنامه طی یک سال اجرا می‌شود و منابع مورد نیاز آن از محل اعتبارات مربوط به هزینه تامین می‌شود.
خط‌مشی: راهنمایی‌های کلی و عمومی در یک سازمان را گویند.
روش: نحوه اقدام به کاری در یک سازمان در وضعیتها و حالتهای مختلف را گویند.
قلمرو: محدوده اجرایی برنامه را در یک سازمان گویند.
استراتژی: استراتژی نوعی برنامه است که هدف یا منظور اصلی سازمان را برحسب وظایف و خدماتی که به جامعه ارائه می‌کند معین می نماید.
شاخصها: در هر برنامه تعدادی از کلید واژه‌ها به کار می‌رود. به عنوان مثال ورزش قهرمانی به ورزشهایی گفته می‌شود که به صورت سازمان یافته و در چهارچوب مقررات و با بهره گرفتن از ابزار خاص برای شرکت در مسابقات رسمی به منظور کسب مقام قهرمانی صورت می‌پذیرد.
فرصت: در زمان تنظیم برنامه، برتری‌ها یا فزونی های قابل دستیابی در محیط معین برای یک سیستم معین را فرصت گویند.
تهدید: به هر یک از خطرها یا پیامدهای نامطلوب وارده از بیرون سیستم تهدید گویند.
قوت: برتری‌ها و فزونی‌های درونی یک سیستم قوت آن محسوب می‌شود.
ضعف: به هر یک از اشکال‌ها یا کاستی‌های درونی یک سیستم ضعف گفته می‌شود (سجادی، ۱۳۸۵).
۲-۲-۲ برنامه استراتژیک
برنامه استراتژیک برای کسب اهداف جامع سازمان طراحی می‌شوند، و از طریق آنها، ماموریت سازمان که تنها دلیل آنهاست، به اجرا در می‌آیند (مقدسی، ۱۳۸۹).
از نظر طبیبی و ملکی (۱۳۸۴) برنامه استراتژیک شامل بستر یا چارچوبی برای عملی ساختن تفکر استراتژیک و هدایت عملیات برای حصول نتایج مشخص و برنامه‌ریزی شده می‌باشد.
علاوه بر این، برنامه استراتژیک سندی مدون است که جهت‌های کوتاه‌مدت یا میان‌مدت سازمان را مشخص می‌کند (بدری آذرین، ۱۳۸۵).
تفاوت برنامه‌های استراتژیک با برنامه‌های عملیاتی به شرح زیر است:
برنامه‌های استراتژیک دوره‌های چند ساله و یا چند دهه را در بر می‌گیرد. برای برنامه‌های عملیاتی، اغلب دوره زمانی یکساله است.
برنامه‌های استراتژی بر بسیاری از فعالیت‌های سازمان اثر می‌گذارند، در حالی که برنامه‌های عملیاتی، دارای طیف یا دامنه بسیار محدود هستند.
اغلب هدف‌های استراتژیک به زبان ساده و کلی بیان می‌شوند. ولی این کلی گویی لازم است و سازمان می‌کوشد افراد را در مسیری قرار دهد که درباره عملیات سازمان بیندیشند. از سوی دیگر، برنامه‌های عملیاتی از برنامه‌های استراتژیک استخراج می‌شوند و دارای شرح تفصیلی بیشتری می‌باشند (استونر و همکاران^[۱۰]، ۱۳۸۲).
بطور کلی، در برنامه‌های استراتژیک ما با فرآیندی سروکار داریم که طی آن باید مسیرهای مناسبی را برای تحقق رسالت و اهداف سازمان از طریق انجام فعالیت‌های درست و صحیح در یک دوره زمانی معین و با توجه به تغییر و تحولات محیطی، انتخاب و اجرا و ارزیابی نماییم.
۲-۲-۳ برنامه‌ریزی استراتژیک
انسان قرن بیست و یکم در فضای یک جامعه سازمانی زندگی می‌کند و سرنوشت او با سرنوشت سازمانی جامعه همسو شده است. هدایت و پویایی سازمان‌ها تابع نظام نوین مدیریت است، اینکه نقش مدیریت‌های تخصصی همچون مدیریت‌های مالی، تولید، فروش، تحقیق، مهندسی و … در سازمان حایز اهمیت است، برای همه محققین و نویسندگان روشن و مشخص است، ولی هماهنگی تخصص‌ها، تعیین جایگاه هر یک به اقتضای نشیب و فرازی که سازمان در طی طریق به سوی هدف با آن مواجه می‌شود و سکانداری کل سازمان وظیفه‌ای ممتاز و مشخص است که فقط در قلمرو مدیریت استراتژیک امکان‌پذیر است.
مدیریت استراتژیک، برنامه‌ای هماهنگ، جامع و پیوسته است که استعدادهای ممتاز سازمان را با محیط ارتباط می‌دهد و منظور از آن تحقق هدف‌های سازمان در چارچوب اجرای صحیح مدیریت است.
اولین قدم در تدوین مدیریت استراتژیک در سالهای آخر دهه پنجاه برداشته شد. مدیران روشی را ابداع کردند که برای کجایی و چرایی حرکت موسسه خود در آینده تصمیم‌گیری کنند، قسمت تحلیلی این روش را «طراحی استراتژی » نامیده و فرایند طراحی گروهی آن را «برنامه‌ریزی استراتژیک» خوانده‌اند (فروزنده دهکردی، ۱۳۸۴).
قدم دوم در سالهای هفتاد برداشته شد، زمانی که مدیران کشف کردند که با هر تغییر گسسته در استراتژی موسسه، شکل‌گیری درون سازمانی موسسه نیز بایستی دگرگونی می‌شد. این فرایند «برنامه‌ریزی توانمندی» نامگذاری شد.
قدم سوم در سالهای آخر دهه هفتاد و در واکنش نسبت به نظرات روز افزون تغییرات ناگهانی در محیط برداشته شد. برای مواجه شدن با این دگرگونی‌ها موسسات بازرگانی شروع به استفاده از فن واکنش استراتژیک در زمان واقعی کردند، و آن را «مدیریت مسئله» نامیدند.
تازه‌ترین تدوین استقرار برنامه‌ریزی استراتژیک و مدیریت استراتژیک است،که روش جامع و نظام یافته‌ای برای برخورد با تغییرات است به طوری که مدیر توانایی لازم برای اداره تصمیمات را به دست آورده و با بهره گرفتن از یک سیستم خدماتی کامل با شناخت توانمندی‌های داخلی و فرصتهای محیطی زمینه رشد و پویای سازمان را فراهم کند (فروزنده دهکردی، ۱۳۸۴).
۲-۲-۴ تعاریف برنامه‌ریزی استراتژیک
برای برنامه‌ریزی استراتژیک تعاریف زیادی ارائه شده است که در این قسمت به برخی از آنها اشاره می‌شود:
این استراتژی توسط تایلر ^[۱۱](۱۹۷۵) بیان شد. برنامه‌ریزی جامع یا استراتژیک فرایندی است که ضمن آن اهداف و خطوط کلی فعالیت‌ها و مأموریت‌های سازمان در درازمدت تعیین می‌شود. تشخیص اولویت‌ها و تعیین اقدامات اصلی و کلیدی که برای نیل به اهداف سازمان ضروری است در برنامه‌ریزی جامع انجام می‌گیرد. این نوع برنامه‌ریزی انعکاسی از ارزش‌های حاکم بر جامعه است که معطوف به سوالات اساسی و کلیدی است، چارچوبی برای تصمیمات عملیاتی است، دارای دید بلندمدت است، در سطوح عالی سازمان انجام می‌گیرد و فراگیر است (شکل ۲-۱ ).
شکل ۲-۱: مدل طراحی استراتژی
به کمک این استراتژی سازمان بهتر می‌تواند کار کند و نسبت به محیط عکس‌العمل نشان بدهد و مدیریت قادر خواهد شد جهت‌گیری‌های خود را در آینده معین ساخته و سازمان را در مقابل تغییرات و تحولات فردا مجهز سازد. برنامه‌ریزی جامع به مدیر کمک می‌کند تصویر روشنی از سازمان و هدف‌های آن به دست آورد و فعالیت‌ واحدهای مختلف را در لوای استراتژی واحدی هماهنگ سازد. اما اینکه مدیر توانا باشد قبل از بررسی توانمندی‌های داخلی سازمان و فرصت‌ها و تهدیدها محیطی اهداف قابل دسترس را تعیین کند مطلب قابل تأملی است، اینکه مدیر به طور انتزاعی و ذهنی اهدافی را مشخص کند و بعد به بررسی وضع موجود بپردازد نتیجه مشخصی نخواهد داشت، اما اگر مدیر قبل از این که هدف را تعیین کند، با بهره گرفتن از معیارها و شاخص‌هایی به ارزیابی محیط بپردازد و فرصت‌ها و تهدیدها را همراه با روند و شدت تغییر مشخص کند، سپس به بررسی توانمندی‌های خود در زمینه نیروی انسانی، منابع مادی، امکانات و تجهیزات، تکنولوژی … بپردازد و نقطه تناسب بین توانمندی‌های داخلی و فرصت محیطی را مشخص کند بهتر می‌تواند هدف‌گذاری کند؛ یعنی بایستی اهدافی را مشخص کند که هم با توانمندی داخلی سازگاری داشته باشد و هم با فرصت‌های محیطی، در این صورت اهداف واقعی و قابل دسترس خواهد بود. با این روند استراتژی‌ها و خط‌مشی‌های انتخابی منطقی و عملی‌تر انتخاب می‌شود و سازمان با یک دید واقع‌بینانه با مسائل برخورد خواهد کرد. نکته دیگر اینکه این مدل بیشتر جنبه نظری، انتزاعی دارد که قدری کلی است که قاعدتاً اگر بخواهد بیان شود بایستی برای این جنبه نظری یک مدل عملیاتی نیز داشته باشد، البته تایلور نیز به این مهم توجه کرد و تدوین چند برنامه عملیاتی برای تحقق برنامه‌ریزی جامع را ضروری دانسته است (فروزنده دهکردی، ۱۳۸۴).
با بهره گرفتن از نظرات السن و ایدی^[۱۲] (۱۹۸۲) برنامه‌ریزی راهبردی را می‌توان تلاشی منظم و سازمان یافته در جهت اتخاذ تصمیمات و مبادرت به اقدامات بنیادی تعریف کرد که به موجب آن اینکه یک سازمان (یا هر موجودیت دیگر) چیست، چه می‌کند و چرا اموری را انجام می‌دهد، مشخص خواهد شد. برنامه‌ریزی راهبردی، در بهترین شکل خود نیازمند جمع‌ آوری اطلاعات بسیار وسیع، جست‌و‌جویی گزینه‌های مختلف و تأکید بر تأثیرات آینده تصمیماتی که امروز اتخاذ می‌شوند، خواهد بود. برنامه‌ریزی راهبردی، ارتباطات و مشارکت را سهولت بخشیده، علایق و ارزش‌های ناهمگرا را با یکدیگر همسو و منطبق می‌کند و تصمیم‌گیری و اجرای موفقیت‌آمیز را تزویج و تشویق خواهد کرد (برایسون، ۱۳۸۱).
برنامه‌ریزی استراتژیک (جامع) فرایندی است که ضمن آن اهداف و خطوط کلی فعالیتها وماموریت‌های سازمان در دراز مدت تعیین می‌شود (مقدسی، ۱۳۸۹).
فراگرد برنامه‌ریزی استراتژیک مشتمل است بر هدف‌های کلان سازمان، انتخاب گزینه‌ها و روش های مناسب برای تحقق آنها و تخصیص منابع لازم برای دستیابی به آن اهداف مذکور. در واقع هدف از برنامه‌ریزی استراتژیک، کمک به سازمان‌ها برای کسب مزیت رقابتی است. گام‌های عمده فراگرد برنامه‌ریزی استراتژیک عبارتند از:
تدوین رسالت سازمان،
تعریف هدف‌های خرد و کلان،
ارزیابی منابع سازمانی، فرصت‌ها و مخاطرات محیطی،
تدوین استراتژی،
اجرای استراتژی از طریق برنامه‌های عملیاتی و
ارزیابی و انتخاب استراتژی‌های بدیل یا اصلاحی در صورت لزوم با بهره گرفتن از بازخور (رضائیان، ۱۳۸۲).
از دیگر اهداف برنامه‌ریزی استراتژیک عبارت از تعیین ماهیت یا منشور سازمان و هدایت مسیر آن می‌باشد؛ بطوریکه بتوان از این طریق به تغییرات سریع محیطی نیز پاسخ مؤثر و فعال داد. این کار از طریق تدوین چشم‌انداز، رسالت، اهداف کلان، جهت‌های استراتژیک، اهداف اختصاصی، استراتژی‌ها، و شاخص‌های اندازه‌گیری عملکرد انجام می‌گیرد. در واقع، هدف یک فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک عبارت است از:
تهیه سند یا مجموعه اسنادی که مسؤلیت‌ها، اهداف، مقاصد کلی و تاکتیکی قابل دسترس و ارزیابی را مشخص سازد،
برنامه‌های اجرایی کوتاه‌مدت و بلندمدت را بر اساس اهداف فوق تدوین کند و

بر این اساس فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک دربرگیرنده، خط‌مشی کلی و تعیین جهت، ارزیابی عوامل داخلی و خارجی، توجه به ذی‌نفعان اصلی، تشخیص و تعیین مسائل کلیدی، تدوین استراتژی‌های مناسب برای برخورد با هریک از مسائل، تصمیم‌گیری، اقدام و نظارت مستمر بر نتایج حاصل می‌باشد(برایسون^[۳۳]، ۱۳۸۳: ۶۶-۶۵). هم‌چنین از نظر کافمن و هرمن، برنامه‌ریزی استراتژیک را می‌توان فرایندی پویا دانست که با دورنگری نسبت به واقعیات کنونی، راهبردهای موثری را در جهت حرکت به سوی آینده‌ای بهتر ارائه می کند. بر این اساس چهار حیطه عمده شامل دورنگری، گردآوری داده‌ها، برنامه‌ریزی و اجرا و ارزیابی را دربرمی‌گیرد و بدین لحاظ برنامه‌ریزی استراتژیک را می‌توان برنامه‌ریزی فراکنشی دانست و نه واکنشی(کافمن و هرمن، ۱۳۸۵). بنابراین برنامه‌ریزی استراتژیک فرایند تغییر سازمانی مستمر و پیچیده‌ای است که اگر ویژگی‌های زیر ترکیب شوند فرایند برنامه‌ریزی موفق و جامعی را تعریف می‌کند.

۱- نگاه به آینده دارد و با تمرکز بر آینده پیش‌بینی شده درصدد خلق آینده سازمان بر مبنای آن چیزی است که احتمال می‌رود در آینده ایجاد شود.
۲- بر مبنای تجزیه و تحلیل روندها و سناریوهای پیش‌بینی شده، به دنبال گزینه‌های ممکن در آینده است و نیز بر مبنای تجزیه و تحلیل داده‌های داخلی و خارجی است.
۳- منعطف و متمایل به ایجاد تصویری بزرگ از آینده‌ سازمان است. برنامه‌ریزی استراتژیک سازمان را با محیطش تطبیق می‌دهد. زیرا برای دسترسی به اهداف ایجاب می‌کند که جهتی را در سازمان به کار برد که به آینده دلخواه خود برسد.
۴- چارچوبی به وجود می‌آورد که با تجزیه و تحلیل کامل سازمان، محیط داخلی و خارجی و پتانسیل سازمان در آن چارچوب، به مزیتهای رقابتی دست یابد. این امر سازمان را قادر می‌سازد تا به روندها، اتفاقات، چالش‌ها و فرصت‌های به وجود آمده از طریق چارچوبی از بینش‌ها و مأموریت‌ها ایجاد شده توسط فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک پاسخ دهد.
۵- فرایند نظری و کیفی است. برنامه‌ریزی استراتژیک داده‌های نرم مانند تجارب، نیات و ایده‌های موجود در گفتگوهای روزانه سازمان را ترکیب می‌کند و درصدد ارائه یک بینش و هدف سازمانی روشنی می‌باشد.
۶- فرایند یادگیری مستمر
۷- وقتی موفقیت‌آمیز باشد، تمامی نواحی عملیاتی را تحت تأثیر قرار داده و به عنوان قسمتی از فلسفه و فرهنگ سازمان درمی‌آید(آدینه‌وند، ۱۳۹۰).
جدول(۲-۲): ویژگی‌های سیستم برنامه‌ریزی استراتژیک

ویژگی‌ها
توضیح

درون‌گرایی

توجه عمیق به تاریخ سازمان، موقعیت فعلی، عملکرد گذشته و تجزیه و تحلیل نقاط قوت و ضعف

برون‌گرایی

توانایی کسب اطلاعات تحلیلی به موقع و قابل اطمینان به منظور شناخت فرصت‌ها و تهدیدهای محیطی

یکپارچگی وظیفه

میزان همسانی موجود بین نواحی وظیفه‌ای با دید مشترک که موجب همسویی الزامات وظیفه‌ای متفاوت با دیدگاه کل مدیریت می‌شود.

مشارکت افراد کلیدی

میزان مشارکت و درگیری مدیریت عالی، اعضای هیأت مدیره و مدیران صف و ستاد در فرایند برنامه‌ریزی

استفاده از تکنیک‌های تحلیلی

میزان اعتماد به تکنیک‌های مناسب برنامه‌ریزی به منظور حل مسائل استراتژیک ساختار

خلاقیت در برنامه‌ریزی

میزان تأکید تلاش برای برنامه‌ریزی بر شیوه‌های تفکر جدید

تمرکز بر کنترل

میزان تأکید بر شیوه‌های برنامه‌ریزی به عنوان وسیله‌ای برای کنترل سازمان

منبع:(پکسنل^[۳۴]، ۱۹۹۶؛ به نقل از آقازاده، ۱۳۸۱: ۲۱)
برنامه‌ریزی استراتژیک قبل از آنکه یک فن و تکنیک باشد، یک نحوه تلقی و باور است که مدیران را به تفکر درازمدت و آینده‌نگر و پیش‌بینی افق‌های دوردست ترغیب می‌کند. در سازمانی که این باور و اعتقاد وجود نداشته باشد، بستر مناسبی برای رشد برنامه‌ریزی استراتژیک وجود نخواهد داشت. برنامه‌ریزی استراتژیک چون چتری بر سازمان و عملیات و اقدامات آن سایه می‌گسترد و مدیران و مسئولان رده‌های پایین را از وظیفه اصلی‌شان که برنامه‌ریزی عملیاتی است، بی‌نیاز می‌سازد. آنان باید با الهام از استراتژی‌های تعیین شده و با توجه به اهداف کلی سازمان به برنامه‌ریزی‌های عملیاتی بپردازند و اهداف جزئی شده را در واحد خود تحقق بخشند.
اگر بخواهیم در محیط پویا، پیچیده و متحول برنامه‌ریزی نماییم، صرفاً نمی‌توان به قلمرو مدیریت در درون سازمان تکیه کرد و تحولات بیرونی و تأثیرگذار بر سازمان و مأموریت آن و یا دستیابی به چشم‌انداز را نادیده انگاشت. بنابراین می‌توان برنامه‌ریزی استراتژیک را نوعی برنامه‌ریزی در محیط پویا قلمداد نمود که از طریق مدیران ارشد اجرایی و تیم‌های برنامه‌ریزی به صورت گروهی تهیه می‌گردد. برنامه‌ریزی استراتژیک از یک سو توجه خود را به مأموریت‌های سازمانی و ارزش‌های بنیادی و مدیران ارشد اجرایی و ذی‌نفعان استراتژیک معطوف نمود و از سوی دیگر باید به تحولات محیطی و نقاط کلیدی و بحران‌های محیط درونی و بیرونی و تجزیه و تحلیل و ارزیابی آنها بپردازد. بنابراین اگر برنامه‌ریزی استراتژیک را به عنوان یک سیستم تلقی نماییم(اگرچه خود یک زیرسیستم از مدیریت استراتژیک می‌باشد) آنگاه اجزای این سیستم شامل:
۱- ورودی‌های فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک عبارتند از:
الف- مأموریت‌ها^[۳۵] و فلسفه ایجاد سازمان
ب- ارزش‌های^[۳۶] بنیادی سازمان و مدیران ارشد اجرایی