درجه سانتی ­گراد

نوع
پلی اتیلن

۴۵ تا ۹۰

۹۴۱/ تا ۹۶۵/.

۱۳۵ تا ۱۴۵

۸۰تا۱۲۵

HDPE

۳۳ تا ۵۳

۹۱۲/۰تا ۹۳۰/۰

۱۰۷تا ۱۲۵

۹۵ تا ۱۳۰

LDPE

۳۳ تا ۵۳

۹۱۰/۰تا ۹۳۵/۰

۱۰۵ تا ۱۱۵

۱۰۳تا ۱۳۷

LLDPE

۲-۴-۲٫ پلی‌پروپیلن(PP)
پس از آزمایشاتی که ناتا روی کاتالیزورهای لازم برای تهیه پلیمرهایی با جرم مولی نسبی بالا از آلکن ها انجام داد، پلی پروپیلن که دارای ساختار [-CH2CH(CH3)-]n است، به عنوان یک ماده صنعتی شناخته شد. این پلیمر در سال ۱۹۵۷ برای اولین بار وارد بازار شد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

نام ایوپاک آن پلی پروپن می باشد. هنگامی که برای اولین بار پلی پروپیلن ساخته شد، به دو نوع مختلف به دست آمد. یکی از آن­ها به پلی اتیلن شبیه بود ولی سختی بیشتری داشت. نوع دیگر آمورف بود و از مقاومت کمتری برخوردار بود. امروزه مشخص شده که نوع اول ایزوتاکتیک است و هر اتم کربن آن دارای استریوشیمی و یا ساختار شیمیایی فضایی منظمی است. نوع دیگر آتاکتیک است و هر اتم کربن دارای گروه متیل بوده و استریوشیمی متفاوت و اتفاقی را نشان می دهد.
پلی پروپیلن صنعتی معمولا ۹۰ تا ۹۵ درصد ایزوتاکتیک بوده و به پلی اتیلن شباهت زیادی دارد با این تفاوت که:
دارای دانسیته کمتری است (۹۰/۰ گرم بر سانتیمر مکعب)؛
دارای نقطه ذوب بالاتری بوده و می تواند در دماهای بالا مورد استفاده قرار گیرد؛
به آسانی اکسید می­ شود چون در آن پیوندهای C-H نوع سوم وجود دارد که شکستن آن نسبتا آسان است؛
در برابر عوامل زیست محیطی مقاوم نیست.
از پلیمرهای دیگر می توان به پلی متیل متاکریلات، پلی استایرن، پلی وینیل کلراید، نایلون ها، پلی تترافلوئورواتیلن، رزین های اپوکسی و غیره اشاره کرد که بسته و ساختار و ویژگی های شیمیایی و فیزیکی کاربردهای متفاوتی دارند .
۲-۴-۳٫ پلی‌استایرن (PS)
پلی‌استایرن دارای نقطه ذوب ۱۰۰ و دمای تبدیل شیشه‌ای ۷۵ تا ۱۱۰ درجه سانتی‌گراد است. با شعله زرد رنگ همراه با دود می‌­سوزد و بوی حاصل از سوختن آن مانند شانه سوخته است. pH بخار حاصل از سوختن آن ۳ تا ۵ است. در این ظروف به‌ویژه هنگام گرم شدن، مواد سمی بالقوه وجود دارد. تا جایی که می‌­شود نبایداز این ظروف استفاده شود. این ظروف در بیشتر مواقع غیرقابل بازیافت­اند.
انواع پلی‌استایرن
الف- پلی‌استایرن با مصارف عمومی (GPPS)^[25] ب- پلی‌استایرن نوع (HIPS)^[26] ج- پلی‌استایرن نوع (EPS) ^[۲۷]
موارد مصرف پلی‌استایرن
الف- GPPS: در ساخت ظروف یک‌بار مصرف به‌کار می­‌رود. به دلیل بالا بودن مقدار منومراستایرن و نیز پایین بودن مقاومت مکانیکی توصیه می­‌شود برای نگهداری و سرو مواد غذایی داغ (بالاتر از ۷۵ درجه سانتی‌گراد) استفاده نشود.
ب- HIPS: در بسته‌بندی ماست، خامه، پنیر و ظروف یک‌بار مصرف به‌کار می­‌رود. ج) EPS: در ساخت ظروف یک‌بار مصرف به‌کار می‌­رود.
۲-۴-۴٫ پلی‌اتیلن ترفتالات (PET)
نقطه ذوب ودمای تبدیل شیشه‌ای این پلیمر به ترتیب ۲۶۰ و ۸۰ درجه سانتی‌گراد است. با شعله زرد رنگ و مرکز آبی می‌سوزد و بوی حاصل از سوختن آن مانند شمع سوخته است. pH بخار حاصل از سوختن آن ۲ تا ۳ است. مثالی از این نوع بسته­بندی، بطری­های آب معدنی است که نسبتاً بی‌خطرند اما به‌دلیل متخلخل بودن آن امکان نفوذ باکتری‌ها به درون بطری وجود دارد. بهتر است از آن‌­ها استفاده مجدد نشود و به زباله‌های خشک سپرده شوند.
موارد مصرف پلی‌اتیلن ترفتالات
در صنایع غذایی در بسته‌بندی انواع نوشیدنی‌ها و نیز انواع فیلم‌های چند لایه و همچنین کیسه‌های پخت که قابلیت تحمل دمای فر (تا ۲۲۰ درجه سانتی‌گراد) را دارا هستند، به کار می­روند. مسئله مهم در بطری‌های PET آزاد شدن استالدئید به هنگام فرایند حرارت دادن و بادکردن بطری‌­ها است.
۲-۴-۵٫ پلی‌آمید (PA)
نقطه ذوب پلی‌آمید ۶/۶ و ۱۰/۶ به ترتیب ۲۶۵-۲۵۵ و ۲۲۰ درجه سانتی‌گراد است. ساختار پلی‌آمید ۶/۶ شامل هگزا متیلن دی آمین و آدیپیک اسید است. ساختار پلی‌آمید ۱۰/۶ شامل هگزا متیلن دی آمین و سباکوئیک دی اسید است. ا با شعله زرد رنگ همراه با دود می‌سوزد و بوی حاصل ازسوختن آن مانند بوی اوره است. pH بخار حاصل از سوختن آن ۹ تا ۱۱ است. استفاده از این جنس پلاستیک بویژه برای غذا همیشه آخرین گزینه‌ است و معمولاً هم غیرقابل بازیافت است.