– میدانها و تقاطعهای وسیع
– در نظر نگرفتن پیاده گذر و یا نابجا قرار دادن آن
– قطع مسیرهای پیاده به نحوی که پیاده ها ناچار به استفاده از مسیرهای دورتر می شوند.
– احساس عدم امنیت در مسیرهای کوتاه به نحوی که پیاده ها در اوقات خلوت ناچار به استفاده از مسیرهای دورتر می شوند.
زیبایی و امنیت
پیاده ها در اوقات خلوت، خود را کاملا بی دفاع حس می کنند و به مسیرهایی نیاز دارند که در آنها احساس امنیت کنند . به علاوه اگر مسیر پیاده ها جذاب باشد، تعداد بیشتری از آن استفاده می کنند و سفرهای طولانی تری پیاده صورت می گیرد.
زیبایی و امنیت مسیر های پیاده را با معیارهای زیر می سنجند:
– آیا در اوقات خلوت، پیاده ها مسیر امنی که کوتاهی آن قابل قبول باشد در اختیار دارند؟
– آیا پیاده ها در معرض دید سواره ها و یا استفاده کنندگان از بناهای اطراف قرار دارند؟
– آیا در مسیرهای پیاده امکان پنهان شدن افراد ناباب وجود دارد؟
– آیا روشنایی مسیرهای پیاده کافی است؟
به علل زیر مسیرهای پیاده امنیت و زیبایی پیدا نکرده و یا آنها را از دست می دهد:
– طرح مسیرهای پیاده بدون توجه کافی به فضاهای شهری یا در نظر نگرفتن نیازهای اساسی پیاده ها در طراحی این فضاها
– طرح نادرست مسیرهای پیاده به نحوی که در آنها مخفیگاه درست می شود.
– عدم تامین روشنایی کافی
– عدم توجه به جزئیات عملکردی از نظر رعایت نیازهای پیاده ها
– عدم توجه به جزئیات ساختمانی
– کف سازی نامناسب که نگهداری و نظافت و تعمیر آن آسان نیست.
– قرار دادن مبلمان شهری نامتناسب و نابجا
– یکی گرفتن زیباسازی با تزئینات زاید
– قرار دادن مبلمان شهری که نظافت آنها عملی و آسان نیست.
– درختکاری و گلکاری بدون نقشه و بدون توجه به عملی بودن مراقبت از آنها
– چراغانی های بی تناسب
– رنگ آمیزی های نابجا و رنگ آمیزی هایی که زود کثیف شده و شستن مرتب آنها عملی نیست.
– جلوگیری نکردن از توقف افراد بیکاره یا مزاحم در مسیرهای پیاده
– غفلت در نظافت مرتب مسیرهای پیاده، مخصوصا مسیرهای دور از چشم که زیاد مورد استفاده قرار نمی گیرد.
ایمنی
پیاده ها به دلیل حساسیت نسبت به فاصله، معمولا کوتاهترین مسیر را انتخاب می کنند, حتی اگر ایمنی این مسیر کافی نباشد. به این دلیل، اگر اختلاف طول مسیر ایمن با کوتاهترین مسیر زیاد است, گاهی لازم می شود که به دلیل فیزیکی مانع استفاده پیاده ها از کوتاهترین مسیر شوند . ایمنی مسیر های پیاده را با معیارهای زیر می سنجند:
– عرض عبور پیاده ها
– سرعت حرکت وسایل نقلیه موتوری
– حجم ترافیک وسایل نقلیه موتوری
– آیا پیاده گذرها با توجه به سرعت ترافیک موتوری طراحی شده و ایمنی کافی دارند؟
– آیا راه های شریانی درجه ۱ چنان طرح شده اند که دسترسی پیاده ها و ایستادن آنها در کنار این راه ها عملی نباشد؟
– آیا دید متقابل وسایل نقلیه موتوری و پیاده ها کافی است؟
– و…
به علل زیر از ایمنی مسیرهای پیاده کاسته می شود:
– طبقه بندی نشدن راه ها به شریانی و محلی و مشخص نبودن این طبقه بندی برای پیاده ها و رانندگان وسایل نقلیه موتوری

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

– عرض عبورزیاد برای پیاده ها در عبور از عرض سواره رو
– عدم پیوستگی و کافی نبودن عرض مسیرهای پیاده که پیاده ها ناچار به استفاده ازسواره رو می شوند.
– تنظیم نشدن عبور پیاده ها از عرض راه های شریانی
– طراحی نادرست پیاده گذرها و مخصوصا بی توجهی به سرعت ترافیک موتوری و عرض عبور در طراحی آنها
– عدم تامین روشنایی مسیرهای پیاده
– نبود مراقبت و نگهداری از مسیرهای پیاده
– وجود جوبهای سرباز کنار خیابانها
– پارکینگ حاشیه ای یا درختکاری که جلوی دید متقابل وسایل نقلیه موتوری و پیاده ها را می گیرد.
راحتی
مسیر راحت مشوق پیاده روی است. راحتی مسیر را با معیارهای زیر می سنجند: