احمدی بیرجندی، احمد [احمدی]؛ رزمجو، حسین. سیر سخن، شامل احوال معروف‌ترین نویسندگان و شاعران از قدیمی‌ترین ازمنه تا عصر حاضر و برگزیده آثار آنان. مشهد: باستان، ۱۳۴۵، ج۲، ص۱۶ـ۲۰.
سبک‌های شعر فارسی(اشاره به برخی از ویژگیهای دستوری).
احمدی‌گیوی، حسن [گیوی]. ادب و نگارش:مختصری در فن نویسندگی، شیوه تحقیق، ترجمه، تلخیص و نامه‌نگاری… . سلسله انتشارات نشر قطره، شماره ۱۰۷؛ هنر وادبیات ایران، شماره ۲۰. تهران: نشر قطره، ۱۳۷۳، ص۹۵ـ۱۳۴.
فصل یازدهم ـ دستور زبان فارسی: جمله؛ کلمه؛ فعل؛ اسم؛ ضمیر؛ قید؛ حروف؛ صوت؛ ویژگی ترکیبی زبان فارسی؛ نقش و کاربرد کلمات در جمله.
ــــــ . از فن نگارش تا هنر نویسندگی. تهران: [بی‌نا]، ۱۳۷۴، ص۲۵۱ـ۲۷۲.
دستور کاربردی: جمله؛ کاربرد فعل؛ کاربرد و نقش اسم؛ مطابقت نهاد و فاعل با فعل؛ تقدیم و تأخیر اجزاء و ارکان جمله؛ حذف اجزاء جمله.
ــــــ . دستور تاریخی فعل. سلسله انتشارات نشر قطره، شماره۲۹۶؛ زبان و زبان‌شناسی، شماره ۲. تهران: نشرقطره، ۱۳۸۰، ج۱، ۱۱۱۶ ص.
فصل اول ـ تعریف فعل و کلیات؛ فصل دوم ـ اقسام فعل به اعتبار زمان؛ فصل سوم ـ اقسام فعل به اعتبار مفعول؛ فصل چهارم ـ اقسام فعل به اعتبار فاعل؛ فصل پنجم ـ اقسام فعل به اعتبار ساختار.
ــــــ . دستور تاریخی فعل. سلسله انتشارات نشرقطره، شماره ۲۹۶؛ زبان و زبان‌شناسی، شماره ۲. تهران: نشرقطره، ۱۳۸۰، ج۲، ۱۱۱۷ـ۱۹۶۲ ص، کتابنامه.
فصل پنجم ـ اقسام فعل به اعتبار ساختار (ادامه مبحث مجلد اول)؛ فصل ششم ـ اقسام فعل به اعتبار نقش؛ فصل هفتم ـ اقسام فعل به اعتبار صرف؛ فصل هشتم ـ اقسام فعل به اعتبار وجه؛ فصل نهم ـ اقسام فعل از جهات گوناگون دیگر؛ فصل دهم ـ مفردات فعل؛ فصل یازدهم ـ فعل و گفتنی‌های ناگفته.
ــــــ ؛ انوری، حسن. دستور زبان فارسی۱. ویرایش۲. تهران: فاطمی، ۱۳۷۴، ۲۵۵ص، جدول.
بخش اول ـ کلیات جمله‌ها ـ کلمه‌ها ـ نقش کلمه‌ها در جمله ؛ بخش دوم ـ فعل؛ بخش سوم ـ اسم؛ بخش چهارم ـ صفت؛ بخش پنجم ـ ضمیر؛ بخش ششم ـ قید؛ بخش هفتم ـ شبه جمله (صوت)؛ بخش هشتم ـ حرف؛ بخش نهم ـ پسوندها/ پیشوندها/ میانوندها؛ بخش دهم ـ جمله؛ بخش یازدهم ـ تجزیه و ترکیب؛ بخش دوازدهم ـ پرسش‌های چهارپاسخی.
(جلد۱و۲ این کتاب قبلاً به وسیله همین مؤلفین «ناشر»، در سال ۱۳۶۳ در یک مجلد منتشر گردیده است.)
احمدئی، علی‌اصغر. دستور منظوم عربی ـ فارسی. [بی‌جا: بی‌نا]، ۱۳۷۳، ۴۴ ص.
اسم؛ صفت؛ عدد؛ فعل؛ قید؛ حرف اضافه؛ حرف ربط؛ اصوات؛ ترکیب زبان فارسی؛ اقسام جمله؛ جمله فعلیه؛ جمله اسمیه؛ جمله تام؛ ناقص؛ پایه، پیرو؛ فرق صفت و موصوف با مضاف و مضاف‌الیه؛ روش تجزیه و ترکیب.
اختیار، منصور. روش بررسی گویش‌ها. ج۱: صوت‌شناسی. تهران: دانشگاه تهران، ۱۳۴۴، ۱۱۹ص، جدول، نمودار، کتابنامه.
۰ـ۱ـ گردآوری مواد اولیه؛۱ـ۱ـ طبقه‌بندی اصوات یک گویش؛۱ـ۲ـ دستگاه صوتی؛ ۱ـ۳ـ صوت‌شناسی؛ ۱ـ۴ـ رده‌بندی اصوات؛ ۱ـ۵ـ اصول الفباء جهانی و علایم آن.
ــــــ . معنی‌شناسی. سلسله انتشارات دانشگاه تهران، شماره۱۲۱۵؛ گنجینه زبان‌آموزی، شماره ۱۶. تهران: دانشگاه تهران، ۱۳۴۸، ص ۴۱ـ۷۳، ۱۹۷ـ۲۱۴.
فصل سوم ـ رابطه زبان شناسی با معنی: …، اجزاء زبان، واحدها و اجزاء صوتی کلمه، اجزاء متشکله معنی، ارتباط اجزاء کلمه؛ فصل چهارم ـ کلمه و خصوصیات آن: تعریف کلمه، تعیین مرز کلمه، رابطه صوت شییء، تصویر ذهنی با معنی، رابطه معنی با شکل کلمه ـ دستورـ ریشه کلمه؛ …؛ فصل دوازدهم ـ طبقه‌بندی پدیده‌های دستوری منطقی (معنی و نحو): نام گذاری در معنی‌شناسی، گسترش معنی‌شناسی و روابط اعتباری معنی، رابطه معنی‌شناسی و نحو، منطق نمادی و نحو، طبقه‌بندی شکل جمله‌ها، عوامل پشت سرهم و توالی.
اداره کل انتشارات و تبلیغات. آرایش و پیرایش زبان. تهران: اداره کل انتشارات و تبلیغات، ۱۳۱۹،ص ۱۷ـ۳۷.
آرایش و پیرایش زبان (درباره اصطلاحات و اشتباهات رایج در نوشتار و گفتار).
ادیب سلطانی، شمس‌الدین. درآمدی بر چگونگی شیوه خط فارسی. تهران: امیرکبیر، ۱۳۵۴، XIX+317 ص.
تحقیقی درباره آواهای فارسی؛ کلمه‌های ساده و مرکب؛ وندهای فارسی.*
ادیب طوسی، محمدامین. دستور نوین. تهران: مطبعه پروین، ۱۳۱۲، ۱۲۱ ص.*
ــــــ . ذیلی بر برهان قاطع یا فرهنگ لغات بازیافته. تبریز: [بی‌نا]، ۱۳۴۳، د+۱۹۵ ص.
(مثال قسمتی از لغات وتعبیرات مستدرک که باید به فرهنگ زبان پارسی افزوده شود همراه با آوانگاری و بیان مکان‌های جغرافیایی استعمال لغات.)
ــــــ . لهجه‌های محلی. [بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا]، ?ص.*
ادیب هروی، محمدحسن [ادیب هروی خراسانی]. دستور حسن. مشهد:[بی‌نا]، ۱۳۱۶.*
اُرانسکی، یوسف میخائیلوویچ (Oranskii, Iosif Mikhailovich). زبان‌های ایرانی. ترجمه علی‌اشرف صادقی. تهران: سخن، ۱۳۷۸، ۲۱۰ ص، جدول، کتابنامه.
فصل اول ـ اطلاعاتی درباره خانواده زبان‌های ایرانی؛ فصل دوم ـ زبان‌های ایرانی باستانی؛ فصل سوم ـ زبان‌های ایرانی میانه؛ فصل چهارم ـ زبان‌های ایرانی نو؛ فصل پنجم ـ کلیاتی راجع به طبقه‌بندی تاریخی و گویش‌شناختی زبان‌های ایرانی.
ــــــ. مقدمه فقه‌اللغه ایرانی. ترجمه کریم کشاورز. تهران: پیام، ۱۳۵۸، ۴۲۴ ص، مصور، جدول، نمونه.
بخش اول ـ مقدمه: فصل اول ـ فقه‌اللغه ایرانی، فصل دوم ـ زبان‌ها و لهجه‌های ایرانی، فصل سوم‌ـ جداشدن زبان‌های ایرانی به‌صورت گروهی مستقل؛ بخش دوم ـ عصر زبان ایرانی باستانی: فصل اول ـ قبایل و اقوام ایرانی زبان عهد باستانی؛ فصل دوم ـ آثار مکتوب دوران باستانی زبان‌های ایرانی؛ فصل سوم ـ آثار مکتوب عصر زبان باستانی ایران؛ فصل چهارم ـ دوره نو زبان ایرانی.
ارژنگ، غلام رضا. پنج گفتار در زمینه دستور زبان فارسی. تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی‌ـ انتشاراتی الست، ۱۳۷۰، ۳۲ص.
(به بخش مقالات نگاه کنید.)
ــــــ . دستور زبان فارسی امروز. سلسله انتشارات نشرقطره، شماره ۱۲۳؛ هنر و ادبیات، شماره ۲۳. تهران: نشر قطره، ۱۳۷۴، ۱۷۶ ص، جدول، نمودار، کتابنامه.
۱ـ دستور زبان و روش پژوهش آن ۲ـ اسم و گروه اسمی ۳ـ ضمیر ۴ـ حرف اضافه ۵ـ نقش‌های دستوری اجباری ۶ـ کوتاه‌ترین قالب‌های گفتاری (۱) ۷ـ کوتاه‌ترین قالب‌های گفتاری (۲) ۸ـ گسترش جمله، راه‌های گسترش جمله ۹ـ نقش‌های دستوری اختیاری ۱۰ـ زیر نقش‌ها: وابسته‌های پیشین اسم۱۱ـ زیرنقش‌ها: وابسته‌های پسین اسم۱۲ـ پیچیدگی زیر نقش‌ها ۱۳ـ هم پایگی کلمات و گروه‌ها ۱۴ـ گونه‌های فعل از دیدگاه تأثیر بخشی در ساختار جمله ۱۵ـ ساختمان فعل: فعل‌های پیشوندی ۱۶ـ ساختمان فعل: فعل مرکب و فعل گروهی ۱۷ـ فعل ۱۸ـ افعال معین و افعال شبه معین ۱۹ـ زمان افعال و کاربرد آن در جمله (۱) ۲۰ـ زمان افعال و کاربرد آن در جمله (۲) ۲۱ـ وجه فعل در جمله ۲۲ـ پیوند وابستگی ۲۳ـ جمله مرکب (دوجمله‌ای) ۲۴ـ پیرو موصولی ۲۵ـ جمله‌های مرکب گروهی (چندجمله‌ای) ۲۶ـ همپایگی جمله ۲۷ـ حذف.
اسفندیاری، احمد. گویش بروجردی. بروجرد:میعاد، ۱۳۸۰، هشت+[۲۴۳]ص، کتابنامه.*
اسکندری، ناهید. مبانی دستور زبان فارسی با تجزیه و ترکیب. تهران : [بی‌نا]، ۱۳۵۰، ۱۶۰ص.*
اسلامی، محمدعلی. دستور زبان فارسی: شامل قواعد درست گفتن و درست نوشتن، تجزیه و ترکیب برای همه کسانی که می‌خواهند درست بگویند و درست بنویسند. [ویرایش ۲]. اصفهان: ۱۳۶۷، ۲۲۲ ص، جدول.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
بخش یکم ـ گفتارهایی در تعریف دستورزبان و الفبای فارسی، ریشه و تعداد آن، رسم‌الخط بعضی حروف، کلمه و تغییراتی که برآن عارض میگردد، جمله و انواع آن، آنچه دانستن آن در این‌باره سودمند است؛ بخش دوم ـ اقسام کلمات در زبان فارسی و حالات و تغییراتی به آنها برای افاده معانی گوناگون داده می‌شود؛ بخش سوم ـ اشاره به جمله، تعریف و توضیح ارکان و اجزاء جمله‌های فارسی و ارتباط آنها با یکدیگر؛ بخش چهارم ـ تجزیه و ترکیب.
اشیدری، مهربان. فرهنگ واژه و زمان واژه‌های گویش زردشتیان کرمان. تهران: مهربان اشیدری، ۱۳۸۲، ?ص.*
اطمینانی، عباس. طرح دستور زبان فارسی. سنندج: نشر ژیار، ۱۳۷۹، ۱۰۳ ص، جدول.*
اعظمی، اصغر؛ دادمان، ناصر. خلاصه دستور زبان فارسی. اصفهان: ثقفی، ۱۳۵۴، ?ص.*
اعظمی، چراغ‌علی؛ ویندفرهر، [گرنات لودویک]. واژه‌نامه سنگسری با مقدمه‌ای از دستور آن زبان. تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، ۱۳۵۱، ص ۲۲۱-۱ .
مقدمه: دستور زبان سنگسری.
(عنوان این کتاب به فارسی بوده و محتوا و مقدمه آن به انگلیسی نوشته شده است.)
افشار، ایرج. راهنمای تحقیقات ایرانی. تهران: مرکز بررسی و معرفی فرهنگ ایران، ۱۳۴۹، ص ۳۲ـ۱۲۹، ۱۵۶ـ۲۱۳.
ایران شناسان؛ تاریخچه ایران شناسی (نام ایرانیان و خارجیان نویسنده دستور زبان فارسی و آثار آنها به صورت پراکنده).
ــــــ . واژه‌نامه سیستانی. سلسله انتشارات بنیاد نیشابور، شماره ۱۳. تهران: بنیاد نیشابور، ۱۳۶۵، ص ۱۵ـ۱۹.
چند مطلب دستوری: ضمایر؛ اسم اشاره؛ فعل.
ــــــ ، گردآورنده. واژه‌نامه یزدی. تنظیم و آوانویس از محمدرضا محمدی.تهران: ایرج افشار، ۱۳۶۸، ص هفت ـ یازده.
د ـ برخی نکته‌های زبانی.
|
[دوشنبه 1401-04-13] [ 08:03:00 ب.ظ ]
|
