۲-۳-۲٫تحقیق‌های خارجی

فازاری و همکاران (۱۹۸۸)، به بررسی نقش محدودیت‌های مالی در تعیین سرمایه‌گذاری شرکت‌های تولیدی پذیرفته شده در بورساوراق بهادار نیویورک پرداختند. سپس شرکت‌ها را بر مبنای سیاست‌های تقسیم سود طبقه بندی ‌نمودند و فرض کردند که شرکت‌های با نسبت بالاتر سودتقسیمی، کمتر در معرض محدودیت‌های مالی قراردارند. یافته های آن‌ ها نشان داد که جریان نقدی ‌بر سرمایه‌گذاری شرکت‌های با سود تقسیمی کمتر،نسبت به شرکت‌های با سود تقسیمی بیشتر، موثرتراست. یافته ها فرض تاثیر جریان نقدی بر سرمایه‌گذاری شرکت به دلیل نارسایی‌های بازار سرمایه ‌را تقویت می‌کند.

پاولینا و رنبوگ^[۵۸] (۲۰۰۵)، در پژوهشی به بررسی این موضوع پرداختند که آیا هزینه های نمایندگی عامل ایجاد حساسیت سرمایه‌گذاری- جریان‌های نقدی می‌باشد یا نامتقارن بودن اطلاعات در بروز این حساسیت مؤثر است. بدین منظور با بهره گرفتن از نمونه‌ای بزرگ متشکل از شرکت‌های بازار بورس اوراق بهادار لندن که دارای حساسیت سرمایه‌گذاری بالا نسبت به جریان‌های نقدی بودند، دریافتند هزینه های نمایندگی ناشی از جریان‌های نقد مازاد در این شرکت‌ها عامل اصلی ایجاد این حساسیت و بیش سرمایه‌گذاری‌ها بوده است. آنان همچنین، عدم تقارن اطلاعاتی را به عنوان عامل ایجاد کم سرمایه‌گذاری‌ها معرفی نمودند.

لی^[۵۹] (۲۰۰۷)، نقش حسابداری محافظه‌کارانه در تصمیم‌گیری‌های مالی شرکت‌ها را بررسی کردند.وبه آزمون رابطه بین محافظه‌کاری حسابداری و انعطاف‌پذیری مالی پرداخت. نتایج نشان داد شرکت‌های با درجه بالاتر محافظه‌کاری حسابداری، انعطاف کمتری از جنبه حساسیت جریان وجه نقد سرمایه‌گذاری دارند. به گفته‌‌ای با افزایش محافظه کاری ‌در گزارشگری مالی، حساسیت جریان وجه نقد سرمایه‌گذاری نیز افزایش می‌یابد.

آگکا و موزومدار^[۶۰] (۲۰۰۸)، به بررسی اثر نقایص بازار سرمایه بر حساسیت سرمایه‌گذاری جریان‌های نقدی پرداختند و نتیجه گرفتند که در شرکت‌هایی که با محدودیت‌های تامین مالی بالاتری روبه رو هستند، حساسیت سرمایه‌گذاری به جریان‌های نقدی داخلی بیشتر است.

کالاتزیس و همکاران^[۶۱] (۲۰۱۰)، درپژوهشی مستقیما به موضوع تاثیر نظام راهبری شرکتی بر محدودیت‌های مالی پرداختند. آنان نتیجه گرفتند که تمرکز حقوق مالکانه و کنترل بالاتر، موجب محدودیت‌های مالی بیشتر می‌گردد.

دوچین و همکاران^[۶۲] (۲۰۱۰)، به بررسی اثر بحران‌های مالی بر تصمیمات سرمایه‌گذاری شرکت‌ها پرداخته و دریافتند که با افزایش هزینه تامین مالی خارجی، شرکت‌ها برای تامین مالی پروژه های سرمایه‌گذاری به جریان‌های نقدی داخلی رو آورده و در نتیجه، حساسیت سرمایه‌گذاری به جریان‌های نقدی داخلی افزایش می‌یابد.

کو و هونگ^[۶۳] (۲۰۱۲)، به بررسی تاثیر حقوق مالکانه خانوادگی برحساسیت سرمایه گذاری-جریان نقدی پرداختند. نتایج نشان می‌دهد کنترل خانوادگی باعث کاهش کاهش حساسیت سرمایه گذاری-جریان نقدی توسط کاهش مشکلات اطلاعات نامتقارن می‌شود.

فرانسیس و همکاران (۲۰۱۳)، به بررسی تاثیر راهبری شرکتی بر ضریب حساسیت سرمایه‌گذاری- جریان نقدی در بازارهای در حال ظهور پرداختند. نتایج مطالعه آن‌ ها نشان می‌دهد که، ساختارهای راهبری شرکتی قوی موجب کاهش اتکا به جریان‌های نقدی داخلی و کاهش محدودیت مالی می‌شود.

سیتهی پونپانچ (۲۰۱۳)، به بررسی تاثیر ساختار حقوق مالکانه بر حساسیت سرمایه گذاری- جریان نقدی در بورس تایلند پرداخت. نتایج وی نشان می‌دهد که، حقوق مالکانه خانوادگی و نهادی موجب کاهش حساسیت سرمایه‌گذاری- جریان نقدی می‌شود. همچنین، سرمایه‌گذاری شرکت‌های متعلق به مؤسسات مالی موجب کاهش اتکا به جریان‌های نقدی داخلی می‌شود و یادآوری می‌کند که مؤسسات مالی می‌توانند مشکلات اطلاعات نامتقارن بین شرکت و بازار سرمایه را کاهش دهد. علاوه بر این، حقوق مالکانه دولتی موجب افزایش حساسیت سرمایه گذاری- جریان نقدی می‌شود. در نهایت وی عنوان می‌دارد، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان از مشکلات بیش سرمایه‌گذاری بالقوه شرکت‌ها در تایلند پس از بحران مالی سال ۱۹۹۷ باشد. به طور کلی نتایج وی از فرضیه مشکل نمایندگی جریان‌های نقدی آزاد حمایت می‌کند.

دینگ و کیان^[۶۴] (۲۰۱۴)، به بررسی تاثیر حقوق مالکانه مدیریتی برحساسیت سرمایه گذاری- جریان نقدی پرداختند. نتایج نشان می‌دهد که حقوق مالکانه مدیریتی موجب کاهش حساسیت سرمایه‌گذاری- جریان نقدی می‌شود و در نتیجه محدودیت‌های مالی شرکت کاهش می‌یابد.

پالای گوروا^[۶۵] (۲۰۱۴)، تاثیر ساختار حقوق مالکانه را بر ریسک شرکت بررسی کرد. نتایج تحقیق وی نشان می‌دهد که بین حقوق مالکانه بزرگ‌ترین سهامدار و حقوق مالکانه نهادی با ریسک سرمایه‌گذاری رابطه مثبتی وجود دارد. از سوی دیگر، بین حقوق مالکانه خانوادگی و ریسک‌پذیری شرکت رابطه‌ منفی وجود دارد.

جدول ۲-۲٫ خلاصه تحقیق‌های داخلی

نتیجه
سال تحقیق
محقق

(محققان)

ردیف
بین اندازه، ارزش افزوده، نسبت سود تقسیمی شرکت وحساسیت سرمایه‌گذاری- جریان نقدی ارتباط مثبت وجود دارد، ولی بین سابقه فعالیت شرکت و حساسیت سرمایه گذاری- جریان نقدی رابطه‌ای وجود ندارد.
۱۳۸۴
حسین‌پور
۱
یک رابطه مثبت خطی و معنادار بین دو عامل تمرکز مالکیت و بازدهی شرکت‌ها و عدم وجود هر گونه رابطه معنادار بین مالکیت متمرکز و ارزش شرکت‌ها وجود دارد. اثرات نوع مالکیت نشان می‌دهد که بر خلاف رابطه معکوس بین بازده سهام و نسبت مالکیت دولتی، رابطه بین نسبت مالکیت انفرادی، شرکتی و خصوصی با بازدهی، مستقیم و معنادار است. این درحالی است که متغیر تمرکز مالکیت همچنان ‌در کلیه مدل‌ها دارای رابطه خطی مستقیم با بازده سهام بوده است. آزمون رابطه نوع مالکیت با ارزش شرکت نیز به نتایج مشابهی با آنچه ‌در مورد بازدهی عنوان گردید، منجرشد.
۱۳۸۸
محمدی و همکاران
۲