□ ساغروانیان و همکاران (۱۳۸۹)؛ تشخیص‌های بالینی و هیستوپاتولوژیک ضایعات غدد بزاقی، کیست‌ها و تومورهای ادنتوژنیک در دانشکده دندانپزشکی مشهد را بررسی کردند [۴۸]. در یک تحقیق گذشته‌نگر؛ اطلاعات کلینیکی و هیستوپاتولوژی سه گروه از ضایعات (۴۵۰ نمونه از ضایعات غدد بزاقی، ۱۰۵۸ کیست ادنتوژنیک و ۱۹۵ تومور ادنتوژنیک) طی یک دوره ۳۰ ساله مقایسه گردید. اطلاعات بالینی شامل سن، جنس بیمار، مکان ضایعه و تشخیص کلینیکی آنها بوده و طبق نتایج تحقیق؛ تطابق کلی بین تشخیص‌های کلینیکی و هیستوپاتولوژیکی برای کیست‌های ادنتوژنیک، ضایعات غدد بزاقی و تومورهای ادنتوژنیک به ترتیب برابر ۳/۶۹ درصد؛ ۱/۶۵ درصد و ۷/۴۸ درصد بوده است. کیست رزیجوال، موکوسل و ادنتوما در هر گروه، بالاترین تطابق را به خود اختصاص داده بود. براین اساس و در جهت کاهش موارد عدم تطابق، ارائه­ رویکردهای مناسب و توجه بیشتر به نمای کلینیکی ضایعات ضروری بوده ولی با این حال، ضایعات با نماهای کلینیکی غیراختصاصی نیازمند تشخیص‌های پاتولوژی می‌باشند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

□ رهرو تابان و همکاران (۱۳۸۹)؛ فراوانی تومورهای غدد بزاقی در آرشیو بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی قزوین و بیمارستان قدس این شهر را در سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۸ (مدت زمان ۱۱ سال) بررسی کردند [۴۹]. تحقیق به صورت توصیفی و با بهره گرفتن از داده‌های موجود انجام شده و پرونده تمامی بیماران مبتلا به تومورهای غدد بزاقی بین سال‌های ۱۳۸۸-۱۳۷۸ از بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی قزوین و بیمارستان قدس به عنوان مرکز جراحی سر و گردن استخراج و بازبینی شد. در مجموع؛ ۹۷۶۱ پرونده در بخش‌های پاتولوژی این مراکز بررسی و ۶۴ مورد (۶۵/۰ درصد) ابتلاء به تومورهای غدد بزاقی مشاهده گردید. اطلاعات به دست آمده از پرونده‌ها شامل سن، جنس، محل و نوع هیستولوژیک ضایعه بوده و از میان ۹۷۶۱ پرونده، ۶۴ فرد مبتلا به تومورهای غدد بزاقی (۳۲ زن، ۳۲ مرد) تشخیص داده شد. از این میان، ۱/۶۷ درصد در غدد اصلی و ۹/۳۲ درصد نیز در غدد بزاقی فرعی مبتلا شده و ۲/۸۱ درصد تومورها خوش‌خیم و ۸/۱۸ درصد هم بدخیم بوده است. تومورهای خوش‌خیم در افراد با میانگین سنی ۶/۳۸ سال و تومورهای بدخیم هم در افراد با میانگین سنی ۸۳/۴۵ سال بروز کرده بود. بیماران گروه سنی ۲۵-۱۲ سال همگی دارای تومورهای خوش‌خیم بوده و مبتلایان به تومورهای بدخیم در سنین بالاتر مبتلا شده بودند. شایع‌ترین تومور خوش‌خیم بزاقی پلئومورفیک آدنوما (۳/۷۰ درصد) بوده و موکواپیدرموئید کارسینوما (۹/۱۰ درصد) هم فراوان‌ترین تومور بدخیم بوده است. غده پاروتید شایع‌ترین محل درگیری تومورهای بزاقی بوده است. براین اساس، تومورهای بزاقی ۶۵/۰ درصد از نمونه‌های پاتولوژی موجود در این مراکز را تشکیل داده و پلئومورفیک آدنوما و موکواپیدرموئید کارسینوما هم به ترتیب شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم و بدخیم بوده‌اند.
□ خواجوی و همکاران (۱۳۸۹)؛ خصوصیات تومورهای غدد بزاقی در مراجعین به بیمارستان لقمان حکیم را در یک دوره ۱۰ ساله (از فروردین ۱۳۷۵ تا اسفند ۱۳۸۴) بررسی کردند [۵۰]. در مجموع، ۵۵ بیمار واجد شرایط در تحقیق وجود داشت که ۵۵ درصد آنها مرد و ۴۵ درصد نیز زن بودند. پرونده کلیه بیمارانی که براساس گزارش پاتولوژی، تشخیص قطعی تومور غدد بزاقی داشتند، بررسی شده و سن و جنس، خوش‌خیم یا بدخیم بودن و نوع تومور، سابقه مصرف سیگار، شکایات و نشانه‌های بیماری، محل درگیری، اندازه تومور، نوع درمان و نتیجه آن بررسی و در پرسشنامه ثبت گردید. براساس نتایج تحقیق، تومورهای بزاقی با شیوع بیشتر در دهه چهارم عمر مشاهده شده و میزان بروز موارد بدخیم نیز با افزایش سن افزایش یافته بود. شایع‌ترین تومور در کل و همچنین، شایع‌ترین تومور خوش‌خیم، پلئومورفیک آدنوما (۶۰ درصد) بوده و از میان تومورهای بدخیم نیز، موکواپیدرموئید کارسینوما (۳/۷ درصد)، بیشترین شیوع را داشته است. شایع‌ترین محل درگیری غده پاروتید بوده (۳/۸۷ درصد) و درگیری غدد بزاقی مینور در این گروه از بیماران مشاهده نگردید. استعمال دخانیات در ۲۰ درصد بیماران و تومورهای خوش‌خیم و بدخیم نیز در ۶۳ درصد و ۳۶ درصد بیماران سیگاری و ۷۶ درصد و ۲۳ درصد بیماران غیرسیگاری دیده شد. البته، ارتباط معنی‌داری بین استعمال دخانیات و ابتلاء به تومورهای بزاقی دیده نشد. ۸/۸۱ درصد تومورهای بزاقی خوش‌خیم و ۲/۱۸ درصد آنها بدخیم بودند. تمامی تومورهای خوش‌خیم با روش جراحی درمان شده و تومورهای بدخیم نیز تحت عمل جراحی محل اولیه تومور و اقدامات تکمیلی متعاقب آن قرار گرفتند. شایع‌ترین شکایت در بیماران، وجود توده بدون درد بوده و کاهش وزن، رشد سریع اخیر توده و ترشح چرکی به داخل دهان از سایر شکایات بیماران بوده است. شایع‌ترین عارضه جراحی پارزی موقت عصب فاسیال و شایع‌ترین شاخه درگیر هم، عصب مارجینال مندیبولار بود که درگیری آن در ۷ بیمار (۷/۱۲ درصد) مشاهده گردید. یک بیمار دچار هماتوم محل عمل در ۲۴ ساعت اول پس از جراحی شد که با باز کردن زخم و هموستاز درمان گردید. در مجموع، نتایج به دست آمده از تحقیق با آمار گزارش شده درباره سایر جوامع مشابهت فراوانی داشته ولی در آن، شیوع کمتر تومور وارتین و نئوپلاسم‌های غدد بزاقی مینور نسبت به سایر مطالعات قابل توجه بوده است.
فصل سوم:
مواد و روش تحقیق

نوع مطالعه

تحقیق حاضر به صورت توصیفی مقطعی (descriptive cross-sectional) انجام شد.

تکنیک جمع‌ آوری داده‌ها

برای جمع‌ آوری داده‌ها از تکنیک مشاهده و بررسی پرونده‌های بیماران استفاده شد.

جامعه مورد بررسی

جامعه مورد بررسی بیمارانی بودند که با تشخیص ابتلاء به تومورهای غدد بزاقی در فاصله سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۸۸ به بخش آسیب‌شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی مراجعه کرده و مدارک آنها در بایگانی بخش وجود داشته است.

حجم نمونه، شیوه محاسبه آن و روش نمونه‌گیری

در این تحقیق؛ بعد از بررسی کلیه پرونده‌های موجود در بایگانی بخش آسیب‌شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، تعداد ۱۶۵ بیمار مبتلا به این ضایعات شناسایی و مدارک بایگانی شده آنها بررسی گردید. روش نمونه‌گیری در تحقیق به صورت غیرتصادفی آسان بوده و پرونده‌ها به صورت تمام‌شماری (یا سرشماری) بررسی شدند.

متغیرهای تحقیق، نوع و مقیاس سنجش آنها

نام متغیر

نقش

نوع

مقیاس

تعریف کاربردی

واحد اندازه گیری

سن

زمینه‌ای

کمی

گسسته

سال‌های سپری شده از بدو تولد براساس پرونده

سال

جنس

زمینه‌ای

کیفی

اسمی

فنوتیپ فرد براساس پرونده

زن، مرد