پیشگیری کیفری خاصّ، بر پیشگیری از تکرار جرم و بزهکاری مکرّر، تأکید کرده و اصلاح مجرمین را مدّ نظر دارد. در واقع، در پیشگیری خاصّ، معیار، کاهش جرم است و در پیشگیری عامّ، کاهش بزهکاری اوّلیه. ^[۳۵]

لازم به ذکر است، پیشگیری که در این نوشتار، بیشتر مَطمح نظر است، بیشتر، پیشگیری واکنشی است؛ اگر چه در بعضی از مباحث، پیشگیری کنشی نیز از دید نگارنده، مغفول نمانده است. در واقع می توان گفت پیشگیری مورد نظر، مفهوم عامّ آن است که شامل هر دو مقوله ی یاد شده، می شود؛ هر چند مباحث مربوط به پیشگیری واکنشی، پُر رنگ تر است.

مبحث دوّم: پیشگیری کنشی

این نوع از پیشگیری که به آن «پیشگیری غیرکیفری» یا «پیشگیری پیشینی» نیز می‌گویند، مجموعه ی تدابیر و اقدامات غیر کیفری است که پیش از ارتکاب بزه، با مداخله در فرایند ‌فعلیت یافتن جرم و وضعیت پیش جنایی، در صدد جلوگیری از بزهکاری است. این پیشگیری، از نظر ذاتی اقدامی پیشینی است و به دو صورت «پیشگیری موقعیّت مدار» و «پیشگیری اجتماعی»، تقسیم می شود.

بند نخست: پیشگیری موقعیّت مدار

این پیشگیری، در برگیرنده ی مجموعه ی تدابیر و اقدامات غیر کیفری است که از طریق از بین بردن یا کاهش فرصت های مناسب برای وقوع جرم و نامناسب جلوه دادن شرایط و موقعیّت پیش جنایی، از ارتکاب بزه جلوگیری می‌کند. پیشگیری موقعیّت مدار، با تسلّط بر محیط و شرایط پیرامون جرم، ( وضعیّت مشرف بر جرم) در صدد آن است از طریق کاهش ‌جذابیت آماج و جاذبه زدایی از آن، فزونی خطر شناسایی، احتمال دستگیری بزهکار و به طور کلی نامناسب جلوه دادن وضعیّت پیش جنایی، آمار جرایم را مهار کند.^[۳۶]

بند دوّم: پیشگیری اجتماعی

این پیشگیری، در صدد آن است که اعضای جامعه را از طریق آموزش، تربیت، تشویق و تنبیه، با قواعد اجتماعی آشنا و همنوا کند. پیشگیری اجتماعی، یک پیشگیری کنشی فرد مدار است؛ بدین صورت که با بهره گیری از تدابیر و اقدامات پیشینی، در صدد شخصیّت سازی و اثرگذاری بر فرایند شکل گیری شخصیّت افراد است. این پیشگیری، بر اساس نگرش نوینی که نسبت به آن وجود دارد، به دو گونه ی«پیشگیری جامعه مدار» و «پیشگیری رشد مدار»، تقسیم می‌گردد. پیشگیری اجتماعی جامعه مدار، در تلاش است تا با اتّخاذ تدابیر و اقدامات مناسب برای از بین بردن یا کاهش عوامل جرم زا، بر محیط اجتماعی و عمومی اثر گذارد. برای نمونه، ایجاد مکان‌های تفریحی و یا احداث فضای سبز می‌تواند در کاهش یا حذف عوامل محیطی جرم زا، نقش مهمی ایفا کند.

پیشگیری اجتماعی رشد مدار که به آن پیشگیری زودهنگام (زودرس) نیز گفته می‌شود، به دنبال آن است تا با شناسایی عوامل خطر، تقویّت عوامل حمایتی و مداخله ی زودرس، از پایداری افراد در بزهکاری جلوگیری کند. به بیان دیگر، پیشگیری اجتماعی رشد مدار، می کوشد با به کارگیری اقدامات مناسب روان شناختی – اجتماعی زود هنگام، از تداوم و استقرار رفتارهای مجرمانه در افراد ممانعت کند.

گفتار سوّم: پیشگیری از جرم در جرم شناسی

امروزه جرمشناسی، به طور کلّی از دو دیدگاه، انسان مجرم را مطالعه می‌کند؛ به موجب دیدگاه اوّل؛ انسان ذاتاً خوب است ولی در بستر محیط و جامعه و در جریان جامعه پذیر و اجتماعی شدن تغییر می‌کند. جرم‌شناسان طرفدار دیدگاه نخست، در حقیقت انسان را محصول تعامل خصوصیّات ذاتی و اجتماعی فرد، می‌دانند. ‌بنابرین‏، بزهکار شخصی است که در دوران رشد جسمانی و روانی خود در بسترهای خانواده، مدرسه، اشتغال، کار و اوقات فراغت و … قربانی یک سلسله بی توجّهی ها، کمبودها و محرومیّت های مادّی، معنوی و عاطفی شده است. مجرم، محصول علل فردی (بیماری‌های ژنتیکی- روانی- جسمانی و …) و علل اجتماعی (طلاق، فقر، بیکاری و …) است. لذا کافی است با مبارزه علیه چنین عللی و رفع آن ها، از ارتکاب جرم به عنوان معلول، پیشگیری کرد. در اجرای چنین رویکردی است که راهبرد پیشگیری اجتماعی، مشروعیت علمی – کاربردی خود را پیدا می‌کند. اینگونه پیشگیری در واقع، «آموزش و پرورش » محور است.

بر پایه دیدگاه نخست، بزهکار با غیر بزهکاران متفاوت است، در مجرمیّت خود سهمی ندارد، و بیشتر قربانی محیط‌های شخصی (مانند خانواده، مدرسه، دوستان، رسانه ها، اقتصاد و …) و محیط‌های اجتماعی عمومی (سیاست‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ‌حاکمیت‌) می‌باشد. رویکرد بالینی به جرم و مجرم نیز که به دنبال اصلاح بزهکار و پیشگیری از تکرار جرم است، در همین چارچوب، قابل بررسی است.

دیدگاه دوّم که امروزه به ویژه در کشورهای انگلوساکسون، طرفداران علمی و سیاسی بیشتری دارد، انسان مجرم را مانند بقیّه‌ی اعضاء جامعه می‌داند؛ وی را فردی مسئول، حسابگر، عقلانی و صاحب برنامه و استراتژی، تصوّر می‌کند. بزهکار در این دیدگاه، فردی فرصت طلب و موقعیّت سنج است که به دنبال کسب لذّت و سود زیاد، فعّالیت مجرمانه را پیشه ی خود ‌کرده‌است.

این دیدگاه که امروزه ذیل عنوان «جرمشناسی عمل مجرمانه» یا «نظریه های ‌عقلانیت محور جرم شناختی»، مطرح می شود، گزینه ی جرم را برای بزهکاران، تابع آماج جرم یا بزه دیده می‌داند. بزهکار، راهبُرد (استراتژی) مجرمانه ی خود را بر اساس حالت، رفتار، گفتار و موقعیّت اجتماعی بزه دیده یا موقعیّت و ‌وضعیتی که آماج مطلوب مجرم در آن قرار دارد، ترسیم و به اجرا می‌گذارد. راهبُرد جرمشناختی مقابله با بزهکاری در این دیدگاه، بیشتر«حفاظت مدار – بازدارنده محور» است. تدابیر پیشگیرانه در این چارچوب، باید فرصت های جرم را از افراد مصمّم به ورود به فعالیت های مجرمانه بگیرند.

آنچه امروزه به عنوان «پیشگیری وضعی – فنّی» از جرم، مشهور است و به ویژه، با توسّل به فنّاوری های جدید اطلاعات و ارتباط از سوی نهادهای دولتی، غیر دولتی و مردم به اجرا گذاشته می شود، در حققیقت از یکسو؛ به دنبال تقویّت حفاظت و دفاع از بزه دیده و آماج های بالقوّه ی جرم است و از سوی دیگر؛ در مقام به هم زدن معادله، به ضرر بزهکار است، چنان که وی از تصمیم ارتکاب آن جرم یا تعرّض به آن بزه دیده – آماج، منصرف شود.

بدین سان پیشگیری اجتماعی، به فرایند تربیت و رشد انسان، تکیه می‌کند و به دنبال راهبُرد نسبتاً زمان بَری، برای پیشگیری از جرم ترسیم می‌کند؛ ولی پیشگیری وضعی که در مقام حذف فرصت های مجرمانه است، راهبُرد زود بازده را ترسیم می‌کند. این گونه پیشگیری، اگر چه تأثیری موقّت و مُسکّن گونه به کاهش جرم، انصراف، شناسایی و یا دستگیری بزهکار دارد، ولی کارنامه و میزان کارایی آن، در کوتاه مدّت، مشخّص می شود.^[۳۷]

فصل سوّم

«آمارجنایی»

درآمد

بدون شک، یکی از ابزارهایی که می‌تواند اطّلاعات لازم را برای تنظیم برنامه و سیاست‌گذاری در زمینه ی پیشگیری از جرم، در اختیار جرم‌شناسان و تصمیم گیران سیاست جنایی قرار دهد، «آمار جنایی» است.

اما سهم قلبی مشتری در واقع یک گام جلوتر از سهم ذهنی مشتری می‌باشد و عبارت است از آن برند که مصرف‌کنندگان آن را به دیگر برند ترجیح می‌دهند و مایل به خریداری آن هستند. این دو مفهوم در راستای برندسازی کاربرد بیشتری دارند؛ در واقع شرکت‌های بیشتر به دنبال این هستند که به چه میزان مشتریان آن ها را می‌شناسند یا به خاطر می‌آورند و در بازار رقابتی چقدر آن را به دیگر برندها ترجیح می‌دهند. سهم قلبی مشتری ‌به این امر می‌پردازد که چگونه مصرف‌کنندگان می‌توانند از نظر احساسی و هیجانی در مقابل منطقی بودن به یک برند پاسخگو باشند. سهم قلبی مشتری در حقیقت یک رابطه‌ای احساسی بین مصرف‌کنندگان با برند ویژه، خرده‌فروشان، عمده‌فروشان، تیم‌ها، کارآفرینان^[۲۰] و ارائه‌کنندگان خدمات به وجود می‌آورد.

سهم قلبی مشتری معمولاً از طریق دو سوال اندازه‌گیری ‌می‌شود که عبارتند از (Henseler,2009: 277):

1. 1. چگونه می‌توان محصولی را به وجود آورد که مصرف‌کنندگان به آن دسترسی بهتر داشته باشند؟

1. چگونه می‌توان محصولی به وجود آورد که مصرف‌کنندگان با آن زندگی بهتر و راحت‌تری داشته باشند؟

در روش ساخت سهم قلبی مشتری باید توجه داشت که اولین قدم، به‌کارگیری بازاریابی هیجانی^[۲۱] است؛ بازاریابی هیجانی چیزی بیش از یک برنامه جامع تبلیغاتی است. در حیقت بازاریابی هیجانی به حوادث، تجربیات و تعلقات مشتریان می‌پردازد. بازاریابی هیجانی سعی در برقرار کردن پیوندهای هیجانی و عاطفی با مشتریان دارد.

در مرحله بعدی به بازاریابی رضایت پرداخته شده که در این­جا بعد مثبت هیجانی بودن رابطه مدنظر است که این کار را می‌توان با کاهش قیمت، بالا بردن کیفیت، شبکه توزیع قوی و تبلیغات انجام داد. در آخرین مرحله به بازاریابی مبتنی بر ارزش ویژه برند پرداخته شده که در حقیقت بالاترین سطح از رضایت با در نظر گرفتن ارزش‌های ویژه‌ آن برند برای مشتری است. لازم به یادآوری است که شرکت‌ها زمانی می‌توانند سهم قلبی و سهم ذهنی مشتری را به عنوان یک ابزار جهت شناسایی حرکات رقبا به کار گیرند که مراحل بخش‌بندی، هدف‌گذاری، جایگاه‌یای را به خوبی طی کرده باشند؛ یعنی به عبارتی دیگر پس از تقسیم‌بندی بازار، انتخاب بازار هدف و جایگاه‌سازی، به دنبال این باشند که مشتریان چقدر آن ها را می‌شناسند؟ و چقدر آن ها را به دیگر برندها ترجیح می‌دهند؟

از دیگر موضوعات تحقیقاتی بازار این است که شرکت‌ها می‌توانند علاوه بر جایگاه خود در ذهن مشتریان با در نظر گرفتن ترجیحات و سلایق آن ها، جایگاه دیگر شرکت‌هارا نیز در همان صنعت شناسایی کنند و به زبان ساده‌تر، رقبای اصلی خود را به ترتیب از ابتدا تا انتها شناسایی کنند و اگر نسبت به رقبای خود در جایگاه نخست قرار گرفته‌اند می‌توانند از استراتژی‌هایی همچون توسعه بازار^[۲۲] و توسعه محصول^[۲۳] برای از دست ندادن جایگاه خود بهره گیرند و اگر در مکآن های دوم، سوم و الی آخر قرار دارند با الگوسازی از رهبر بازار خود و استراتژی‌هایی همچون تنوع‌بخشی همگون و ناهمگون و ابزارهایی که در مدل روی سهم ذهنی و سهم قلبی تاثیرگذار نشان داده شده است برای تبدیل شدن به رهبر بازار بهره کامل گیرند. در بعضی مواقع این گونه پیش آمده است که شرکت‌ها هم در سهم ذهنی مشتری و هم در سهم قلبی مشتری رتبه نخست را کسب کنند. بی‌گمان این شرکت‌ها رهبران بازار در آن صنعت هستند و این همان نقطه ایده‌آلی است که شرکت‌ها باید به سوی آن حرکت کنند . (Henseler,2009: 277)

۲-۲-۲-۳) رشد فروش – تعریف فروش به طور گستردهای مورد بحث قرار نگرفته است. انجمن بازاریابی آمریکا^[۲۴] فروش را هر گونه فعالیتی می­داند که برای ترغیب مشتری به خرید محصول یا سرویس طراحی می­ شود و می ­تواند مستقیما به واسطه افراد و یا از طریق تلفن، ایمیل و سایر رسانه­های ارتباطی صورت پذیرد. کاتلر^[۲۵] فرایند فروش مستقیم برقراری تعامل مستقیم و چهره به چهره با یک یا تعدادی از مشتریان بالقوه می­داند که به منظور ارائه و توضیح محصول یا خدمت، ‌پاسخ‌گویی‌ به پرسش­ها درباره آن و گرفتن سفارش از مشتری باشد. وظیفه واحد فروش، صرف فروش محصول یا خدمات نیست بلکه این واحد، نقش کلیدی را در ایجاد دانش برای سازمان نسبت به مشتریانش و شناخت نیازهای آن ها بازی می­ کند زیرا فروش، رابط میان مشتری و شرکت است. به علاوه، واحد فروش، اطلاعات هوشمندانه و ارزشمندی را از محیط بازار به­دست می آورد تا سازمان بتواند ‌در مورد پیشرفت­های جدید محیط رقابتی، اقدامات و واکنش­های لازم را اتخاذ کند. هم­چنین واحد فروش باید تصمیم بگیرد که چقدر از منابع و زمان را به مشتریان احتمالی و یا مشتریان فعلی اختصاص دهد، نیازهای آن ها را ارزیابی کند و ارزش و منافع محصول را برای مشتری بیان کند. لذا داشتن مهارت­ های ارتباطی و توانمندی در ‌پاسخ‌گویی‌ به سوالات مرتبط با محصول، از الزامات نیروی فروش است. سازمان می ­تواند با اجرای موفقیت آمیز فعالیت­های فروش، ارتباط ارزشمندی را با مشتریان خود از طریق نیروی فروش برقرار سازد و با افزایش سهم بازار و سود حاصل از فروش، عملکرد کسب وکار خود را ارتقا دهد. در مجموع، واحد فروش و بازاریابی هر دو یک هدف مشترک دارند و آن، افزایش میزان فروش و سودآوری برای سازمان و خلق ارزش افزوده برای مشتریان استKirca, 2009: 26)).

در بررسی ارتباط بازاریابی- فروش، یک دسته بندی عمومی از حالت­های مختلف این ارتباط توسط کاتلر و همکارانش در سال ۲۰۰۶ ارائه شد. آن ها چهار سطح از تعامل بین بازاریابی و فروش را مطرح کردند. این سطوح عبارتند از (عرب صالحی و همکاران، ۱۳۹۱: ۲۳):

سطح اول) ارتباط تعریف نشده : در این سطح، گروه ­های مختلف کاری به صورت کاملا مستقل از هم فعالیت­های خود را انجام می­ دهند. هیچ اشتراک اطلاعاتی بین واحدهای بازاریابی و فروش وجود ندارد و هر یک در برنامه ریزی­های خود مستقل از دیگری و بدون کمک گرفتن از دیگری عمل می­ کند. در این سطح در واقع هیچ تعاملی بین دو واحد شکل نمی­گیرد و تعامل فقط زمانی بین آن ها به وجود می ­آید که نیاز به حل یک تعارض وجود داشته باشد.

سطح دوم) ارتباط تعریف شده : در آن ساختارها و فرآیندها به طور رسمی مشخص شده اند و قوانین روشن و خط مشی های مشخصی وجود دارد تا جلوی تعارضات و درگیری­ها گرفته شود. در هر دو واحد، این ذهنیت و جهت گیری وجود دارد که حصارهای مناسب، باعث می شود همسایه های خوبی برای یکدیگر باشند. هر کدام، وظایف خود را به خوبی می شناسند و در مواردی که احتمال منازعه وجود دارد، سعی ‌می‌کنند به یک زبان مشترک برسند.

سطح سوم) ارتباط همسو شده: با بالارفتن رسمی سازی و رسمیت گرایی در ارتباطات بین دو واحد، تعامل بین ‌گروه‌های مختلف کاری افزایش می‌یابد و رفته رفته فعالیت های مختلف به سمت اجرای همزمان پیش می‌روند. تعامل در زمینه برنامه ریزی و برنامه های آموزش بخشی از ارتباط بین دو واحد می شود. جلسات مشاوره بین دو واحد برگزار می­ شود و کارشناسان بازاریابی و نیروهای فروش ‌در مورد موضوعات مهم با هم گفتگو می‌کنند. موانع همکاری هم­چنان وجود دارد اما این موانع بسیار منعطف تر شده اند.

عقد در اصطلاح حقوقی عبارت است از اینکه یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر متعهد به امری باشند و مورد قبول آن ها باشد. ()^[۳] و وجه تناسب معنی اصطلاحی و معنی لغوی آن است که در اثر انعقاد بین دو نفر، رابطه حقوقی ایجاد شود و آن دو را به یکدیگر مرتبط سازد.

۲-۲- تعریف اجاره

۲-۲-۱- اجاره در لغت

در اینکه «اجاره» از نظر لغوی چه صیغه ایست چند قول می‌باشد.

1. 1. 1. اینکه اسم است برای اجرت یعنی مزد و کرایه

   

1. 1. ابن حاجب در کتاب «شافیه» گفته است که: « مصدر «آجر» بر وزن فاعل در باب مفاعله می‌باشد همان‌ طور که مصدر دیگر آن باب «مؤاجره» می‌باشد. و برای اثبات قولش سه دلیل ذکر نموده است».^[۴]

1. 1. مصدر باب افعال ( آجُر – یوجر – اجارهً ) است چنان که مصدر دیگر از آن باب «ایجار» می‌باشد. و در توضیح این قول، بعضی گفته اند که اجاره در اصل «اءجار» بوده که همزه قلب به یاء شده بخاطر کسره ماقبلش و گفته می‌شود «ایجار» همچنین می‌توان همزه را حذف کرد و بجای آن در آخرش تاء آورد یعنی بگوئیم «اجاره».

1. 1. اسم مصدر است بمعنای ایجار.

1. بهترین قول، در آن قولی است که مرحوم نجم الائمه رضی استر آبادی در شرح «شرح شافیه»، آن را اختیار ‌کرده‌است، و آن اینکه مصــدر از باب مجرد است (یعنی أجُر یأجر إجاره به معنی اجیــر شدن)، ولی غالباً به معنای مصدر از باب مزید فیه (باب إفعال) یعنی ایجار استعمال می‌شود.

و در توضیح بیشتر این قول می‌فرماید:

وزن (مفاعله) مصدر از باب مجرد، در کلام عرب زیاد آمده مثل «وقایه» مصدر وقی یقی و «کفایه» مصدر کفی یکفی. و نیز استعمال مصدر مجرد در معنای مصدر مزید فیه زیاد آمده مثل نبات که به معنای «انبات» استعمال شده در آیه «وانبتها نباتاً حسناً» و مثل نکاح به معنای انکاح و امثالهم.

بعضی دیگر آن را مصدر قیاسی دانسته‌اند و معنی آن را ثواب و جزای حسن بیان ‌داشته‌اند.^[۵]

مرحوم صاحب کتاب مسالک نیز می‌فرماید: «و هی فی اللَُغَهِ اسمُ الاجرَهِ و هی کِری الاَجیرِ لا مَصْدر آجَرَ یوجِرُ فانً مصْدرَهُ الایجارِ»^[۶]. و آن در لغت اسم اجرت است و همان کرایه اجیر می‌باشد نه مصدر آجر یوجر، و مصدرش ایجار است.

صاحب الفقه الاسلامی و ادلته در این زمینه نوشته است «معنی الایجارِ لغهً: بیعُ المنفَعهِ و مَعناهُ الشَرعی هو معناهُ اللُّغَوی»^[۷].

معنی ایجار از نظر لغوی، بیع منفعت است و معنای شرعی آن، همان معنای لغویش می‌باشد. و به صورت کلی نظر خود را در قالب اینکه اجاره در لغت بیع منافع است بیان ‌کرده‌است.

شهید ثانی در شرح لمعه می‌گوید: اجاره مانند اقامه مصدر باب افعال است که گاهی بدون اعمال قواعد اعلال به صورت ایجار به کار می‌رود. اجاره مصدر ثلاثی مجرد نیز هست چنان که فعل (آجر) علاوه بر ماضی باب افعال گاهی ماضی باب مفاعله است: آجر یؤاجر مؤاجره.^[۸]

محمد جواد مغنیه می‌فرماید: « اجر و اجرت در لغت و عرف به یک معنی می‌باشد و از هر دو به عنوان جزا و عوض قول یا فعل تعبیر می‌شود، یا منفعت خانه و یا مغازه و چهار پا و امثال آن ».^[۹]

نظر صحیح این است که اجاره مصدر سماعی برای فعل اَجُرُ است و همان‌ طور که ایجار مصدر قیاسی

آجرُ مثل اکرمُ است، اجاره نیز مصدر سماعی اجرُ است مثل ضَرُبُ. کما اینکه اجاره اسم است برای اجرت و اجرُ همان چیزیست که برای کرایه اجیر پرداخت می‌گردد.^[۱۰]

۲-۲-۲- اجاره در اصطلاح فقه و حقوق اسلامی

علمای شیعه برای اجاره تعاریف گوناگونی کرده‌اند که قریب به اتفاق آن ها مانند یکدیگرند و یا دارای اشتراکات زیادی هستند، در عین حال هر کدام به جنبه‌ای اشاره کرده‌اند که دیگری بدان نپرداخته است، لذا ناگزیر از بیان آن تعاریف هستیم:

شهید اول می‌فرمایند: «و هی العقدُ علی تَملیکِ المنَفعهِ المعلومَهِ بعوضٍ معلومٍ»^[۱۱].

اجاره عبارت است از عقد بر تملک منفعت معلوم و مشخص در برابر عوض معلوم و مشخص.

شهید ثانی در توضیح کلام شهید اول می‌فرمایند: « عقد در تعریف شهید اول به منزله جنس است و شامل سایر عقود نیز می‌شود ولی قید «تملیک المنفعه» عقودی چون بیع و صلح که در آن ها موضوع عقد، عین است خارج می‌کند. و همچنین کلمه «بالعوض» وصیت بالمنفعه را خارج می‌کند چرا که وصیت در مقابل عوض نیست و قید «معلوم» صداق و مهریه زن را خارج می‌کند چرا که صداق در مقابل عوض معلوم نیست بلکه در مقابل بضع است که نامعلوم است و گاهی تا آخر عمر استمرار دارد و گاهی به واسطه طلاق یا مرض و.. . ادامه نمی‌یابد ».^[۱۲]

علامه حلی می‌فرماید: « تملیکُ المنفعهِ بعوضٍ معلومٍ »^[۱۳]

یعنی تملیک منفعت یک شیء در برابر عوض معلوم است. در این تعریف اشاره ای به زمان در اجاره، اجاره منافع و سایر مباحث نشده و به صورت کلی بیان شده است.

مرحوم نجفی در جواهر می‌فرماید: « تملیکُ المنفعهِ المعلومهِ بِمُقابلهِ تملیکِ عوضٍ معلومٍ علی وجهِ اللُّزومِ »^[۱۴]

یعنی: تملیک منفعت معلوم در مقابل تملیک عوض معلوم به صورت لازم.

مرحوم نجفی با اضافه نمودن قید معلوم و الزامی بودن تملیک عوض در برابر تملیک منفعت تعریف کامل تری را بیان نموده است.

صاحب عروه می‌گوید:

« اجاره تملیک عمل اجیر یا عین مستأجره است در مقابل عوض. و ممکن است گفته شود حقیقت اجاره تسخیر و تسلیط بر عین مستأجره است با هدف انتفاع از عین مستأجره در مقابل عوض معلوم ». ^[۱۵]

علامه حلی در تبصره می‌فرماید:

« اجاره ایجاب و قبول است که دلالت بر تملیک منفعت در مدتی معلوم در مقابل عوض معلوم دارد ».^[۱۶]

و مرحوم صاحی مسالک می‌فرماید:

« اجاره.. . احتیاج به ایجاب و قبول دارد.. .. »^[۱۷]

ایشان در بخشی دیگر از همین کتاب می‌فرماید: « اجاره در شرع عبارت است از تملیک منفعت خاص در برابر عوض معلوم و لازم.. . ».

تعریف کاملی که می‌توان از تعاریف ارائه شده توسط علمای شیعه به دست آورد و بیان نمود این است که:

اولاً: اجاره عقد است و عاقد و معقود علیه و صیغه در آن مطرح است لذا هبه و صدقه را خارج می‌کند.

ثانیاًً: شامل تملیک منافع عین یا تملیک عمل اجیر است، نه تملیک اصل عین لذا با عقد بیع متفاوت است.

ثالثاً: منافعی که به تملیک مستأجر در می‌آید باید معلوم باشد.

رابعاً: عوض در مقابل تملک منافع توسط مستأجر باید وجود داشته باشد لذا تبرعی و مجانی نخواهد بود.

خامساً: عوض نیز باید معلوم باشد لذا شامل صداق زن در عقد دائم نمی‌شود چون صداق در مقابل بضع است نه عوض معلوم.

سادساً: اجاره دائمی نیست بلکه موقت است و زمان باید در آن معلوم و محدود باشد.

با توجه به نکات فوق الذکر که از تعاریف علما دانسته می‌شود، کامل‌ترین تعریف را می‌توان اینگونه بیان نمود:

۲-۲-۲- تعریف واژه برند

امروزه برند را همگان به نام ونشان محصولات تجاری می‌شناسند.تعریف آن را درعلم بازاریابی”شناسهٴ محصول یا خدمات عرضه شده” آورده‌اند. برند در واقع یک فاکتور جهانی یا حداقل منطقه‌ای است که دارای اعتبار بوده، مقبولیت مناسبی دارد و قادر است ارتباطی قوی بین کالا وخدمات با مخاطب یا مشتری برقرار سازد(بهجت،۱۳۹۰). از این رو در منابع و مقالات تعاریف مختلفی از برند به کار برده شده است که در ذیل به برخی از این تعاریف اشاره شده است.

* برند “جمع نامشهود ویژگی‌های یک محصول شامل نام محصول، بسته بندی، قیمت، پیشینه، شهرت و شیوه ی تبلیغ” (آکر^[۱۹]،۱۳۸۶).

* برند عبارت است از یک نام، عبارت، اصطلاح، نشانه، علامت، نماد، طرح یا ترکیبی از آن ها که هدف آن معرفی کالا یا خدمتی است که یک فروشنده یا گروهی از فروشندگان عرضه می‌کنند و بدین وسیله آن ها را از محصولات شرکت‌های رقیب متمایز می‌نمایند(کلر، ۲۰۰۰)؛(کاتلرو آمسترانگ^[۲۰]،۱۳۸۵).

* برند، یک تعهد ایجاد شده به وسیله یک شرکت است تا به وسیله آن از مشتریانش حمایت کند(رولی^[۲۱]،۲۰۰۴). از منظر مشتری، برند می‌تواند به ‌عنوان مجموعه ای از تجربیاتش تعریف شود که آن تجربیات در تمامی نقاط ارتباطی فرآورده یا شرکت با مشتری ساخته می‌شوند(گدسور^[۲۲]، ۲۰۰۸ ).

* برند، نام واژه، علامت، سمبل یا ترکیبی از آن ها‌ است که برای شناسایی کالاها و خدمات فروشنده مورد استفاده قرار می‌گیرد و چند وظیفه کلیدی را انجام می‌دهد(آلریک وستل،۱۹۹۹).

۱- محصول یا خدمت را مشخص و متمایز می‌کند و به مشتری اجازه‌ تشخیص، رد و یا سفارش آن را می‌دهد.

۲- پیام را به مشتری ابلاغ می‌کند.

۳- به عنوان قسمتی از دارایی قانونی محسوب می‌شود.

۲-‌۳- جایگاه برند در محصول

کاتلر(۱۹۹۱)بیان می‌کند که نام یا علامت‌گذاری موضوع مهمی در استراتژی محصول است. در برنامه‌ریزی محصول، سه جنبه یا سطح در نظرگرفته می‌شود. اساسی‌ترین جنبه، محصول اصلی^[۲۳] است که پاسخگوی این سؤال است که خریدار واقعا چه چیزی را می‌خرد؟ محصول اصلی درمرکز تمامیت کالا قرار گرفته ‌است. محصول اصلی همان خدمات مشکل گشاینده کالا یا فواید اساسی آن است که مصرف‌کنندگان هنگام خرید انتظار، آن را دارند. در سطح بعدی طراحان محصول باید بر مبنای محصول اصلی، یک محصول واقعی^[۲۴] به وجود آورند. محصول واقعی عمدتاًً دارای ویژگی‌هایی از قبیل برند، بسته‌بندی، کیفیت، طرح و مشخصات آن است. آخرین سطح محصول، محصول جانبی است که خدمات پس از فروش، ضمانتنامه و بطورکلی مزایای اضافی همراه کالا را در بر می‌گیرد.

محصول جانبی

محصول اصلی

محصول واقعی

برند

شکل ۲-۱ سه جنبه/سطح محصول(امیرشاهی ومظهری،۱۳۹۱)

مصرف‌کنندگان برند را به عنوان بخش مهمی از محصول تلقی می‌کنند. برند بایستی به ارزش محصول بیفزاید(امیرشاهی و عباسیان،۱۳۹۰). مصرف‌کنندگان یک کالا را ‌بر اساس عوامل اطلاعاتی خود ارزیابی می‌نمایند. این عوامل می‌تواند درونی یا بیرونی باشند. برند جزء عوامل بیرونی طبقه‌بندی شده است(احمد^[۲۵] و همکاران،۲۰۰۲).

۲ -۴- مزایای یک برند

دونالد^[۲۶] (۲۰۱۰) می‌گوید شرکت‌ها باید به اهمیت برند و نقش آن و اینکه چگونه موفقیت برند به توفیق جامع سازمانشان کمک می‌کند توجه داشته باشند(آکر،۲۰۱۰). برند به عنوان محرک اصلی ارزش شرکت‌ها در قرن بیست و یکم بشمار رفته و از فواید و اهمیت بسیاری برای شرکت و مشتریان برخوردار می‌باشد(بولتن مؤسسه‌ برند فاینانس،۲۰۰۰).

الف- اهمیت برند برای شرکت:

• • نشانه کیفیت از دید مشتری

• • منبع مزیت رقابتی

• • ابزاری برای ارائه منحصر به فرد محصول

• • ابزاری برای تقویت مشخصه‌ های منحصر به فرد محصول

• • شاخص شایستگی‌محوری

• منبع ایجاد بازدهی‌های مال

ب- اهمیت برند برای مشتریان فعلی و بلقوه:

• • تبیین آسان

• • منبع محصول

• • نوعی پیمان با شرکت

• • نشانگر کیفیت

• کاهنده ریسک

برند یکی از ابزارهای ارتباطی مهم در مجموعه مدیریت ارتباط با مشتری محسوب می‌گردد و به دو دلیل برای مشتریان ارزشمند است: اول اینکه ریسک مصرف‌کننده را کاهش می‌دهد و دوم در هزینه های تصمیم- ‌گیری صرفه‌جویی می کند( سوئینی و سوایت، ۲۰۰۸).امروزه برند یک الزام استراتژیک برای سازمان‌هاست که آن ها را در جهت ایجاد ارزش بیشتر برای مشتریان و ایجاد مزیت‌های رقابتی پایدار یاری می‌رساند(بلستر و ایلمن^[۲۷]،۲۰۰۵). برند، همانند سرمایه یا فناوری و مواد اولیه در ایجاد ارزش افزوده برای یک سازمان نقش دارد(غفاریان^[۲۸]،۲۰۰۶);(لوتسر^[۲۹]،۱۹۹۵). مشتری و سازمان هر دو از مزایای برند بهره می‌برند .زمانی که مصرف‌کننده تجربه یک بار استفاده از یک برند را داشته باشد، با آن احساس راحتی بیشتری داشته، تمایل به استفاده از آن محصول بالا می‌رود. برند اطلاعاتی ‌در مورد کیفیت کالا، عملکرد و سایر جنبه‌های کالا می‌باشند و باعث می‌شوند مشتری ریسک کمتری را متحمل شود. برند به صاحبان آ نها معنا می‌بخشد و همچنین جزء ثروت آن ها محسوب می‌شود(نصیری پور و دیگران ،۱۳۸۹). در فرایند ارزش‌آفرینی، برندها موجب خلق ارزش برای شرکت‌ها می‌شوند، در رویکرد اقتصادی، ارزش‌آفرینی از دو جنبه عرضه و تقاضا قابل تحلیل می‌باشد، از جنبه تقاضا می‌توان بیان نمود که برندها موجب دستیابی به قیمتی بالاتر برای محصول در میزان مشخصی از فروش شده و حتی برندهای قدرتمند، میزان فروش را نیز افزایش می‌دهند و همچنین برندها موجب ایجاد تقاضای با ثبات‌تری برای محصول از جانب مشتریان شده و نوعی مانع قوی برای ورود رقبای جدید محسوب می‌شوند. ارتباط با مشتری از دو جهت کارکردی، احساسی موجب ایجاد ارزش برای برند می‌شود. از جهت کارکردی برندها با ایجاد اطمینان از کیفیت به انتخاب و تصمیم‌گیری مشتری کمک می‌کنند. از جهت احساسی نیز، برندها موجب القاء نوعی احساس عزت نفس می‌شوند(رهنمای رودپشتی و احمدی،۱۳۹۰). برندها به طور اعم و برندهای شرکتی به طور اخص دارایی‌های نامشهود با ارزش اقتصادی هستند. بدین مفهوم که یک شرکت با داشتن برند، ارزشمندتر از شرکتی است که فاقد آن است. ‌بنابرین‏ منطقی است که فرض شود شرکت‌هایی که برندهای موفق دارند نسبت به شرکت‌های بدون برند و با خدمات و محصولات عمومی، می‌توانند سودها و جریانات نقدی آتی بیشتری ایجاد نمایند. همانند هر دارایی نامشهود دیگر، ارزش برند شرکتی، با این فرض که بازارهای سرمایه اطلاعات مرتبط با برند شرکتی را تحلیل می‌نمایند، باید در ارزش سهام‌داران افشا گردد. یک برند قوی می‌تواند ایجاد نوآوری در محصولات، در دست گرفتن سهم بیشتر از بازار و حفظ توان رقابتی مؤسسات تجاری را تسهیل نموده و در زمان و هزینه های مرتبط با هر یک از این مقوله‌ها صرفه‌جویی نماید(یزدانی،۱۳۹۰).

Schupp, H. T., Flaisch, T., Stockburger, J., Junghofer, M. (2006). Emotion and Attention: Event-related brain potential studies. Progress in Brain Research, 156, 123-143.

Schwenck, C., Gensthaler, A., Romanos, M., Freitag, C., Schneider, W., & Taurines, R. (2014). Emotion recognition in girls with conduct problems. European child, Adolescent Psychiatry. Volume 23, Issue 1, pp 13-22.

Sharp, C. (2006). Mentalizing problems in childhood disorders. In J. G. Allen & P. Fonagy (Eds.), Handbook of mentalization-based treatments (pp. 101_121). Chichester, UK: Wiley.

Sharp, C., Croudace, T. J., & Goodyer, I. M. (2007). A latent class analysis of a child-focused mentalising task in a community sample of 7_11 year olds. Social Development, 16(1), 181_202.

Sorce,J.F.,Emde,R.N.,Campos,j.,& Klinnert,M.D. (1985). Maternal emotional signaling:Its effect on the visual cliff behaviorar of 1-year-olds.Developmental psychology ,21, 195-200.

Spear, L. P. (2000). The adolescent brain and age-related behavioral manifestations. Neuroscience and Biobehavioral Reviews, 24, 417_463.

Speltz, M., Deklyen, M., Calderon, R., Mark, Fisher, Philips., A. (1999). Veuropsychological characteristics and test behaviors of boys with early onset conduct disorder. Journal of Abnormal psychology, vol: 108 (2).

Sterzer P, Stadler C, Krebs A, Kleinschmidt A, Poutska F (2005). Abnormal neural responses to emotional visual stimuli in adolescents with conduct disorder. Biol Psychiatry 57:7–۱۵٫

Stins, J. F., Relofs, K., Villan, J., Kooijman, K., Hagnenaars, M. A., and Beek, p. J. (2011). Walk to me when I smile, step back when I am angry: Emotional faces modulate whole-body approach-avoidance behaviors. Exprimental Brain Research, 212, 603-611. Doi:10.1007/s00221-011-2767-z.

Sullivan, L.A., Kirkpatrick, S.W., MacDonald, P.M., (1995). Interpretations of facial expressions of emotion by sexually abused and non-abused girls. Journal of Child Sexual Abuse 4, 45–۶۱٫

Tanaka, J., Lincoln, S., Hegg, L. (2003). The Development of Face Processing: Hogrefe, Huber, p 101-119.

Thayer, J.F., Johnsen, B.H., (2000). Sex differences in judgement of facial affect: a multivariate analysis of recognition errors. Scandinavian Journal of Psychology 41, 243–۲۴۶٫

van Goozen SH, Fairchild G, Snoek H, Harold GT (2007). The evidence for a neurobiological model of childhood antisocial behavior. Psychol Bull 133:149 –۱۸۲٫

Vuilleumier P, Armony JL, Driver J, Dolan RJ (2001). Effects of attention and emotion on face processing in the human brain: An event-related fMRI study. Neuron 30:829–۸۴۱٫

Viding E, Blair RJR, Moffitt TE, Plomin R (2005). Evidence for substantial genetic risk for psychopathy in 7-year-olds. J Child Psychol Psychiatry 46:592–۵۹۷٫

Viding E, Jones AP, Frick P, Moffitt TE, Plomin R (2008). Heritability of antisocial behaviour at 9: do callous-unemotional traits matter? Dev Sci 11:17–۲۲٫

Walker, D.W., Leister, C., (1994). Recognition of facial affect cues by adolescents with emotional and behavioral disorders. Behavioral Disorders 19, 269–۲۷۶٫

Wellman, H.M., Cross , D., & Watson , J (2001). Meta-analysis.of theory of mind development: The truth about false belief. Child Development ,72, 655-684.

Widen, S.C. & Russell, J.A. (2003). A closer lookat preschoolers freely produced labels for facial expression. Developmental Psychology, 39, 114-128.

Willis, J., and Todorov, A. (2006). First impressions: Making up your mind after a 100-ms exposure to a face. Psychological Science, 17, 592-598.

Wilson, K., Juodis, M., Porter, S., (2011). Fear and loathing in psychopaths: a meta-analytic investigation of the facial affect recognition deficit. Criminal Justice and Behavior 38, 659–۶۶۸٫

Woodbury-Smith, M.R., Clare, I.C.H., Holland, A.J., Kearns, A., Staufenberg, E., Watson, P., (2005). A case–control study of offenders with high functioning autistic spectrum disorders. Journal of Forensic Psychiatry and Psychology 16, 747–۷۶۳٫

Young, A.W., Aggleton, J.P., Hellawell, D.J., Johnson, M., Broks, P, Hanley, J.R., (1995). Face processing impairments after amygdalotomy. Brain 118, 15–۲۴٫

Zabel, R.H., (1979). Recognition of emotions in facial expressions by emotionally disturbed and nondisturbed children. Psychology in School. 16, 119–۱۲۶٫

Zlotnick, C., (1999). Antisocial personality disorder, affect dysregulation and childhood abuse among incarcerated women. Journal of Personality Disorders 13, 90–۹۵٫

پیوست ها

Abstract

The purpose of this research study is the comparison of facial emotion expression recognition in adolescence onset conduct disorder and early onset conduct disorder. The research method was descriptive. The statistical community contains all the adolescence onset conduct disorder and early onset conduct disorder students who were studying in educational year(92-93) at Tehran schools. By targeted sampling, 30 onset conduct disorder students were selected.21 early onset conduct disorder students and 9 adolescence onset conduct disorder students were selected by child behavior checklist and teachers report forms. In order to compare the amount of facial emotion expression recognition, the researcher used Ekman and Friesen (1976).For interpretation the findings of the research study ,the researcher used the Achenbach test.The results of the study showed that there is no significant difference between adolescence onset conduct disorder in facial emotion expression recognition. In both of two groups the answerability pattern is the same.

key words: Early onset conduct disorder, Adolescence onset conduct disorder, Facial emotion expression recognition

1. 1. .antisocial personality disorder ↑

1. 1. .Hawes ↑

1. 1. .Izard ↑

1. 1. .Thibault & Hess ↑

1. 1. .Carter & Bailey ↑

1. 1. .Harnad ↑

1. 1. .Sorce ↑

1. 1. .Ashwin ↑