بخش مورد استفاده: اندام­های هوایی، گل­ها
پراکنش: در کنار جوی­های آب

مشخصات گیاه: گیاهی پایا با ساقه علفی که گاهی ساقه در قاعده چوبی می‌­گردد. برگ­های ساقه‌ای گوشک­دار و دارای بریدگی­های عمیق می‌باشند و به­ صورت دو یا سه­بار شانه‌ای در می‌آیند. گل­ها در خوشه‌های پانیکولی به­ صورت لوله‌ای و زبانه‌ای، زرد کم­رنگ و به­تعداد زیاد. میوه فندقه کوچک و دارای سطح صاف، کل گیاه با کرک­های ابریشمی متمایل به سفید پوشیده شده و به گیاه رنگ نقره‌ای می‌دهند.
خواص درمانی: درد عضلات و اعضای بدن، ناراحتی­های گوارشی، یبوست کودکان، آرام­بخش و ملین و دفع انگل داخلی، یرقان و بیماری قند.
مصارف درمانی: اندام هوایی گیاه را به­ صورت جوشانده، دم­کرده و عرق آن­را برای درمان چرک و ورم روده، کبد، یرقان و بیماری قند استفاده می­ کنند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

طریقه مصرف: جوشانده و ضماد
طب کهن: «مزاج آن در درجه اول گرم و در درجه سوم خشک است. افسنتین لباس را از گزند بید و حشرات نگاه می­دارد. رنگ و روی را زیبا می­ کند. برای داءالثعلب (موخوره) و داء­الحیه(گری)، مفید است. لکه­های بنفش زیر چشم را می­زداید. افشره­اش سردرد می ­آورد. بخار پخته شده آن درد گوش را تسکین می­دهد. ضماد آن در مداوای ورم­های پشت گوش، درد گوش و رطوبت­های گوش موثر است. ضماد آن برای درد کهنه و تیرگی چشم مفید است. شربت افسنتین معده را تقویت می­ کند. افشره آن برای معده خوب نیست و خشکه گیاه دهانه معده را آزار می­دهد. شربت افسنتین در مداوای بواسیر و شقاق مقعد مفید است».(ابوعلی سینا، ۵۶:۱۳۶۸)
قیاس: اثر ضد کرم آن تاییدی بر مصرف سنتی آن در دفع انگل­های داخلی می­باشد. به­علاوه اثر ضدیرقان آن بر طبق کتاب الحاوی با مصرف سنتی مردم در درمان یرقان تطابق دارد.

انجیر Anjir
نام انگلیسی: fig (tree)
نام محلی: انجیر
بخش مورد استفاده: شیرابه درخت، برگ و میوه
پراکنش: این گیاه به­ صورت خودرو در منطقه رشد کرده­است.

مشخصات گیاه: گیاهی درختچه­ای یا درختی، شیرابه­دار. برگ­ها بزرگ تا ۱۰ سانتی­متر طول و یا بیشتر، لوب­دار با بریدگی­های عمیق. در لوب­های باریک­تر قاشقی با لبه کامل، با نوک کند. میوه انجیر غالبا گلابی شکل، گل­ها داخل یک هیپانتیوم گوشتی. گل­ها تک­جنسی، در گل­های نر گل­پوش ۲-۶ قسمتی، در گل­های ماده گل­پوش تقریبا تحلیل­رفته، فندقه­ها در اثر رشد نهنج در برگرفته می‌شوند و به­شکل میوه انجیر درمی­آیند.
خواص درمانی: درمان زگیل یا دمل، ضد زهر نیش جانوران، نفخ معده، نرم کننده مزاج.
مصارف درمانی: شیره انجیر را برای درمان زگیل به­ صورت موضعی استفاده می­ کنند.
روش مصرف: شیرابه خوراکی و موضعی، جوشانده، ضماد، خیسانده، خشک یا تازه
طب کهن: «انجیر کمی گرم و بسیار تر و آبکی است و کمتر فائده دارویی دارد. انجیر نارسیده زداینده و سردی بخش است. انجیر خشک در اول گرم و در آخر لطیف است. انجیر خشک به­ ویژه تندمزه­اش بسیار زداینده و گدازنده است. انجیر بادزاست. انجیر خشک مواد را به­خارج می­راند و سبب عرق کردن می­ شود. انجیر از سایر میوه­ ها غذایی­تر است. انجیر نارسیده را بر پوست مالند یا ضماد نهند در علاج خال­ها، زگیل­ها مفید است. داروی ورم گرم و سست است. دمل را می­رساند. انجیر را آب­پز کنند و در گلو گردانند، ورم گلو را از بین ببرد. انجیر پخته و پوست انار داروی ورم بناگوش است. افشره شاخه انجیر قبل از آن­که برگ از آن سر بزند یا شیر انجیر را بر دندان کرم خورده نهند، سودمند است. خوردن شربت انجیر به نفع معده است. شیرش را بر نیش زده کژدم و رتیل مالند، مفید است. انجیر نارسیده یا برگ سبز انجیر را بر گزیده سگ هار نهند، مفید است».(بوعلی­سینا، ۳۲۸:۱۳۶۸)
«خشک­شده آن بر انواع تازه آن ترجیح دارد. شیرابه درخت انجیر، طعم تلخ و تند و سوزاننده و اثر مسهلی دارد. انجیر خشک مخلوط با عناب و خرما و کشمش جهت رفع التهاب­های مجاری تنفسی و کلیه بیماری­های التهابی، ذات­الریه، ورم کلیه، سرخک و مخملک و غیره استفاده می­شده­است. جوشانده غلیظ انجیر خشک، اثر مفید در سرماخوردگی­های مداوم ظاهر می­ کند. غرغره جوشانده انجیر خشک در شیر، جهت رفع تحریکات گلو و دهان در اثر آنژین، ورم لثه و ورم مخاط دهان، اثرات شفابخش دارد. در سوختگی ضماد خمیر انجیر ایجاد تسکین درد و رفع ناراحتی می­ کند».(زرگری،۴۴۷:۱۳۷۶)
قیاس: اثر ملین انجیر مصرف سنتی آن­را به­همین منظور تایید می­ کند. به­علاوه اثر درمانی انجیر بر زگیل در قانون ابن­سینا به تایید رسیده­است.

بابونه: Bâbune
نام انگلیسی: Tall chamomile
نام محلی: بابونه
بخش مورد استفاده: گل
پراکنش: به­ صورت خودرو در مناطق مختلف رشد می­ کند.

مشخصات گیاه: گیاهی علفی، یک­ساله، ۲۰-۶۰ سانتی­متر ارتفاع، ساقه راست با کرک­های ریز. برگ­ها ۳-۷ سانتی­متر، تخم­مرغی، مستطیلی، قطعات شانه سرنیزه­ای. کاپیتول شعاعی، گریبان ۱-۲ سانتی­متر پهنا، برگه­های خارجی تخم­مرغی، برگه­های داخلی مستطیلی و نوک کند. نهنج کروی، اغلب بارور، زبانک سفید رنگ، میوه فندقه­ای شکل و فشرده.
خواص درمانی: پوست، تقویت سر و سردرد، سینوزیت، لک صورت، تنگی نفس، تب و لرز، مقوی، قاعده­آور، بادشکن، مدر و ضد درد.
مصارف درمانی: از سرشاخه ­های گلدار آن برای درمان دل درد، تشنج، صرع و کم ادراری استفاده می­ کنند.