وظیفه­ی تسویه­ی هزینه­ها برعهده­ی بهره­بردار مستقل سیستم می­باشد. از آن­جایی که بهره­بردار مستقل سیستم، یک نهاد غیرانتفاعی می­باشد، بنابراین نباید درآمدی را از فرایند هماهنگ­سازی برنامه­ ریزی تعمیر و نگهداری برای خود متصور باشد. همچنین، فرایند تسویه­ی هزینه­ها باید بی­طرفانه اجرا شود و تضمین کند که تبعیضی بین بازیگران مختلف بازار قائل نمی­ شود و سطح رقابت در بازار را کاهش نمی­دهد. مراجع [۱۴، ۱۹ و ۲۱]، روش­های مختلفی برای فرایند تسویه­ی هزینه­ها پیشنهاد کرده ­اند. روش پیشنهادشده در این نوشته، همانند روش ارائه ­شده در مرجع [۲۱] می­باشد، اما ذکر این نکته ضروری است که روش ارائه ­شده در مرجع [۲۱]، درجه رضایت تولیدکنندگان را در بازه­ی ۱- تا ۱ نرمالیزه می­ کند، اما مواقعی که درجه رضایت منفی می­ شود مشکلاتی در فرایند تسویه به بار می ­آید، که این مرجع تکلیف فرایند تسویه­ی بازار در این حالت را روشن نکرده است. در این نوشته، برای حل این مشکل، شاخص محاسبه­ی درجه رضایت تغییر داده شده است، به­ طوری­که در بازه­ی ۰ تا ۱ نرمالیزه می­ شود.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

براساس زمان­بندی خروج نهایی، مجموع خالص پیشنهاد خرید تعمیرات پرداختی از سوی تولیدکنندگان به بهره­بردار مستقل سیستم ، را می توان مطابق رابطه (۳-۴۴) حساب کرد.

(۳-۳۱)

همچنین درجه­ رضایت نهایی واحد را می­توان از طریق رابطه (۳-۴۵) تعیین کرد.

(۳-۳۲)

بهره­بردار مستقل سیستم برای حفظ کفایت سیستم باید به مصرف­کنندگانی که با قطع بار مواجه شده ­اند، غرامت پرداخت کند. کل غرامت را می­توان مطابق رابطه (۳-۳۳) بدست آورد [۲۰].

(۳-۳۳)

که در آن می ­تواند نشان­دهنده نرخ مالیات انرژی قطع­شده^[۹۹] (IEAR) و یا ارزش بار از دست­رفته^[۱۰۰] (VOLL) باشد. جبران باید به تولیدکنندگانی که در فرایند هماهنگ­سازی شرکت کرده ­اند، تخصیص داده شود. به علت خصوصیت غیرانتفاعی، بهره­بردار مستقل سیستم کل غرامت قطع بار را با کل درآمد به­دست آمده از تولیدکنندگان مقایسه می­ کند و هزینه­ احتمالی آن­ها را به صورت بی­طرفانه تعیین می­ کند. این را می­توان در دو موردی که در ادامه می­آیند، بررسی کرد [۲۰]:
مورد اول) اگر ، مقداری مازاد پس از پرداخت غرامت به مصرف­ کنندگان باقی خواهد ماند، که باید مطابق رابطه (۳-۴۷) بین تولیدکنندگان تقسیم شود.

(۳-۳۴)

که در آن، ارزش برگردانده­شده به تولیدکننده می­باشد. مطابق رابطه (۳-۳۴)، می­توان دید که ارزش برگردانده­شده به هر تولیدکننده متناسب پیشنهاد خرید تعمیراتش و همچنین متناسب با معکوس درجه­ رضایت متناظرش می­باشد. به عبارت دیگر، واحدهای با درجه­ رضایت کمتر ارزش بازگشتی بیشتری را به­دست خواهند آورد.
مورد دوم) اگر ، پیشنهاد خرید تعمیرات برای جبران غرامت مصرف­ کنندگان کافی نمی­باشند و تولیدکنندگان برای جبران آن باید هزینه­هایی اضافی را مطابق رابطه (۳-۳۵) متحمل شوند.

(۳-۳۵)

رابطه (۳-۳۵) نشان­دهنده این می­باشد که غرامت پرداختی تولیدکنندگان متناسب با پیشنهاد خرید تعمیرات و درجه­ رضایت آن­ها می­باشد. یعنی درصورت کمبود مالی برای جبران هزینه­ های قطعی بار، هر تولیدکننده­ای که درجه رضایت بیشتری دارد، باید غرامت بیشتری را نسبت به دیگران برای جبران این کمبود پرداخت نماید.