۵ – HF = e = (
۶ – HF = e = (
وراثت پذیری خصوصی نیز از طریق فرمول زیر محاسبه می شود (۱۱۹) :
= ( ۲ – [ + ] ) /
۲ ـ ۱۵ ـ برآورد تعداد ژنهای کنترل کننده :
صفات تخمین تعداد ژنها در حال حاضر یکی از مسائل ژنتیک کمی است که کمتر از سایر مسائل حل شده است . علت این امر این است ، که مدنل های ژنتیکی مبتنی بر شرایط محدود کننده ای هستند که در اصلاح
نباتات به زحمت قابل تحقیق است . در عین حال با توجه به اهمیت تعداد ژنها در انتخاب روش های اصلاحی
مناسب ، تعیین تقریبی تعداد ژنها نیز می تواند بسیار مفید باشد (۱) .
)GNFتعداد ژن با بهره گرفتن از میانگین و واریانس نسل ها قابل برآورد ااست . سه فرمول برای برآورد تعداد ژن (

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

ذکر شده که هر کدام براساس فرض خاص بنا شده اند (۳۹) :
بعضی از این فرضیات عبارتند از :
۱ ـ عدم وجود لینکاژ یا پیوستگی بین ژنها
۲ ـ عدم وجود ارتباط سیستماتیک بین واریانس و میانگین
۳ ـ عدم وجود اپیستازی
۴ ـ اثرات یکسان برای ژنها
۵ ـ اختلاف بین والدین از نظر ژنها
۶ ـ اختلاف بین والدین از نظر ژنهای موجود در والدین ، یعنی یک والد دارای آلل غالب و یک والد دارای آلل مغلوب
۷ ـ عدم غالبیت مساوی همه آلل های غالب
۲ ـ ۱۶ ـ تخمین درجه غالبیت ژنی
برای تخمین درجه غالبیت ژنی روشهایی وجود دارد که با توجه به شرایط خاصی به کار می روند ، این شرایط شامل :
۱ ـ سیستم گرده افشانی موجود در گیاه ، موردنظر می باشد .
۲ ـ نسل هایی که برای تخمین درجه غالبیت به کار می روند ( نسل های تفرق پذیر و تفرق ناپذیر ) ،
۳ ـ تعداد تلاقی های گوناگونی که برای تخمین درجه غالبیت ضروری اند .
در بین روش های مخصوص گیاهان خودگشن ، روش های متر و جینکز دارای این مزیت هستند که درجه غالبیت را با دقت زیاد تعیین می کنند . نقطه ضعف این روشها نیز در همین امر نهفته است ، چون درجه غالبیت را همیشه نمی توان با بهره گرفتن از موارد اصلاحی معمولی تعیین کرد ، لیکن این موضوع ممکن است در مواردی که به نژادگر به منظور تعیین مناسب ترین قابلیت ترکیب خود را موظف به اجرای دورگ گیرهای فراوان می داند ، مطرح نباشد (۱) .
۲ ـ ۱۶ ـ ۱ ـ روش متر برای تخمین درجه غالبیت در گیاهان خودگشن
( جزء Hبرای تخمین میانگین درجه غالبیت از اجراء افزایشی ( جزء منتج از اثر افزایشی ژنها ) و جزء غالبیت
منتج از نوسانات غالبت ) استفاده می شود (۱) .
میانگین درجه غالبیت برابر است با :
اهمیت گیاهان تیره غلات و بیماری های ویروسی آنها
گیاهان به صورت مستقیم یا غیرمستقیم تقریباً کل غذای موردنیاز بشر را تأمین می کنند . از ۳۵۰ هزار گونه گیاهی موجود بر روی زمین تنها ۱۵۰ گونه آن در تهیه غذا مورد استفاده قرار می گیرند که از این تعداد فقط ۱۵ گونه در سطح تجارتی تولید و پخش عمده عرضه غذا در بازار جهانی را تشکیل می دهند . بیش از نیمی از این ۱۵ گونه را غلات تشکیل می دهد .
غلات مهمترین گیاهان غذایی کره زمین و تأمین کننده ۷۰ درصد غذای مردم کرده زمین می باشد . پس می توان رشد در آنها انتهایی است . ساقه غلات در اصلاح ماشوره ای می ماند که به جز در ذرت و سورگوم در
سایرغلات توخالی است و فقط در محل گره ها توپر می باشد . برگ از دو قسمت غلاف و پهنک تشکیل می شود . خوشه یا گل آذین از رگ هایی تشکیل شده که روی محور مرکزی قرار گرفته اند . این گیاهان خودگشن و یادگرشن هستند و قسمت اعظم سیستم ریشه ای آنها از ریشه های افشان تشکیل شده است . در ایران نیز غلات سهم به سزایی در تغذیه مردم دارد .
عوامل بسیاری باعث ایجاد خسارت در تولید غلات می شوند که در بین آنها خسارت ناشی از بیماری های ویروسی در بعضی سال ها به مرز صد در صد می رسد .
)Barleyاز بین ویروس های آلوده کننده غلات تعدادی از آنها مانند ویروس های عامل کوتولگی زردجو
) ،Cereal yellow dwarf virus-RPV ویروس کوتولگی زرد غلات( Yellow dwarf viruses(
) ،ویروس موزائیک رگه ای گندمWheat soil-borne mosaic virus ویروس موزائیک حاکزاد گندم(
) ،Barley yellow mosaic virus ویروس موزائیک زردجو( )Wheat streak mosaic virus (
و ویروس موزائیک زرد نواری جو )Barly stripe mosaic virus ویروس موزائیک نواری جو(
خسارت عمده ای در غلات ایجاد می کند . )Barley yellow striate mosaic virus(
در ایران تعدادی از بیماری های ویروسی غلات تشخیص و گزارش شده است . ویروس های گزارش شده از روی جو شامل ویروس موزائیک نواری جو ، ویروس گرده کوتولگی زردجو و ویروس کوتولگی زرد غلات می باشد . ویروس های گزارش شده از روی گندم شامل ویروس موزائیک رگه ای گندم ، ویروس موزائیک (Maiz rough dwarf virus))،ویروس کوتولگی زبرذرت wheat ealid mosaic virus اقلید گندم(
ویروس (Iranian Mazie mosaic virus)ویروس موزائیک نواری جو ، ویروس موزائیک ایرانی ذرت
موزائیک خاکزاد گندم ، ویروس نوارک ایرانی گندم ، ویروس موزائیک زرد نواری جو ، ویروس های گره کوتولگی زرد جو و ویروس کوتولگی زرد جو می باشد .
بر روی برنج غلائمی مانند موزائیک ، کوتولگی و بدشکلی مشاهده شده ویروس عامل این بیماری از نظر سرو
یوژکلی با ویروس موزائیک ایرانی ذرت یکی است .
در سراسر دنیا باعث بروز بیماری های کاملاً گسترده و خسارت زا ( BYD )ویروس های کوتولگی زرد جو
بر روی گیاهان غله ای می شوند .
بیماری کوتولگی زرد جو :
بیماری کوتولگی زرد جو مهمترین بیماری ویروسی غلات در جهان می باشد این بیماری اولین بار در سال ۱۹۵۱ میلادی توسط اسوالدوهوستون در کالیفرنیا تشخیص داده شد .
وجود سروتیپ های مختلف ویروس کوتولگی زرد جو اولین بار در ایران توسط ایزدپناه و همکاران در گندم ،
RPV,PAV,MAVجو و یولاف در اطراف شیراز به اثبات رسیده سروتیپ های گزارش شده در ایران شامل
می باشد .RMVو
پس وجود سروتیپ های مختلف در کلاردشت مازندران ، زنجان ، سلطانیه ، اکثر مناطق استان فارس شامل داراب ، فسا ، استهبان ، نیریز ، فیروزآباد به اثبات رسید .
در ایران غالب می باشد .BYDV-PAVدر مجموع سروتیپ

فتساقانا جِراحاً وأنینا
و جعلنا حَجَرَ القصرِ رؤوسا
و نقشناهُ جُفوناً و عُیُونا
فلقد ثُرنا علی أنفسِنا
و مَحَونا و صمهَ الذلّهِ فینا ( همان ، ص ۳۳ – ۳۴ )
هر چند سالها برخار راه رفتیم و گرسنه و برهنه و بیچاره بودیم اما در برابـر ستمـگران خواهیـم
ایستاد و هرچند جلادان باعث شدند تا برای آرزوهایمان زندانی بسازیم و جام آنها را از خون هایمان پر کنیم اما قیام خواهیم کرد و این لکه عار را از بین خواهیم برد ، در ادامه می گوید :

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

الملایینُ أفاقَت من کَراها
ما تراها … ملأ الأفقُ صداها
خرجَت تبحَثُ عن تاریخها
بعدَ أن تاهَت علی الأرضِ و تاها
حملَت أفؤسَها و انحدَرَت من روابیها
و أغوارِ قُراها … !
فانظُر الإصرارَ فی أعینِها
و صباحُ البعثِ یجتاحُ الجِباها
یا أخی فی کلّ أرضٍ عُرِیَت من ضیاها
و تغطّت بدُجاها …
یا أخی فی کل أرضٍ وَ جَمَت شفتاها
و اکفهّرت مُقلتاها
قُم … تحَّررمنِ توابیتِ الأَسَیَ
( اغانی افریقیا ، ص ۳۵ )
او همچون دیگر قصاید خود تصور می کند که میلیونها مردم از خواب برخاسته اند و صدای آنان
آسمان را پرکرده است و به دنبال تاریخ خود می گردند ، او با دعوت دیگران به نهضت و قیام از آنان می خواهد از تابوتهای حزن و اندوه آزاد شوند.
فیتوری با دعوت ملت ستمدیده خود و دیگر ملتهای تحت ظلم و ستم در قصیده دیگری تحـت
عنوان « العائدون من الحرب » چنین می گوید :
لَقد عُدنا أَجَل عُدنا من الحربِ میامینا
علی أعناقِنا ، قد عبأوا النصرَ و یا حینا
و من أفواهِنا قد جسَّموا المجدَ أرانینا
لقد عُدنا ولکن لاکما شاءَت أمانینا
ألایا لیتنا متنا بعیداً عن أراضینا !
( اغانی افریقیا ، ص ۹۳ )
او خود و مردم را چنان می بیند که از جنگ بازگشته اند او می گوید بازگشتیم اما نه آنـگونه که
آرزو داشتیم و ای کاش به خاطر سرزمین خود مرده بودیم.
لقد عُدنا من الحربِ إلی الحقلِ إلی المَصنع
لکی نحرث ، کی نبذُر ، کی نحصُد ، کی نجمَع
لکی نبیی للغیر لکی نطهُو و لا نشبَع
لکی نحلُم بالفجرِ الذی من یدنا یسطَع ( همان ، ص ۹۳ )
او می گوید از جنگ به دشت ها و کارخانه ها بازگشتیم تا بکاریم و درو کنیـم و جمـع کنیـم و
بسازیم اما نه برای خود بلکه برای دیگران تا بپزیم اما خود سیر نشویم :
لقد عُدنا أجل عُدنا ولکن عودهَ المقهور
شَرِبنا عرقَ الحربِ ألکنا صَدَأ التّنور
لَبِسنا کفَن التلجِ سَکَّنا جدثَ الدّیجور
و ها عُدنا إلی القیدِ إلی قیدِ الأسَی المضفور
فیا ضیعَه هذا العمرِ هذا الصدفِ المکسور
( همان ، ص ۹۴ )
در ادامه می گوید : بازگشتیم و عرق جنگ را نوشیدیم و گرما و حرارت تنور را خوردیم و کفـن
برتن نمودیم اما دوباره به غل و زنجیر بازگشتیم و افسوس بر عمری که تباه گشت و ادامه می دهد :
فماذا یبتغی الجلاد ، ماذا یبتغی منّا ؟
لقدِ سرنا کماشاءَ ، وعُدنا لا کما شِئنا
هَدَمنا ، و تهدّمنا ، و عذبنا ، و عذبنا
وکم حلِم سحقناهَ ، و کم مقبرهٍ شدنا
وکم من مرّهٍ مِتنا ، وکم من مرّهٍ عِشنا
فلابارک هذی الید ، لا بارَکها رحمن
إذا لم تسق بالحّبِ طمأنینیه الحیران

اظهری، محمدرضا. “ابتدا به ساکن”. فرهنگ خراسان. دوره۵. ش۱۰. شهریور ۱۳۴۴، ص ۱۸ـ۱۹.
اختلاف نظر میان شمس قیس و ابن درستویه فسایی.
اعلم، هوشنگ. “آثار زبان‌های اروپایی در زبان جراید، رادیو و تلویزیون ایران”، در سمینار زبان فارسی در صدا و سیما (تهران، ۲۳ـ۲۵ خرداد ماه ۱۳۷۱)، دومین سمینار زبان فارسی در صدا و سیما. ویراستار احمد سمیعی (گیلانی). تهران: سروش، ۱۳۷۱، ص ۱۰۲ـ۱۲۰.
۱ـ پذیرش و استعمال واژه‌های اروپایی ۲ـ ترجمه یا اقتباس کمابیش لفظی ۳ـ واژه‌سازی کمابیش منطبق با مفهوم و یا ساختار واژه ملی.
ــــــ . “ابهام و ابهام‌زدایی در زبان فارسی”. کیهان فرهنگی. س۶. ش۶. پیاپی ۶۶. شهریور ۱۳۶۸، ص ۴۵ـ۴۷؛ ش۷. پیاپی ۶۷. مهر ۱۳۶۷، ص ۱۲ـ۱۵.
کیفیت‌های ابهام؛ علت‌های ذاتی زبانی ابهام غیرعمدی در فارسی؛ امکانات وسایل یا راه‌های پرهیز از ابهام یا رفع آن/ علت‌های بروز ابهام.
ــــــ . “برخی از ویژگی‌های زبان معاصر در روزنامه‌نگاری”، در سمینار زبان فارسی در صدا و سیما (تهران، ۲۳ـ۲۵ خردادماه ۱۳۷۱ )، دومین سمینار زبان فارسی در صدا و سیما. ویراستار احمد سمیعی (گیلانی). تهران: سروش، ۱۳۷۱، ص ۱۲۱ـ۱۳۶.
ذکر نه ویژگی دستوری از زبان روزنامه‌نگاری امروز.
ــــــ . “تفاوت معنایی دو گونه تکواژ”-َ ت/ -ِ ه “در فارسی”. زبان شناسی. س۷. ش۲. پیاپی ۱۴. پاییز‌ـ زمستان ۱۳۶۹، ص ۲۱ـ۳۱.
الف ـ مقدمه؛ ب ـ موضوع اصلی این مقاله، سی و هفت مثال؛ ج ـ مورد مشابهی در واژگان فرانسه.
اعوانی، فریدون. “تحلیلی بر نگرش‌ها پیرامون تفاوت گونه‌های گفتاری و طبقه‌بندی آنها «زبان‌ـ گویش‌ـ لهجه»”. فرهنگ قومس. س۳. ش۲. پیاپی۱۰. تابستان ۱۳۷۸، ص ۱۰۰ـ۱۱۹.
بررسی چند کتاب و مجله درباره گویش، زبان و لهجه؛ ملاک‌های معتبر تشخیص تفاوت‌های زبان، گویش و لهجه؛ شانزده مورد تعریف‌ها و شرح اصطلاحات روشنگرانه در رابطه با موضوع مقاله.
ــــــ . “سبک نگارش (نورالعلوم) از دیدگاه دستوری و زبان شناختی تحلیل و بررسی زبان شناختی پیرامون اثر عرفانی شیخ خرقان”. فرهنگ قومس. س۴. ش۱. پیاپی ۱۳. بهار ۱۳۷۹، ص ۴۴ـ۶۰.
تقابل، تقارن و توازن در نثر؛ واژگان دیگر زبان‌ها در این نثر؛ تأثیربرداری از رنگ و صبغه فارسی میانه؛ بررسی سبک ادبی و هنجارهای زبانی؛ بررسی نمونه‌های هنجارگریزی.
افجه‌ای، جواد. “سخنی چند درباره رساله معانی حروف مفرده” [نقد اثر پوران شجیعی]. فرهنگ خراسان. س۱. ش۴ـ۵. تیر ۱۳۳۶، ص ۴۲ـ۴۴؛ ش۷ـ۸ . مهرـ‌آبان ۱۳۳۶، ص۹ـ۱۷.
ــــــ . “نقد دستورنامه”[اثر محمدجواد مشکور]. فرهنگ خراسان. دوره ۵. ش۱ـ۲. دی۱۳۴۲، ص ۳۸ـ۴۴؛ ش۳ـ۴. خرداد۱۳۴۳، ص۱۹ـ۲۳؛ ش۵. مهر۱۳۴۳، ص۲۲ـ۲۳؛ ش۹. اردیبهشت ۱۳۴۴، ص۲۷ـ۳۰؛ ش۱۰. شهریور ۱۳۴۴، ص۲۰ـ۲۴؛ ش۱۱ـ۱۲. آذر ۱۳۴۴، ص۲۴ـ۲۶.
افخمی، علی. “بررسی مسأله هم زمانی زبان”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی تهران. س۳۳. ش۱ـ۴. پیاپی ۱۳۳ـ۱۳۶. ۱۳۷۴، ص ۱۱۵ـ۱۲۶.
تغییر زبان از نظر تاریخی؛ تغییر زبان از لحاظ جامعه؛ یک دیدگاه تاریخی؛ یک خودآزمایی.
افراشی، آزیتا. “نگاهی به مسأله باهم‌آیی واژگان”. زبان و ادب. مجله دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه‌طباطبایی. س۲. ش۷ـ۸ . بهارـ تابستان ۱۳۷۸، ص ۷۳ـ۸۲ .
افسر، جواهر؛ کافی، علی. “مدخل فرهنگ یک‌زبانه عمومی فارسی امروز”، در کنفرانس زبان شناسی نظری و کاربردی (تهران، ۱۳۷۹)، مجموعه مقالات چهارمین کنفرانس زبان شناسی نظری و کاربردی. به‌کوشش علی میرعمادی، زیر نظر معاونت پژوهشی. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۷۹، ج۲، ص ۸۰۳ـ۸۲۰.
تعریف‌ها؛ طرح مسأله؛ ملاک‌های انتخاب مدخل؛ بررسی انواع مدخل با توجه به ملاک‌های انتخاب مدخل؛ بررسی چند واژه غیربسیط شفاف در چند فرهنگ.
افسر، ریحانه. “عدد (صفت شمارشی) در دستور زبان فارسی”. دانش (فصلنامه رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ـ اسلام‌آباد). ش۶۲ـ۶۳. پاییز ـ زمستان ۱۳۷۹، ص؟^*
افشار، ایرج. “تبدیل «دال»به «یاء»”. راهنمای کتاب. س۱۱. ۱۳۴۷، ص ۶۵۵ـ۶۵۶.*
ــــــ . “دستورهای سیصدساله برای زبان فارسی”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی تهران (شماره مخصوص یادبود شادروان عبدالعظیم قریب). س۱۳. ش۴. پیاپی ۵۲. تیر ۱۳۴۵، ص ۱۲۹ـ۱۴۰؛ نیز در: مجموعه کمینه: مقاله‌هایی در نسخه‌شناسی و کتاب‌شناسی. به‌کوشش ایرج افشار. تهران: فرهنگ ایران زمین، ۱۳۵۴، ص ۲۰۵ـ۲۰۸.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۱ـ عنصرهای زبان فارسی ۲ـ Grammatica Linguae persiac؛ تصاویری از نخستین کتاب‌هایی که اروپاییان درباره دستور زبان فارسی نوشتند.
ــــــ . “روش نو در تحقیق دستور زبان فارسی”[نقد کتاب دستور روش جدید در تحقیق دستور زبان دری، از محمد رحیم الهام]. ادب. کابل. دوره ۱۷. س۱۳۴۸. ش۱ـ۲، ص ۸۲ـ۹۳.*
ــــــ . “زبان فارسی و فرق دال و ذال”[معرفی رساله‌ای از فضل‌علی آقاتبریزی]. فرهنگ ایران زمین. ج۲۵. ۱۳۶۱، ص ۹۸ـ۱۰۱.
ــــــ . “صیغ عقود به فارسی”. آینده. س۷. ۱۳۶۰، ص ۶۴۶ـ۶۴۸.^*
ــــــ . “عنصرهای زبان فارسی”[نقد اثر گرامولودویک ده دیو]. یغما. دوره ۱۱. ش۳. پیاپی ۱۱۹. خرداد ۱۳۳۷، ص ۱۱۷ـ۱۲۰.
ــــــ . “کتاب شناسی دستور زبان فارسی”. فرهنگ ایران زمین. ج۲. ۱۳۳۳، ص ۱۹ـ۴۴.
۱ـ به زبان‌های غیرمشرقی ۲ـ به زبان‌های شرقی؛ کتاب‌هایی که نام نویسنده آنها نادانسته است.
ــــــ . “کتاب شناسی زبان و لهجه‌های ایرانی”. فرهنگ ایران زمین. س۱۳. ۱۳۴۴، ص ۷۸ـ۹۳.
ــــــ . “واره”[نقد مقاله «روش‌های واژه‌سازی»، اثر علی اشرف صادقی]. نشر دانش. س۱۳. ش۱. آذرـ دی ۱۳۷۱، ص ۷۳ـ۷۴.
۴ معنی برای اسم‌هایی که پسوند “واره”به آنها افزوده می‌شود.
ــــــ . “واره ونامواره”. آینده. س۱۳. ۱۳۶۶، ص ۲۶۳.^*
افشار، محمدرضا. “نشانه‌های منظورشناختی در زبان فارسی”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز. س۱. ش۲. بهار ـ تابستان ۱۳۸۰، ص ۹ـ۲۳.
۱ـ نشانه‌های اساسی ساختاری و واژگانی ۲ـ نشانه‌های منظور شناختی تعبیری ۳ـ نشانه‌های موازی ۴ـ نشانه‌های گفتمان.
افشار، محمود. گفتار ادبی: “حروف هم‌صدا و «ساکت»”. تهران: بنیاد موقوفات محمود افشاریزدی، ۱۳۵۳، ج۲. ص ۱۴۷ـ۱۵۸.
حروف هم‌صدا؛ واو معدوله “واو بی‌صدا”.
ــــــ . گفتار ادبی: “صدای دـ ذ”. تهران: بنیاد موقوفات محمود افشار یزدی، ۱۳۵۳، ج۱، ص ۱۵۷ـ۱۶۳.
دال معجم در سده هشتم هجری؛ نظر چند صاحب‌نظر درباره “دال”و “ذال”در قافیه؛ چند نمونه از شعر کهن.
افشار، مهدی. “فرایندی متفاوت در واژه‌سازی”. کلمه. ش۳. بهمن ـ اسفند ۱۳۷۱، ص ۱۶ـ۱۷.
زایش طبیعی واژگان؛ دلایل زایش طبیعی واژگان؛ نمونه‌هایی از زایش غیرطبیعی واژگان.
ــــــ . “مصیبتی به نام دستور زبان”[نقد کتاب فارسی و آیین نگارش (۳) و (۴) سال دوم نظام جدید آموزش متوسطه]. دنیای سخن. س۱۴. ش۸۲ . آبان ـ آذر ۱۳۷۷، ص ۸۰ـ۸۱ .
ــــــ . “یای معرفه، یای نکره”. آینده. س۱۷. ش۱ـ۴. فروردین ـ تیر ۱۳۷۰، ص ۳۸ـ۴۰.
دستور سنتی و تعریف نکره و معرفه؛ انواع نکره؛ انواع (ی).
افضلی، علی‌رضا. “زبان پارسی”. هوخت. دوره ۲۳. ش۵. امرداد ۱۳۵۱، ص ۶۹ـ۷۳.
ویژگی‌های ممتاز دستوری زبان فارسی؛ ترکیبات مختلف واژه «سخن».
افغانی، محمدسعید. “تحول و تطور زبان پشتو و دری در افغانستان و تأثیر آن در پاکستان”. اورینتل کالج میکزین. ش۵۰. ۱۹۷۳، ص ۲۹۵ـ۳۰۲.^*
اقبال آشتیانی، عباس. مجموعه مقالات عباس اقبال آشتیانی. با مقدمه و تصحیح محمد دبیر سیاقی: “اصل اشتقاق بعضی لغات”. [تهران]: کتابفروشی خیام، ۱۳۵۰، ص۸۳ـ۸۷؛ نیز: فروغ تربیت. س۱. ش۲. ثور ۱۳۰۰، ص ۲۱ـ۲۶.*
دیوان ـ تدوین ـ دوان؛ ایران ـ عراق
ــــــ . “بعضی از ترکیبات و استعمالات غلط”. اطلاعات ماهانه. س۲. ش۱۲. پیاپی ۲۴. اسفند ۱۳۲۸، ص ۴ـ۶؛ نیز در: عباس اقبال آشتیانی. مجموعه مقالات عباس اقبال آشتیانی. با مقدمه و تصحیح محمد دبیر سیاقی. [تهران]: کتابفروشی خیام، ۱۳۵۰، ص ۶۸۹ـ۶۹۶.

با توجه به شکل می‌توان ملاحظه کرد که تابع گوسی نمایی که به عنوان تابع پاسخ نرون در نظر گرفته شده است، حول میانه u به صورت شعاعی متقارن است. باید توجه داشت که در شبکه ­های با تابع شعاع­مبنا هیچ محدودیتی در تعداد نرون­های ورودی و خروجی وجود ندارد. هرچند تجسم فضایی منحنی نمایش تابع پاسخ نرون­های لایه مخفی در فضاهای بیش از سه بعد ممکن نیست، ولی مسائل مطرح‌شده در مورد آن‌ ها صادق می‌باشد. در این حالت هم هر لایه پنهان دارای پاسخی به فرم رابطه خواهد بود.

(۳-۱۳)

در رابطه فوق، نماد T نشان­دهنده ترانهاده بردار، x بردار ستونی ورودی و u_j بردار مرکز ثقل مربوط به نرون لایه مخفی می­باشد که معادل با یک بردار ورودی آموزشی است(باید توجه نمود که در صورت عدم استفاده از خوشه­بندی برای بردارهای ورودی آموزشی باید یک نرون در لایه مخفی وجود داشته باشد). اگر هر یک از بردارهای ورودی و بردارهای مرکز ثقل را به عنوان یک نقطه در یک فضای n بعدی تلقی شود، مقدار پاسخ نرون­های لایه مخفی یعنی با افزایش فاصله آن دو نقطه از هم، به‌شدت کاهش می­یابد. نکته مهم در طراحی شبکه ­های با تابع شعاع­مبنا این است که توابع پاسخ نرون­ها باید تمام نواحی معنی­دار و مهم فضای بردارهای ورودی را پوشش دهند.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

بردار ماشین تکیه­گاه^[۲۱](SVM)

جداکننده‌های خطی^[۲۲]

یک جداکننده اغلب به صورت یک تابع نشان داده می‌شود. وقتی دو کلاس وجود داشته باشد٬ اگر f(x)≥۰، یک داده به کلاس مثبت نسبت داده می‌شود؛ در غیر این صورت به کلاس منفی تعلق دارد. تابع خطی تابعی است که از ترکیب خطی ورودی x به صورت رابطه تعریف می‌شود:

(۳-۱۴)

اگر یک جداکننده‌ی خطی بتوان پیدا کرد، به‌نحوی‌که برای تمام i ها رابطه‌ی برقرار باشد، آنگاه مجموعه ­ای از نقاط (x,y) که ، به صورت خطی قابل جداسازی هستند.

(۳-۱۵)

ضرایب لاگرانژ: ضرایب لاگرانژ یک استراتژی برای پیدا کردن مینیمم یا ماکزیمم یک تابع با توجه به محدودیت­ها است. مثلاً در شکل زیر، هدف یافتن x و y به‌گونه‌ای است که با توجه به محدودیت g(x,y)=c، f(x,y) ماکزیمم شود.

g(x,y)=c

شکل ۳-۱۰- نمایی از استفاده از ضرایب لاگرانژ

در ادامه متغیر جدید ضریب لاگرانژ(λ) معرفی می­ شود. تابع لاگرانژ به صورت تعریف می­ شود:

(۳-۱۶)

دستگاه ارتباطی؛ خصوصیات نحوی ارتباط؛ حشو/کاربرد نظریه ارتباط در زبان؛ حشو در زبان؛ فایده حشو در زبان.
ــــــ . “فارسی بیدی نیست که از این بادها بلرزد”[نقدی بر کتاب غلط ننویسیم، اثر ابوالحسن نجفی]. آدینه. ش۲۶. مرداد ۱۳۶۷، ص ۲۱ـ۲۵.
ــــــ . پیرامون زبان و زبان شناسی (مجموعه مقالات): “فارسی زبانی عقیم؟”. تهران: آگاه، ۱۳۷۶، ص ۴۳ـ۶۲.
زایایی واژگانی؛ زایایی فعل‌های ساده؛ مشتق از مصدرهای جعلی؛ راه‌هایی برای واژه‌سازی.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

ــــــ . درباره زبان (مجموعه مقالات): “کلمات تیره‌وشفاف: بحثی در معناشناسی”. تهران: آگاه، ۱۳۷۴، ص ۱۱۷ـ۱۴۷؛ نیز: سخن. دوره۲۶. ش۲. آذر۲۵۳۶=۱۳۵۶، ص ۱۸۶ـ۱۹۹؛ ش۳. دی ـ بهمن ۲۵۳۶=۱۳۵۶، ص ۲۶۱ـ۲۷۱.
انگیزش آوایی؛ انگیزش صرفی یا ساختی؛ انگیزش معنایی/از میان رفتن انگیزش‌ها؛ ریشه‌شناسی یا وجه اشتقاق عامیانه.
ــــــ . “مقایسه اجمالی دستگاه صوتی فارسی و انگلیسی”. سخن. دوره ۱۸. ش۱۱ـ۱۲. فروردین ۱۳۴۸، ص ۷۴۶ـ۷۵۶.
مقایسه واجی؛ مقایسه صامت‌ها؛ مقایسه توزیع واج‌ها؛ مقایسه خصوصیات زبرزنجیری؛ مقایسه الگوی تکرار.
ــــــ . “مقایسه بعضی از خصوصیات ساختمانی زبان فارسی و انگلیسی”. سخن. دوره ۱۸. ش۶. آبان ۱۳۴۷، ص ۶۵۸ـ۶۶۷.
تمایز شمردنی و ناشمردنی؛ انتخاب حرف تعریف؛ ضمایر؛ توالی عناصر ساختمانی در جمله.
ــــــ . “مقایسه مقولات اسم در زبان فارسی و انگلیسی”. پژوهش‌نامه فرهنگستان زبان ایرانی. ش۲. آبان ۲۵۳۶=۱۳۵۶، ص ۴۵ـ۶۱؛ نیز در: محمدرضا باطنی. پیرامون زبان و زبان شناسی (مجموعه مقالات). تهران: آگاه، ۱۳۶۷، ص ۱۲۳ـ۱۳۶؛ نیز در: محمدرضا باطنی. چهارگفتار درباره زبان. تهران: آگاه، ۱۳۷۵، ص ۱۱۵ـ۱۳۲.
مقولات معنایی اسم در زبان انگلیسی؛ مقولات معنایی اسم در زبان فارسی؛ نشانه‌های روساختی اسم در زبان انگلیسی؛ نشانه‌های روساختی اسم در زبان فارسی.
ــــــ . “نگاهی تازه به دستور زبان فارسی”[پرسش و پاسخ]. رشد آموزش ادب فارسی. س۸. پیاپی ۳۵. زمستان ۱۳۷۲، س ۱۰ـ۱۳، ص۶۳ـ۶۵.
(سخنرانی و پرسش و پاسخ در جمع دبیران فارسی استان تهران در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی)
مبحثی درباره تعریف زبان؛ معانی دستور؛ چگونگی نوشتن کتاب دستور؛ دستور زبان و فرهنگ یک ملت؛ علایم آوایی قراردادی؛ پرسش و پاسخ.
ــــــ . “نگاهی تازه به یادگیری زبان”. سخن. دوره ۲۲. ش۹. خرداد ۱۳۵۲، ص ۹۲۳ـ۹۳۷؛ نیز در: محمدرضا باطنی. مسایل زبان شناسی نوین (ده مقاله). تهران: آگاه، ۱۳۵۵، ص ۳۹ـ۵۹.
…؛ دستور زایشی ـ دگرسازی؛ نظریه دگرسازی‌گرایان درباره زبان‌آموزی کودک.
ــــــ . “هیاهوی بسیار بر سر هیچ”[نقدی بر کتاب غلط ننویسیم، اثر ابوالحسن نجفی]. آدینه. ش۲۵. ۲۲تیر ۱۳۶۷، ص ۲۲ـ۲۷.
باغینی‌پور، مجید. “مختصری پیرامون بدل و انواع آن در فارسی”. زبان شناسی. س۱۱. ش۲. پیاپی ۲۲. پاییز ـ زمستان ۱۳۷۳، ص ۱۱ـ۳۰.
مروری اجمالی بر بدل در دستورهای موجود و یک پیشنهاد؛ انواع بدل؛ رابطه معنایی بین هسته و بدل؛ نکاتی پیرامون بدلِ تعریفیِ محض.
باقر، محمد. “بای زینت بر سر فعل”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی تهران. س۸. ش۴. تیر ۱۳۴۰، ص ۱ـ۱۰.
اسم‌های دیگر بای زاید؛ نظر دستورنویسان؛ قواعد تلفظ بای زاید.
باقرپسند، محمود. “افسون تکرار”. رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۴. پیاپی ۵۲. پاییز ۱۳۷۸، ص ۴ـ۷.
هدف‌های تکرار؛ موارد نحوی‌ای که در نوشته بزرگان تکرار شده است.
باقری، مهری. “بررسی تحولات تاریخی صوت V= و در زبان فارسی”. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز. س۳۳. ش۱. پیاپی ۱۳۴. بهار ۱۳۶۹، ص ۴۲ـ۷۶.
صورت‌های مختلف تحول واج “V”از فارسی باستان تا دوره میانه.
ــــــ . “بررسی تحولات مصوت«a» در زبان فارسی”. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز. س۳۱. ش۲ـ۳. پیاپی ۱۲۸ـ۱۲۹. تابستان ـ پاییز ۱۳۶۲، ص ۴۹ـ۵۹.
پیشینه تاریخی مصوت”a”در زبان‌های هند و اروپایی؛ پیشینه تاریخی مصوت “a”در زبان اوستایی؛ دسته‌بندی تحول آوایی “a”از دوره فارسی باستان تا فارسی امروز.
ــــــ . “مقایسه اجمالی دو ویژگی نظری آرای چامسکی با دیدگاه متقدمین ایرانی”، در کنفرانس زبان شناسی نظری و کاربردی (تهران، ۱۸ـ۲۰ فروردین‌ماه ۱۳۷۱)، مجموعه‌ مقالات دومین کنفرانس زبان شناسی نظری و کاربردی. به‌کوشش علی‌ میرعمادی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۷۳، ص ۱۹ـ۳۷.
بخش اول: ساخت‌های نحوی و وابستگی معنایی و بویژه ساخت‌های دوگانه جملات؛ بخش دوم: بررسی پیشینه نظریه فطری‌بودن توان زبان‌آموزی انسان از نظر چامسکی
ــــــ . “نقش و اهمیت سنسکریت در بررسی تاریخ زبان فارسی”. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز. س۲۰. ش۱. پیاپی ۱۶۲. بهار ۱۳۷۶، ص ۳۱ـ۴۵.
تحولات واژه‌ها و اصوات زبانی در هند و اروپایی؛ سنسکریت و فارسی باستان.
ــــــ . “واژه‌های گسسته در فارسی میانه”، در: یادنامه دکتر احمد تفضلی. به‌کوشش علی‌اشرف صادقی. تهران: سخن، ۱۳۷۹، ص ۹۱ـ۹۴.
واژه‌سازی در زبان فارسی؛ بررسی یک واژه گسسته موجود در زبان پهلوی و کاربرد آن.
باگالیوبُف، م. “صوت‌ خیشومیِ غیراشتقاقیِ פ در آواشناسی اوستا”. نامه فرهنگستان. س۱. ش۳. پیاپی ۳. پاییز ۱۳۷۴، ص ۲۰ـ۲۵.
نتایج داخل شدن آوای خیشومیِפ در شناسه افعال.
ــــــ . “فعلِ ـ ai “گفتن”در زبان‌های ایرانی”. نامه فرهنگستان. س۱. ش۴. پیاپی ۴. زمستان ۱۳۷۴، ص ۲۲ـ۲۶.
ریشه فعل yā:ـi:ai در متون زرتشت؛ وجه صفتی معلوم ـ išant و پیشوند فعلی abi>aiwi در متون کهن اوستا و سنسکریت.
باگلی اُف، آر.سی. “چند ملاحظه درباره زبان فارسی امروزی از دیدگاه یک خارجی”. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. س۷. ش۸ . ۱۳۵۱، ص ۱۳۲ـ۱۴۲.
(این مقاله در فروردین ۱۳۵۱ در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان ایراد گردید.)
جمع عربی؛ جمع فارسی؛ سبک نگارش؛ گنجینه اصطلاحات و کلمات؛ زبان محاوره؛ افراط استعمال کلمات فرنگی؛ پیشنهاد.
بانان صادقیان، جلیل. “شناخت زبان شناسی کاربردی”. نامه فرهنگ. دوره ۳. س۹. ش۴. پیاپی ۳۴. ۱۳۷۸، ص ۱۰۸ـ۱۱۴.
نقطه آغاز و تحول زبان‌شناسی کاربردی؛ مسایل زبان شناسی کاربردی؛ رابطه بین زبان شناسی کاربردی و زبان شناسی نظری؛ مشخصه زبان شناسی کاربردی.
بخشی‌زاده محمودی، جعفر. “«الف» در آخر کلمات گیلکی”. گیله‌وا. س۱. ش۱۱. اردیبهشت ۱۳۷۲، ص ۱۷ـ۱۸.
دوازده نقش برای “الف” در آخر کلمات گیلکی.
ــــــ . “دستور زبان گیلکی”، در سمینار بررسی فرهنگ و ادب گیلان (۱ـ۲ شهریور ۱۳۷۲)، خلاصه مقالات اولین سیمنار بررسی فرهنگ و ادبیات گیلان. رشت: دانشگاه گیلان، ۱۳۷۲، ص ۱۸.*
بدره‌ای، فریدون. “ایهامات ساختمانی در زبان فارسی”، در کنگره تحقیقات ایرانی (تهران، ۱۱ـ۱۶ شهریورماه ۱۳۴۹)، مجموعه خطابه‌‌های نخستین کنگره تحقیقات ایرانی. به‌کوشش مظفر بختیار. تهران: دانشگاه تهران، ۱۳۵۰، ج۱، ص ۳۲ـ۴۷.
صورت های عمده ایهام از نظر زبان شناسی؛ مفهوم ساختمان زبان فارسی؛ علت ایهام‌انگیزی در ساختمان زبان فارسی؛ چند مثال از روزنامه‌ و مجله.
ــــــ . “زبان و لهجه”، در: هرمز میلانیان و دیگران. زبان شناسی (مجموعه مقالات). ترجمه رضا سید حسینی و دیگران. تهران: وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۸۱، ص ۱۲۸ـ۱۵۰؛ نیز: فرهنگ و زندگی. ش۲. خرداد ۱۳۴۹، ص ۲۳ـ۳۷.
تعریف؛ معیارهای شناسایی؛ معیارهای بیرونی؛ معیارهای درونی؛ هسته مشترک؛ زبان در روشنی نظریه ارتباطات؛ طرح جامع؛ مرز لغوی.
بدیع، محمد. “دستور”، در جلسات سخنرانی و بحث درباه زبان فارسی (تهران، ۶ـ۸ آبا‌ن‌ماه ۱۳۴۹). جلسات سخنرانی و بحث درباره زبان فارسی. [بی‌جا: بی‌نا]، ۱۳۴۹، ص ۱ـ۲۰ (پلی‌کپی، صفحه‌شمار گوناگون).
بیان نه نابسامانی در دستور زبان فارسی.