– حلی، حسن بن یوسف بن المطهر، الفقها ، پیشین ، ج ۲ ، ص ۱۰۳-جبعی، عاملی، زین الدین بن علی، مسالک الافهام ، نشر بنیاد اسلامی، ج۴ ، ۱۴۱۳ق، ص۲۴۵ – کرکی، علی بن الحسین، پیشین، ج۵ ، ص۳۹۴. ↑
– زراعت ، عباس ، پیشین، ص ۳۰۵. ↑
– شکری، رضا و سیروس، قادر، قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی، تهران، نشرمهاجر، ج۲،۱۳۸۲، ص۲۶۰ و ۲۶۱. ↑
– زراعت ، عباس ، پیشین ، ص۳۰۵. ↑
– اشتهاردی ، علی پناه ، مجموعه فتاوی ابن جنید ، ج ۱ ، قم ، نشر جامعه مدرسین ، ۱۴۱۶ ق ، ص ۳۵۴. ↑
– گنجینه آراء فقهی ، نسخه ۲ ، مرکز تحقیقات فقهی قوه قضائیه ، کد ۲۳۳. ↑
– طوسی، ابوجعفر محمد بن الحسن، النهایه، قم، نشر قدس، بی تا، ص ۷۳۶. ↑
– ابن زهره، حمزه بن علی، پیشین ، ص ۴۰۵. ↑
– حلی، حسن بن محمد یوسف بن المطهر، مختلف الشیعه ، قم، نشر جامعه مدرسین، ج ۹ ، ۱۴۱۹ق، ص ۲۸۶ و ۲۸۷ ↑
– نجفی، محمدحسن، پیشین ، ج ۴۳ ، ص ۳۳۳. ↑
– روحانی، محمدصادق، پیشین ، ج ۲۶ ، ص ۱۲۹. ↑
– مکی عاملی، محمدبن جمال الدین، پیشین ، ص ۲۵۶. ↑
– خویی، سیدابوالقاسم، پیشین ، ج۲ ، ص ۵۶-۱۲۶. ↑
– طوسی، ابوجعفر محمدبن الحسن، المبسوط ، نشر مرتضویه، ج ۷ ، ۱۳۸۷ق، ص ۹۵. ↑
– ابن ادریس، محمدبن منصور بن احمد ادریس، پیشین ، ج ۳ ، ص ۳۲۹ و ۳۳۰. ↑
– خامنه‌ای ، سیدعلی ، تقریرات ، درس خارج فقه ، جلسه ۱۳۷ ، مورخ ۳/۲/۱۳۸۰. ↑
– توجهی ، عبدالعلی ، ارتکاب قتل ، سوزاندن جسد مقتول و خودکشی قاتل ، مجله دادرسی ، مرداد و شهریور ۸۰ ،
شماره ۲۷ ، ص ۴۹. ↑
– همان ، ص ۴۹. ↑
– ماده ۱۰۱۹ قانون مدنی : «حکم موت فرضی غایب در موردی صادر می‌شود که از تاریخ آخرین خبری که از حیات او رسیده است مدتی گذشته باشد که عادتاً چنین شخصی زنده نمی‌ماند». ↑
– زراعت ، عباس ، پیشین ، ص ۳۰۳. ↑
– شکری،رضا و قادر،سیروس، قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی ، پیشین ، ص ۲۵۹. ↑
– زراعت ، عباس ، پیشین ، ص ۳۰۳. ↑
– طوسی، ابوجعفر محمد بن الحسن، النهایه، قم، نشر قدس، ص ۷۳۸. ↑
– ابن براج، عبدالعزیز، پیشین ، ج ۲ ، ص ۴۵۸. ↑
-حلی، حسن بن یوسف بن المطهر، قواعد الاحکام، قم، جامعه مدرسین، ج ۳ ، ۱۴۱۳ق، ص۷۱۲ – حلی، حسن بن یوسف بن المطهر، مختلف الشیعه، قم، نشر جامعه مدرسین، ج۹ ، ۱۴۱۹ق، ص۲۹۷. ↑
– ابن زهره، حمزه بن علی، پیشین ، ص ۴۱۳. ↑
– طوسی، ابوجعفر بن الحسن، المبسوط، نشر مرتضویه، ج۳ ، ۱۳۸۷ق، ص ۳۳۵. ↑
– نظریه شماره ۷۱۸/۷-۱۹/۲/۱۳۶۶. ↑
– نظریه شماره ۹/۷-۲۸/۲/۱۳۶۶. ↑
– طوسی، ابوجعفر محمدبن الحسن، تهذیب الاحکام ، تهران، نشر دارالکتب الاسلامیه، ج۱۰، ۱۳۶۵ق، ص۱۷۲. ↑
– خویی، سیدابوالقاسم، پیشین، ج ۲، ص ۵۶ ، ۱۲۶ – روحانی، محمدصادق، پیشین، ج ۲۶ ص ۱۲۷. ↑
– جبعی عاملی، زین الدین بن علی، مسالک الافهام، نشر بنیاد اسلامی، ج۴ ، ۱۴۱۳، ص۲۴۸ – کرکی، علی بن الحسین، پیشین، ج۵ ، ص ۳۹۹. ↑
– حلی، حسن بن محمد بن یوسف بن المهطر، مختلف الشیعه، قم، نشر جامعه مدرسین، ج۹، ۱۴۱۹ق، ص۲۸۱ – ابن براج، عبدالعزیز، پیشین، ج۲ ، ص۴۵۸ – ابن زهره، حمزه بن علی، پیشین ۴۱۳. ↑
– نظریه مشورتی شماره ۵۲۵۷/۷-۱۰/۱۰/۱۳۶۴. ↑
– کلینی، محمدبن یعقوب، پیشین، ج۷ ،ص ۳۵۸. ↑
– برای مطالعه بیشتر رک به : بای حسینعلی ، مبانی پرداخت دیه از بیت المال ، فقه وحقوق ، تابستان ۱۳۸۴ شماره ۵. ↑

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

– ر. ک : بای ، حسینعلی ، مسئولیت دولت در پرداخت دیه (پایان نامه کارشناسی ارشد) دانشگاه قم ، ۱۳۸۲، ص ۱۴۰. ↑
– این قانون اصلاحیه قانون بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل شخص ثالث مصوب ۲۳/۱۰/۱۳۴۷ است ↑
– محمدی ، محمدمهدی ، حقوق بیمه ، (مسئولیت و شخص ثالث) ، تهران ، چاپ اول نشر میزان ، ۱۳۸۵ ص ۱۲۷. ↑
– همان ، ص ۱۳۱. ↑
– ماده ۴ دستور العمل اجرایی ستاد مردمی رسیدگی به امور دیه. ↑
– صالحی، محمود، حقوق زیان دیدگان در حوادث رانندگی و نظام تامین خسارتها ، مجله صنعت بیمه ، زمستان ۱۳۷۰ ، شماره ۲۴ ، ص ۱۴. ↑
– محمدی ، محمد مهدی ، پیشین ص ۸۳ ↑
– امامی پور ، محمد ، نگاهی به قانون بیمه شخص ثالث و آرای دادگستری ، مجله صنعت بیمه ، تابستان ۱۳۸۰ ، شماره ۶۲ ص ۴۰. ↑
– همان، ص ۳۷. ↑
– محمدی ، محمدمهدی ، پیشین ص ۱۰۳. ↑
– مبرقعی ، سیدمحمدناصر ، گذر از منطق کیفری به منطق بیمه ای در سیاست جنایی ره آورد نوین عدالت ترمیمی ، مجله الهیات و حقوق ، پاییز ۱۳۸۳ ، شماره ۱۳ ، ص ۴۲. ↑
– زکی، حسینزیدان، حق المجنیعلیه فی التعویض من ضرر النفس ، اسکندریه، دارالفکرالجامعی، ج۱، ۲۰۰۴م، ص۱۹۷. ↑