• • • استولیر^[۲۴] (۲۰۰۰) در تحقیق تحت عنوان معلم و فناوری اطلاعات و ارتباطات ‌به این نتیجه رسید که معلم می‌تواند با کمک فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی برنامه آموزشی خود را با نیازهای جدید تفکر بشری هماهنگ کند. در زمان کاربرد فناوری‌های جدید، وظیفه او ارائه دانش محتوایی نیست بلکه باید مهارت‌های تفکر انتقادی را هم پرورش دهد؛ و به منظور آماده سازی دانش آموزان برای رویارویی با جامعه اطلاعاتی شیوه کار گروهی را آموزش دهد (به نقل شاه مرادی، ۱۳۹۱)

    

  

• • هاپسن^[۲۵](۱۹۹۸) رابطه میان محیط کلاس­های غنی شده با فناوری و رشد مهارت­ های تفکر سطح بالا و نگرش دانش آموزان نسبت به کامپیوتر را بررسی ‌کرده‌است که: محیط یادگیری عنی شده با فناوری مهارت تفکر سطح بالا را افزایش می‌دهد و نقش معلمان از سخنران صرف را به تسهیل کننده و راهنما تغییر شکل می‌دهد و به دانش آموزان کمک می‌کند به سوی کاربردی کردن دانش حرکت کنند و این محیط­های عنی شده به فناوری اثر مثبت تری و معناداری بر روی نگرش دانش آموزان در زمینه انگیزه،خلاقیت و اهمیت کامپیوتر داشته است.

• • کینگ^[۲۶](۱۹۹۴-۱۹۹۵) بررسی تحت عنوان نگرش دانش آموزان کلاس ۷ نسبت به کامپیوتر و مدرسه در استرالیا انجام داده و بدین نتیجه رسیده است که استفاده از کامپیوتر نگرش مثبت دانش آموزان را نسبت به کامژیوتر و مدرسه افزایش می‌دهد.

• • ودارز^[۲۷](۱۹۹۴) مطالعه تجربی در مدارس فونیکس، آریزونا انجام داد.او تاثیر کاربرد کامپیوتر بر نگرش، انگیزش و پیشرفت ریاضی دانش آموزان را بررسی کرد نتایج پژوهش نشان دادکه نمره گروه آزمایش در پیشرفت تحصیلی معنادار تر از گروه کنترل بوده ولی تفاوت معناداری میان دو گروه از لحاظ انگیزش ونگرش وجود نداشته است(به نقل از رامپاگاپول،۲۰۰۷).

• کنزک و کریستنس^[۲۸](۱۹۹۷) نگرش دانش آموزان را نسبت به فناوری اطلاعات در مدارس ناحیه ۲تگزاس شمالی بررسی ‌کرده‌است او نتایج مشابهی در زمینه نگرش دانش آموزان نسبت به فناوری دو مدرسه به دست آورد و هیچ تفاوت معنادار در زمینه نگرش، خلاقیت و انگیزش نسبت به مدرسه دیده نشد است.

۲-۱۹ جمع بندی فصل دوم:

فصلی که از نظر گذشت، حاوی گزیده­های از نظریات پیرامون موضوع مورد پژوهش می‌باشد. همچنین به تعدادی از پژوهش‌های که به طور مستقیم یا غیر مستقیم در رابطه با متغیرهای مورد مطالعه انجام شده‌اند اشاره شده می توان نتیجه گیری کرد که مدارس هوشمند بر فرایند یاددهی یادگیری دانش آموزان تاثیر بسزایی دارند و نگرش مثبت به فناوری تاثیر بهتری در بهبود یادگیری دانش آموزان دارد. با توجه ‌به این امر که در کلیه پژوهش‌های گزارش شده پیشین فقط به بررسی تاثیر مدارس هوشمند بر آموزش و یادگیری پرداخته شده و در هیچ یک از پژوهش های انجام گرفته تاثیر مدارس هوشمند بر خودکارآمدی تحصیلی تحقیقی انجام نگرفته و همچنین به مقایسه این مدارس با مدارس عادی نسبت به خودکارآمدی تحصیلی و نگرش دانش آموزان به فناوری اطلاعات و ارتباطات اشاره‌ای نشده است. تا بهتر بتوان درباره کارایی این مدارس سخن گفت، به همین دلیل در این پژوهش به بررسی تاثیر مدارس هوشمند بر فرایند یاددهی یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان با توجه به نقش تعامل نگرش به فناوری پرداخته و با مدارس عادی مقایسه شده .

فرآیندیاددهی­یادگیری

۲-۲۰ مدل نظری تحقیق:

مدارس هوشمند

نگرش به فناوری

خودکارآمدی تحصیلی

شکل شماره ۲ ـ ۲ مدل نظری تحقیق

فصل سوم

روش­شناسی

پژوهش

1. 1. ـ Unesco ↑

1. 1. ـ Mishra ↑

1. 1. ـ Loveless ↑

1. 1. ـ Rivkin and Harland ↑

1. 1. ـ Bandora ↑

1. 1. ـ Morgan-jinks student Efficacy scale(mjses) ↑

1. 1. ـ Knezek and Christensen ↑

1. 1. – smartschool ↑

1. 1. -David prekins ↑

1. 1. – International Computer Driving License ↑

1. 1. – Null ↑

1. 1. – Thomas ↑

1. 1. -Askamp and Schultz ↑

1. 1. – Rampagaprn ↑

1. 1. -Information and Communication Technologies ↑

1. 1. – Electronic Data Interchange ↑

1. 1. – Brown and Atkins ↑

1. 1. – Harris ↑

1. 1. – Glasvrn and Fix ↑

1. 1. – Laval and mcgill ↑

1. 1. -Hanizar and Halim ↑

1. 1. -Atkinson ↑

1. 1. – Rumpagaporu ↑

1. 1. -Astvlyr ↑

1. 1. – Hopson ↑

1. 1. -King ↑

1. 1. -Vdarz ↑

النجار و حسینی^[۳۶]، رابطه بین نسبت سود تقسیمی و درصد اعضای غیر موظف هیات مدیره را بررسی کرده‌اند.نمونه مورد بررسی شامل ۴۰۰ شرکت انگلیسی،و بازه زمانی تحقیق،سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲ بود.نتایج حاصل از پژوهش آن ها نشان می‌داد که درصد اعضای غیر موظف هیات مدیره با نسبت تقسیم سود ارتباط معناداری دارد.همچنین نتایج بیانگر این بود که ساختار دارایی ها،ریسک تجاری، اندازه شرکت و سودآوری،بر نسبت تقسیم سود مؤثر است. (النجار و حسینی،۲۰۰۹).

هاتن و مارکوس^[۳۷]، رابطه ی عدم شفافیت گزارشگری مالی و توزیع بازده سهام را بررسی کردند. آنان از مدیریت سود به عنوان معیار عدم شفافیت استفاده کردند. نتایج پژوهش آنان نشان می‌دهد، عدم شفافیت در گزارشگری مالی رابطه ی مستقیم معناداری با ریسک سرمایه گذاران و ریسک سقوط بازده سهام دارد. (هاتن و مارکوس،۲۰۰۹).

جگی و دیگران، ‌به این موضوع پرداختند که آیا همان رابطه معکوسی که بین استقلال هیات مدیره و مدیریت عایدات در ایالات متحده و بریتانیا وجود دارد در هنگ کنگ هم وجود دارد یا خیر. سرمایه گذاران مایلند بدانند که چگونه استقلال هیات مدیره باعث بهبود کیفیت عایدات می شود. هیات مدیره مستقل با در نظر گرفتن مدیریت عایدات خواهان نظارت شدید بر رفتار مدیریت است؛ این امر منجر به بهبود کیفیت عایدات می شود. ‌بنابرین‏ انتظار می رود همگام با استقلال بیشتر هیات مدیره، مدیریت عایدات کمتر و کیفیت عایدات بالاتر باشد. (جگی و دیگران،۲۰۰۹).

وینسنت و همکاران و اکنل و کرامر، دریافتند که بین اندازه هیات مدیره با عملکرد شرکت رابطه معنادار منفی وجود دارد. (وینسنت و همکاران ،۲۰۱۰)، (اکنل و کرامر،۲۰۱۰).

آتماجا و همکاران، تأثیر استقلال هیات مدیره بر مدیریت سود را روی نمونه ای از شرکت‌های با مالکیت خانوادگی در بورس اوراق بهادار استرالیا مورد بررسی قرار دادند. در این پژوهش،داده های پنلی طی دوره زمانی ۲۰۰۲-۲۰۰۳ مورد استفاده قرار گرفت.یافته های پژوهش نشان می‌دهد که نسبت بالای مدیران مستقل در هیات مدیره،باعث کاهش مدیریت سود می شود و همچنین منجر به کاهش مسئله نمایندگی در ارتباط با جبهه گیری و سلب مالکیت در شرکت‌های با مالکیت خانوادگی می‌گردد بعلاوه نتایج نشان می‌دهد که در شرکت‌های خانوادگی نسبت به شرکت‌های با مالکیت غیر خانوادگی، مدیران تمایل کمتری به مدیریت سود با بهره گرفتن از اقلام تعهدی اختیاری بلندمدت دارند. (آتماجا و همکاران،۲۰۱۰).

دمیترو پولس و آستریو، به بررسی تأثیر اندازه و ترکیب هیات مدیره بر محتوای اطلاعاتی و کیفیت سود پرداختند. در این راستا ۹۷ شرکت یونانی در دوره زمانی ۲۰۰۰-۲۰۰۴ مورد بررسی قرار گرفت.تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد محتوای اطلاعاتی سود حسابداری با نسبت اعضای غیر موظف هیات مدیره،دارای رابطه مستقیم می‌باشد، اما با اندازه هیات مدیره ارتباطی ندارد.علاوه بر این یافته ها گویای این مطلب بودند که شرکت‌های دارای نسبت بالاتر اعضای غیر موظف هیات مدیره در زمان گزارشگری اخبار بد،محافظه کارتر عمل می‌کنند.اما در هنگام شناسایی اخبار خوب، تاخیری در آن قائل نمی شوند.در نهایت شرکت‌های با نسبت بالاتر اعضای غیر موظف هیات مدیره در مقایسه با شرکت‌های با نسبت پایین تر اعضای غیر موظف هیات مدیره،کیفیت سود بالاتری را نشان دادند. (دمیترو پولس و آستریو،۲۰۱۰).

چوی و پای، برای اولین بار فرض کردند که یک رابطه یک‌طرفه بین مسئولیت اجتماعی و کیفیت گزارشگری مالی وجود ندارد، آن ها دو نوع رگرسیون مختلف را که در یکی تعهد اخلاقی به عنوان معیاری از مسئولیت اجتماعی متغیر وابسته درنظر گرفته شد و در دیگری نیز کیفیت گزارشگری مالی متغیر وابسته فرض شد، تخمین زدند و ‌به این نتیجه رسیدند که شرکت‏ها با سطح تعهد اخلاقی بالاترکمتر درگیر مدیریت سود می ‏شوند، گزارش‏های محافظه‏کارانه‏تر دارند و پیش ‏بینی جریان نقد آینده نیز با دقت بالاتری انجام می‏ شود.(چوی و پای،۲۰۱۱).

راموس و اولالا^[۳۸]، ارتباط بین ویژگی های هیات مدیره و عملکرد شرکت را در نمونه ای شامل ۷۷ شرکت اروپایی طی سال‌های ۲۰۰۱-۲۰۰۷ مورد بررسی قرار دادند.نتایج حاکی از آن است که شرکت‌های با هیات مدیره کوچکتر و تعداد اعضای مستقل بیشتر، عملکرد بهتری دارند.( راموس و اولالا،۲۰۱۱).

دارات و همکاران، در پژوهشی تأثیر ترکیب هیات مدیره را بر ریسک وررشکستگی بررسی کردند.با بررسی ۱۹۰۷ شرکت در بازه زمانی ۲۰۰۶- ۱۹۹۶ ‌به این نتیجه رسیدند که ترکیب هیات مدیره می‌تواند ریسک ورشکستگی را کاهش دهد. (دارات و همکاران،۲۰۱۱).

راجگوپال و وینکتچالم^[۳۹] ،در پژوهشی تحت عنوان “کیفیت گزارشگری مالی و پراکندگی بازده ی غیر عادی سهام ” رابطه بین کاهش در کیفیت گزارشگری مالی و پراکندگی بازده ی غیر عادی سهام شرکت‌ها را بررسی کردند.نتایج پژوهش آن ها حاکی از آن است که کاهش در کیفیت گزارشگری مالی باعت افزایش پراکندگی بازده ی غیر عادی سهام شرکت‌ها می شود. (راجگوپال و وینکتچالم،۲۰۱۱).

میسرا و ویشنانی^[۴۰]، رابطه ی حاکمیت شرکتی و ریسک بازار را بررسی کردند. نتایج یافته های آنان نشان داد، افزایش کیفیت حاکمیت شرکتی قوی سبب کاهش هزینه ی نمایندگی شده، در نهایت سبب کاهش ریسک بازار می شود. (میسرا و ویشنانی، ۲۰۱۲).

سالواسکی و زالچ، در مقاله‏ای تحت عنوان ” تأثیر مسئولیت اجتماعی شرکت‏ها بر کیفیت گزارشگری مالی” به بررسی وابستگی میان مسئولیت اجتماعی و کیفیت گزارشگری مالی بین ۹۰ شرکت اروپایی پرداختند. برای محاسبه کیفیت گزارشگری مالی معیارهای مدیریت سود، محافظه‏کاری و کیفیت اقلام تعهدی را درنظر گرفتند و برای بررسی شرکت‏ها از نظر مسئولیت اجتماعی از رتبه‏ بندی مؤسسه‌ ^[۴۱] KLD استفاده نمودند.

ذکر مثالی در این باب تا حدی مفهوم پیش‌بینی آثار ناشی از نقض را روشن می‌سازد: پیمانکاری متعهد به ساخت و نصب تعدادی ماشین آلات پیچیده می‌شود، بدون اینکه بتواند پیش‌بینی کند انجام تعهد حتی به نحو مطلوب اما با اندکی تأخیر، نفع خریدار را از اجرای قرارداد از بین می‌برد؛ زیرا خریدار نصب ماشین آلات را فقط برای اجرای قراردادی می‌خواهد که با شخص ثالث منعقد ساخته است. قراردادی که در آن رعایت مواعد و زمان انجام تعهد بسیار حیاتی است.

علی رغم اینکه تأخیر فروشنده سبب می‌شود قرارداد منعقده فیمابین خریدار و ثالث به دلیل تحقق نقض اساسی فسخ شود، خریدار نخست نمی‌تواند به استناد ماده ۲۵، قرارداد خود را با فروشنده فسخ کند؛ چرا که فروشنده نمی‌توانست این موضوع را پیش‌بینی کند و در قرارداد نیز تصریحی بدان نشده بود.(حسینی، ۱۳۹۱ : ۴۴) (جمعی از نویسندگان، ۱۳۷۴ : ۲۹)

۲- زمان پیش‌بینی یا قابلیت پیش ­بینی ضرر

پرسش دومی که در این قسمت قابل طرح است، مربوط به تشخیص زمان پیش‌بینی یا قابلیت
پیش‌بینی آثار ناشی از نقض است. یعنی برای احراز اینکه آیا نقض کننده آثار عهدشکنی خویش را پیش‌بینی کرده یا می‌بایست پیش‌بینی می‌کرد، چه زمانی را باید ملاک عمل قرار داد:

زمان انعقاد قرارداد یا زمان نقض آن؟ چه بسا، آثاری که به هنگام انعقاد عقد قابل پیش‌بینی نیست، ولی در زمان نقض قرارداد به آسانی می‌توان آن‌ ها را پیش‌بینی کرد. در ماده ۱۰ کنوانسیون لاهه ۱۹۶۴ صراحتاً «زمان انعقاد قرارداد» به عنوان مبنای پیش‌بینی آثار ناشی از نقض پذیرفته شده بود. یعنی نقض در صورتی اساسی محسوب می‌شد که نقض کننده در زمان انعقاد قرارداد می‌دانست یا می‌بایست بداند که یک فرد معقول و متعارف، چنانچه نقض قرارداد و آثار آن را پیش‌بینی می‌کرد، مبادرت به انعقاد قرارداد نمی‌نمود. اما در کنوانسیون حاضر نسبت ‌به این موضوع سکوت اختیار شده است .

بسیاری از نویسندگان بر این عقیده‌اند که برای احراز تحقق شرط مندرج در ماده ۲۵ راجع به قابلیت پیش‌بینی آثار ناشی از نقض باید زمان ارتکاب نقض قرارداد را ملاک عمل قرارداد .

به دلایل متعدد ممکن است قبول این نظریه معقول‌تر و قابل دفاع‌تر به نظر برسد. زیرا:

اولاً: در لحظه انعقاد قرارداد فرض این است که طرفین بیش از همه به اجرا می‌اندیشند نه به نقض، کما اینکه واقعیت نیز در غالب موارد چنین است، لذا این انتظار از طرف قرارداد که به جای اندیشیدن به اجرای قرارداد، در فکر این باشد که نقض چنین قراردادی، چه آثاری برای طرف مقابل در پی خواهد داشت، چندان معقول به نظر نمی‌رسد.

ثانیاًً: شخص آثار انجام هر عملی را به طور طبیعی به هنگام انجام آن عمل پیش‌بینی می‌کند یا
می باید پیش‌بینی کند نه قبل ازآن . آثار نقض قرارداد را نیز عهدشکن باید به هنگام نقض در نظر گرفته و با اوضاع و احوال و شرایط موجود بسنجد نه به وقت انعقاد قرارداد. چطور می‌توان از شخص، انتظار پیش‌بینی آثار انجام عملی را داشت که هرگز قصد انجام آن را در آن زمان نداشته است.

ثالثاً: سکوت تدوین کنندگان کنوانسیون در خصوص موضوع و به تعبیر دقیق‌تر حذف ضابطه «زمان انعقاد قرارداد» مندرج در ماده ۱۰ کنوانسیون لاهه ۱۹۶۴، خود حکایت از آن دارد که قصد تدوین کنندگان کنوانسیون حاضر پذیرش مبنای مورد قبول کنوانسیون لاهه نبوده است.

رابعاً : انتخاب «زمان انعقاد قرارداد» این تالی فاسد را نیز در پی دارد که ممکن است در مواردی شخص مسئول اعمالی که آثار آن را در زمان انجام عمل پیش‌بینی می‌کند، نباشد. مثل موردی که شخص در زمان انعقاد قرارداد به هر دلیل قادر به پیش‌بینی آثار نقض نیست ولی در زمان ارتکاب نقض که ممکن است ماه‌ها بعد اتفاق بیفتد، می‌تواند کلیه آثار آن را پیش‌بینی کند.

خامساً : پذیرش «زمان انعقاد قرارداد» به عنوان مبنای کار و عدم توجه به «زمان ارتکاب نقض» با اصل حسن نیت نیز که در بند ۱ ماده ۷ کنوانسیون بدان تصریح شده است منافات دارد؛ زیرا به موجب این اصل طرفین هم در مرحله انعقاد و هم در مرحله اجرا ملزم به رعایت حسن­نیت می‌باشند. اعتقاد به عدم تحقق نقض اساسی به صرف غیرقابل پیش‌بینی بودن آثار آن در زمان انعقاد، به رغم پیش‌بینی آثار آن در زمان نقض، مؤید این معنا است که متعهد می‌تواند با تکیه بر قابل پیش‌بینی نبودن آثار نقض در زمان انعقاد، اقدام به نقض اساسی قرارداد بکند با اینکه در این هنگام می‌داند که عمل او چه خسارت هنگفت و گزافی به طرف قرارداد وارد می‌سازد.

به رغم آنچه گفته شد، نظریه «زمان انعقاد قرارداد» نیز چندان خالی از قوت نیست و حتی شاید بتوان ادعا کرد که بر نظریه قبلی ترجیح دارد؛ زیرا همان طور که برخی از حقوق ‌دانان نیز اشاره کرده‌اند؛ وقتی عامل تعیین کننده برای تحقق نقض اساسی، منافع زیان‌دیده به موجب شروط قرارداد است، طبیعی است که زمان انعقاد قرارداد نیز ملاک و مبنای پیش‌بینی آثار ناشی از نقض قرار گیرد. درست است که اصولاً طرفین به هنگام انعقاد قرارداد به فکر اجرا هستند نه نقض ولی این امر مانع از آن نیست که هر یک از آن‌ ها در همان زمان آثار ناشی از نقض احتمالی خود را که ممکن است به دلایل مختلف در آینده صورت پذیرد، بسنجد.

این سنجش و ارزیابی به معنای قصد نقض قرارداد در آینده نیست. به علاوه اطلاعات موجود به هنگام قرارداد است که پیش‌بینی امور را ممکن می‌سازد، هر چند که ممکن است در موارد استثنایی اطلاعات پس از عقد نیز مدنظر قرار گیرد. در قراردادهای تجاری به ویژه در عرصه بین‌المللی همه چیز ‌بر اساس محاسبه و برنامه ریزی دقیق اقتصادی صورت می‌گیرد و به هنگام انعقاد عقد طرفین باید بدانند و دقیقاً محاسبه کنند که اجرای قرارداد چه منافعی برای آن‌ ها به دنبال دارد و نقض آن چه هزینه هایی را بر آنان تحمیل خواهد کرد.

نقضی که الزاماًً با سوءنیت یا تقصیر توأم نبوده و ممکن است در اثر تغییر شرایط اقتصادی واقع شود. وانگهی ماده ۷۴ در موردی مشابه در مبحث مطالبه خسارت ناشی از نقض، «زمان انعقاد قرارداد» را به عنوان مبنای قابلیت پیش‌بینی پذیرفته است. با توجه به اینکه فسخ نیز در کنوانسیون، همانند مطالبه خسارت، یکی از شیوه های جبران خسارت ناشی از نقض به معنای عام است، لذا به نظر می‌رسد تدوین کنندگان کنوانسیون با انتخاب این ضابطه در ماده ۷۴، زمان انعقاد قرارداد را برای پیش‌بینی آثار حاصل از نقض مناسب‌تر و معقول‌تر تشخیص داده‌اند.

با این حال، نقض عهد با علم واقعی به آثار آن به هنگام نقض، به دلیل برخورد با اصل حسن نیت که در ماده ۷ کنوانسیون رعایت آن الزامی اعلام شده است، موجب مسئولیت طرف نقض کننده و تحقق نقض اساسی است هر چند که این آثار به هنگام انعقاد قابل پیش‌بینی نبوده باشد.

از رهگذر فرهنگ سازی، آموزش و پرورش، بهبود شرایط اقتصادی (فقرزدایی، اشتغال زایی، تامین مسکن) و حمایت از ویژه می‌توانیم از بزهکاری زنان پیشگیری کنیم.

الف) فرهنگ سازی

فرهنگ از نظر لغوی تعلیم و تربیت، ادب، معرفت و دانش معنا شده است^[۱۶].

اما از حیث اسلامی مجموعه پیچیده ای از دانش، عقیده ها، هنر و اخلاقیات قانونی، آداب است و به عبارت دیگری که هر ارزشی که انسان به عنوان عضوی از جامعه به دست می آورد را در برمی گیرد. ^[۱۷]

از این رو فرهنگ در شکل گیری ساختارها و نهادهای اجتماعی، شخصیت افراد و حتی رفتار آن ها نقش به سزایی ایفا می‌کند. به دیگر سخن محیط فرهنگی که در برگیرنده ی همه جنبه‌های فرهنگی هر جامعه معینی دانش، عقیده، سنت ها، آداب و رسوم، اخلاقیات، نهادهای فرهنگی است به گونه ای مؤثر بر شکل گیری شخصیت افراد و نوع رفتار آن ها تاثیر گذار می‌باشد. بدین ترتیب افزون بر محیط اجتماعی فردی محیط اجتماعی فرهنگی نیز یکی از گونه های محیط اجتماعی عمومی است. اولین ابزار مهم برای فرهنگ سازی رسانه ها هستند. (رسانه های گروهی از یک سو با شناسایی و تحلیل معضلات فرهنگی، اجتماعی، عمومی، سیاسی، اقتصادی زنان و از سوی دیگر با اتخاذ تدابیر و به کارگیری اقدامات مناسب می‌توانند در کاستن میزان بزهکاری نقش مهم ایفا می‌کنند.^[۱۸]

بدین سان رسانه های گروهی به دلیل برخورداری از مخاطبان زیاد می‌توانند اجتماعی کردن مردم کمک کنند. صدا و سیما در بالا بردن سطح دانش و فرهنگ جامعه، بالا بردن شعور اجتماعی، پروش افکار عمومی، آموزش مهارت‌های زندگی، آگاه سازی، مردم آمیزی در جامعه نقش بسزایی برخوردار است. ‌بنابرین‏ صدا و سیما از یک سو به عنوان وسیله تفریحی، سرگرمی و از سوی دیگر به عنوان وسیله آموزشی و تربیتی در تکوین درست شخصیت افراد جامعه پذیری آن ها و در نتیجه پیش گیری از بزهکاری تاثیر گذار است. توجه صدا و سیما به جنبه‌های آموزشی، تربیتی، اخلاقی و حتی مذهبی در کاهش میزان بزهکاری زنان می‌تواند مؤثر باشد.

ب) آموزش و پرورش

آموزش و پرورش از نظر لغوی آموختن، یاد دادن و پرورش دادن را نیز از حیث تربیت معنا کرده‌اند. معنای اصطلاحی آموزش و پرورش هم از معنای لغوی آن چندان دور نیست ‌به این معنی که از رهگذر آموزشی، آگاهی، مهارت‌ها و ویژگی های شخصی افراد گسترش می‌یابد. وسیله ی تربیت استعداد هدف دار به صورت مسئولانه شکل می‌گیرد. محیط تحصیلی که گونه ای از محیط اجتماعی به شمار می رود. در آموزش و پرورش افراد همخوانی آن ها به هنجارهای اجتماعی نقش بسزایی ایفا می کند مدرسه پس از محیط خانواده مهمترین نهاد اجتماعی در جامعه پذیری افراد به شمار می‌آید.

به گونه ای که بنیان های سازگاری افراد با ارزش های اجتماعی را باید نخست در چگونگی تربیت فرد در محیط خانواده و پس از آن بر چگونگی پرورش وی در محیط تحصیلی جست. از این رو مدرسه نیز مانند خانواده بر شکل گیری شخصیت افراد مردم آمیزی، اجتماعی کردن، مسئولیت پذیر کردن آن ها در برابر جامعه و فرهنگ سازی تاثیر گذار می‌باشد. افراد در مدرسه با ارزش ها و هنجارها و قواعد ‌اجتماعی آشنا می‌شوند و همزیستی مسالمت آمیز با دیگران، سازگاری با سایرین و احترام گذاردن به آن ها را می آموزند. ‌بنابرین‏ مدرسه موقعیت ما را برای ترویج برابری اجتماعی و تکثرگرایی فرهنگ ایجاد و به افراد کمک می نمایند تا صلاحیت ما در مهارت های اخلاقی را به دست آوردند و به عنوان یک شهروند احساس مسئولیت نمایند. بدین سان مدرسه می‌تواند به افراد (بخصوص دختران) در زمینه قانونمندی و بزهکاری و پیامدهای آن و راه های جلوگیری از ارتکاب جرم آموزش های مورد لزوم را ارائه دهد.

ج) بهبود شرایط اقتصادی

شرایط اقتصادی یکی از گونه های محیط اجتماعی عمومی است و می‌تواند از پیدایش بزهکاری میزان وقوع آن با پیشگیری از ارتکاب این پدیده تاثیر گذار باشد^[۱۹]. محیط اقتصادی بدین گونه است و به محیط اقتصادی عمومی و محیط اقتصادی شخصی دسته بندی می شود. محیط اقتصادی عمومی که در برگیرنده نظام اقتصادی حاکم بر جامعه است بر بزهکاری تاثیر بسزایی دارد به گونه ای که ‌بر اساس شماری از پژوهش ها دوران نوسانات و بحران های اقتصادی نقش مهمی در وقوع بزهکاری و حتی میزان آن ایفا می کند^[۲۰].

مطابق برخی از پژوهش ها محیط اقتصادی شخصی که در تعامل فعالیت های اقتصادی شخصی افراد مانند شغل، مسکن و فقر می‌باشد. تاثیر بسزایی به میزان بزهکاری دارد. حتی در زمینه اعتیاد و نقش های اقتصادی شخصی بسیار پررنگ است و افرادی که دچار فقر و بیکاری و درآمد کم به گرایش افراد به اعتیاد تاثیر می‌گذارد. اگر نیاز های اساسی از قبیل مسکن، خوراک، پوشاک، درمان، آموزش و … امکانات لازم برای تشکیل خانواده خوب در جامعه وجود داشته باشد و شرایط اقتصادی زنان در جامعه بهبود بخشیده شود مسلماً در جلوگیری از بزهکاری زنان نقش مهمی دارد.

د)حمایت از افراد ویژه

اینگونه پیش گیری در برگیرنده ی آن دسته از تدابیر و اقداماتی که به دنبال شناسایی کودکان مسئله دار و کاهش احتمال گرایش و وارد شدن آن ها در رفتارهای بزهکارانه پایدار است. رشد چنین کودکانی، بر سلامت جسمانی، ذهنی افراد و در نتیجه بر نوع رفتار آن ها از حیث اجتماعی بودن تاثیر بسزایی دارد. حمایت از مادران از رهگذری برنامه های مربوط به پیش از تولد یا به منظور بهبود بهداشت مادران و آماده سازی برای پذ یرش نقش اجتماعی جدید ایجاد علاقه بین مادران جلوگیری از خشونت علیه کودکان، شناسایی و حمایت از دخترانی که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند و حمایت از دخترانی که بد سرپرستی شدن کودکی خود را سپری کردند می‌تواند به اجتماعی کردن آن ها و جلوگیری از بزهکاری بخصوص زنان کمک شایان توجهی کند.

فصل دوم

تحلیل جرم شناختی بزه دیدگی و بزهکاری زنان

مبحث اول: بررسی رویکرد کلاسیک جرم شناسی

بررسی رویکردهای کلاسیک جرم شناسی، متناسب با موضوع حاضر بزه دیدگی و بزهکاری زنان می توان بر رویکرد کلاسیک جرم شناسی را مد نظر قرار داد.

رویکرد کلاسیک جرم شناسی مجموعه دیدگاه مادی جرم شناسی از بدو پیدایش تا زمان پدید آمدگی جرم شناسی واکنشی اجتماعی را در برمی گیرد.

گفتار اول: رویکرد زیست شناختی

یکی از نگرشهای که در جرم شناسی کلاسیک بویژه مبحث تحققی نسبت به بزهکاری زنان وجود داشت نگرش زیست شناختی بود. این دیدگاه سعی می‌کند ویژگی‌های زیستی و فیزیولوژیکی را در مطالعات جرم شناسی مد نظر قرار دهد. با نگاهی به تحقیقات جرم شناسان این دوره می توان ۳ نگرش زیستی را در جرم شناسایی ردیابی کردند بدین قرار است.

۲-۲-۶-۱)چرخه مدیریت دانش ویگ

به نظر ویگ (۱۹۹۳) سه شرط کسب موفقیت در کسب و کار عبارت اند از: ۱) داشتن کسب و کار (محصولات، خدمات) و مشتریان؛ ۲) منابع (منابع انسانی، سرمایه و تجهیزات)؛ ۳) توانایی عمل. شرط سوم بر چرخه مدیریت دانش تأکید دارد. دانش نیروی اصلی در ایجاد توانایی عمل به طور هوشمندانه است. با بهبود دانش بهتر می‌دانیم که چه کاری را چگونه انجام دهیم. به عقیده ویگ هدف اصلی مدیریت دانش «تسهیل خلق، ذخیره، تسهیم و استفاده از دانش با کیفیت به منظور خلق سازمانی است که به طور هوشمندانه عمل کند». انجام کار هوشمندانه بدین معنی است که باید به وظایف خود با تخصص بیشتر نگاه کنیم؛ یعنی به همان اندازه که باید دانش با کیفیت بالا را به دست آوریم، باید آن را به روش های مختلفی نیز به کار گیریم. کار هوشمندانه «عبارت از به کارگیری بهترین دانش در دسترس است». چرخه مدیریت دانش ویگ شیوه خلق و به کارگیری دانش توسط افراد یا سازمان‌ها را مشخص می‌کند و چهار گام اصلی آن، همان طور که در شکل (۲-۲) نشان داده شده است عبارت از: ۱) خلق دانش ۲) حفظ دانش ۳) تسهیم دانش ۴) کاربرد دانش.

این چرخه دامنه­ای از یادگیری از همه نوع منابع را در بر می‌گیرد: تجربه شخصی، آموزش شغلی یا آموزش رسمی، هم ردیفان، و آگاهی از همه منابع. بدین ترتیب می توان دانش را یا در درون ذهن خود یا به شکل ملموس از قبیل کتب یا پایگاه های داده حفظ کرد. همچنین، دانش می‌تواند به روش های مختلفی با توجه به شرایط و هدف مورد نظر تسهیم و به کار برده شود.

الف) خلق دانش: به فعالیت هایی اشاره دارد که دامنه آن از تحقیق بازار تا ‌گروه‌های نمونه، ‌پیمایش‌ها، هوشمندی رقابتی، و کاربردهای داده کاوی است. خلق دانش پنج فعالیت کسب دانش، تجزیه و تحلیل دانش، ترکیب دانش، مدل سازی دانش و سازماندهی دانش را در بر می‌گیرد:

کسب دانش: خلق دانش می‌تواند از طریق پروژه های تحقیق و توسعه، نوآوری‌های افراد به منظور بهبود روش های کار، آزمایشها، مباحثه منطقی درباره دانش موجود، و استخدام افراد جدید اتفاق افتد. همچنین دانش ممکن است از طریق واردات دانش (دانش تخصصی حاصل از کارشناسان و دستورالعمل های کاری، درگیری در فعالیت های تجاری مشترک برای کسب فناوری، یا انتقال افراد بین واحدها)، و سرانجام از طریق مشاهده دنیای واقعی (انجام بازدید از محل، مشاهده فرایند پس از شروع تغییر) خلق شود.

تجزیه و تحلیل دانش متشکل است از:

استخراج دانش حاصل از مطالب کسب شده (مثل تجزیه و تحلیل رونوشتها و تشخیص موضوعات، گوش کردن به یک موضوع، و انتخاب مفاهیم برای بررسی بیشتر).

خلاصه کردن مطالب استخراج شده (مثل مدل سازی یا نظریه پردازی).

تشخیص الگوهای استخراج شده (مثل تحلیل روند).

توضیح روابط بین اجزای دانش (مثل مقایسه و تحلیل روابط).

تأیید اینکه مطالب استخراج شده با معانی منابع اصلی تطابق دارد (مثل اطمنیان از اینکه معانی از طریق خلاصه کردن، تنظیم کردن، و غیره مخدوش نشده باشد).

ترکیب یا ساختاردهی مجدد دانش: شامل تعمیم مواد تحلیل شده به منظور دستیابی به اصول وسیعتر، تدوین فرضیات برای توضیح مشاهدات، ایجاد سازگاری بین دانش جدید و موجود، و به روز آوری مخزن دانش با ورود دانش جدید می شود.

کدگذاری و مدل سازی دانش: شامل چگونگی نمایش دادن دانش موجود در ذهن ما (برای مثال، مدل‌های ذهنی)، چگونگی تلفیق دانش در درون یک مدل منسجم، چگونگی مستندسازی دانش در کتب و راهنماها، و چگونگی رمزگذاری آن به منظور انتقال آن به مخزن دانش است.

سازمان دهی دانش: سرانجام، دانش برای کاربردهای خاص و طبق یک چارچوب سازمانی معین(از قبیل استاندارها و حوزه ها) سازماندهی می شود. برای مثال، خدمات میز کمک^[۵۳] یا فهرست سؤالات متواتر^[۵۴] روی اینترانت شرکت. این سازماندهی معمولاً با بهره گرفتن از فنون تشخیص موجودی دانش و طبقه بندی آن انجام می شود. برای مثال، فهرست واژگان کلیدی یا حوزه ها، مشخصات موضوع دانش، و راهنمای ترجمه.

ب) حفظ دانش: شامل به خاطر سپردن، انباشت و گنجاندن دانش در مخازن و آرشیو کردن آن می شود. به خاطر سپردن دانش بدین معنی است که فرد دانش (دانشی که یک فرد خاص درک و فهم نموده) را ذخیره کرده یا به خاطر سپرده است. انباشت دانش^[۵۵]در یک مخزن بدین معنی است که یک پایگاه دانش مبتنی بر رایانه ایجاد و همچنین دانش رمز گذاری شده است و امکان ذخیره شدن در حافظه سازمانی را دارد. جای دادن دانش^[۵۶]عبارت از تضمین اینکه دانش بخشی از رویه های کسب و کار است (برای مثال، اضافه کردن به راهنمای رویه ها یا دوره های آموزشی). سرانجام، آرشیو کردن دانش عبارت است از خلق یک کتابخانه علمی و منسوخ کردن دانش کهنه شده یا نامرتبط از مخزن فعال دانش به طور نظام مند. نمونه هایی از دانش شرکت ها عبارت اند از: دارایی فکری، حق انحصاری اختراعات، دانش مستند شده به صورت گزارش‌های تحقیقی، مقالات فنی، یا دانش پنهان که در اذهان افراد موجود است اما ممکن است استخراج و وارد پایگاه یا مخزن دانش شود (نکات راهنما، ترفندهای تجاری، مطالعات موردی، مطالب نمایشی ارائه شده توسط کارشناسان، نظامهای پشتیبانی کاری). بدین طریق، دارایی‌های دانشی ارزشمند سازمان در مخازن یا در ذهن افراد مستند و بدن ترتیب برای مراجعه و استفاده در آینده قابل دسترس می‌شوند.

ج) تسهیم دانش: به اشتراک گذاشتن دانش شامل هماهنگی^[۵۷]، تجمیع و دسترسی^[۵۸]، و بازیابی دانش^[۵۹] می شود. هماهنگی دانش معمولا ً مستلزم تیم‌های همکاری برای ایجاد شبکه ارتباطی به منظور دانستن این نکته است که «چه کسی چه می‌داند». به محض اینکه منابع دانش شناسایی شدند، به صورت سوابق قابل مراجعه برای یک کتابخانه یا مخزن به منظور تسهیل دسترسی و بازیابی بعدی تبدیل می‌شوند. گره‌های نمونه اغلب به منظور رسیدن به اجماع در این باره تشکیل می‌شوند. سپس دسترسی و بازیابی باید قادر به مشاوره به افراد با دانش درباره مسائل دشوار، کسب نظر از کارشناس مربوطه، یا بحث درباره یک مسئله دشوار با یک همکار هم ردیف باشد. به علاوه، دانش می‌تواند به طور مستقیم از مخزن دانش قابل دسترس و بازیابی باشد (برای مثال، استفاده از سیستم پایگاه دانش به منظور دریافت مشورت درباره چگونگی انجام کار یا خواندن یک دانش مستند شده به منظور اتخاذ یک تصمیم).

سازمان‌ها می‌توانند دانش را به روش های مختلفی به اشتراک بگذارند. کارکنانی که دانش مورد نیاز درباره حل یک مسئله خاص را ندارند می‌توانند با افراد دیگر سازمان یا از طریق پیدا کردن کارشناس مرتبط در میان شبکه تخصصی معین شده در سازمان و تماس مستقیم با آن فرد ارتباط برقرار کنند. سپس این کارکنان می ‌توانند همه این اطلاعات را سازماندهی کرده، از کارکنان دانشی مجرب تر بخواهند که روایی محتوای تهیه شده را تأیید کند.

د) کاربرد دانش: روش های کاربرد دانش به شرح زیر است:

– استفاده از دانش مستند شده برای انجام یک فعالیت جاری. برای مثال، تولید محصولات استاندارد، ارائه خدمات استاندارد، به منظور دانستن اینکه چه کسی در یک حوزه مشخص دارای دانش است.

– انتخاب دانش مربوط به کنترل وضعیت. برای مثال، شناسایی فردی که باید با او مشورت کنید. یا می خواهید مسئله را در میان بگذارید.